گذری بر آسمان موسیقی ایرانی وجاودانه های بیادماندنی

گذری بر آسمان موسیقی ایرانی  وجاودانه های بیادماندنی 

لینک:

موسیقی ایرانی با پیشینه درخشان و طلایی در تاریخ موسیقی ایران، همواره گویای فرهنگ، تمدن و تاریخ پرفراز و نشیب این سرزمین پهناور بوده و در این راه مردانی بزرگ رنج بسیاری کشیدند تا نام این هنر ایران زمین را برفراخور این ملت برکشند
در سلسه مطالبی در معرفی تاثیر گذاران بر موسیقی ایران و جهان ، در بخش اول به هنرمندان نام آور ایرانی اشاره می شود و در بخش دوم اساتید برجسته موسیقی جهان خصوصا" موسیقی کلاسیک معرفی می گردند.
در قسمت اول مختصری با استاد ابوالحسن صبا آشنا شدیم.

براستی موسیقی سنتی ایرانی مرهون زحمات خاندان فراهانی در ایران است . در این مختصر به خاندان فراهانی  می پردازیم و با اساتید تاثیر گذار این خاندان در موسیقی ایرانی آشنا می شویم .
بنیان گذاران موسیقی سنتی امروزه ایران
هنر موسـیقی در ایـران در طـول تـاریخ پرفـراز و نشـیب خـود ،مراحـل سـخت و دشـواري را طـی کـرده اسـت تـا بـه امـروز رسـیده اسـت
آنچـه امـروزه تحـت عنـوان موسـیقی سـنتی ایـران خوانـده مـی شـود مجموعـه اي از مقـام هـا و دستگاه ها و ردیف هاي مختلف است کـه در طـول ایـن دوران هـا بـه هـم پیوسـته و شـکل گرفتـه اسـت
بـا ایـن حـال موســیقی ســنتی امــروزه ایــران ،روایــت خاصــی از موســیقی هــاي مختلــف نــو احی ایــران اســت
ایــن روایــت بیشــتر حاصــل تــلاش هــا و کوشــش هــاي خانــدان برجســته اي از فراهــان اراك بــود کــه بســیاري از ایــن دســتاوردها را بــا زحمــات فــراوان کســب کــرده بودنــد و بــه نســل هــاي آینــده انتقــال دادنــد
 امــروزه مــا بخشــی از موسیقی نواحی مختلـف ایـران را کـه در مجموعـه ردیـف هـا و دسـتگاه هـاي موسـیقی سـنتی وجـو د ندارد،بـه عنـوان موســیقی محلــی مــی شناســیم
بــه واقــع مــا بــا جــدا کــردن موســیقی ســنتی و موســیقی محلــی ،قائــل بــه دو گونــه موسیقی ایرانی شده ایـم

در حـالی کـه موسـیقی ایـران مجموعـه اي از تمـام ایـن مـوا رد یـاد شـده مـی باشـد گونـه اي ارزش گذاري نیـز ممکـن اسـت در گذشـته اسـباب فراموشـی بسـیاري از بخـش هـاي دیگرموسـیقی سـنتی ایـران شـده بوده که ما امروزه از آنها خبـري در دسـت نـداریم بـا ایـن وجـود تـلاش هـاي ایـن خانـدان بـزرگ در راه کسـب جنبـه هاي مختلـف موسـیقی سـنتی ایـران وانتقـال و پـرورش شـاگردان بـه پـرآوا زه اي در ایـن عرصـه بـو د کـه گسـترة ایـن موسیقی را وسعت بخشـید ومسـیري رو بـه تکامـل را درپـیش آن قـرار داد
تـلاش هـایی کـه در یـک سـده گذشـته بـا گذشتن مراحل خا صـی از شـکل و رنـگ و بـوي موسـیقی سـنتی ایـران را دچـار تحـول ودگرگـونی کـرد واز انعطـاف و حساســیت ویــژه اي برخــوردار ســاخت
شــاید نوازنــدگی نوازنــدگان ســده گذشــته امــروزه بــراي مــا لطافــت امــروزي را نداشته باشد ،با این حال مبنـا و پایـه اي بـراي نوازنـدگان امـروز بـه شـمار مـی آینـد
بـا گسـترش فرهنـگ پاسداشـت موســیقی ســنتی، ایــن تحــول بــه صــ ورت تــدریجی و متناســب بــا ذوق و ذائقــه هــر نســلی از مردمــان ایــن ســرزمین دگرگــون شــد وهــر زمــانی شــکل و یــژه اي بــه خــود گرفــت

موسـیقی در ایـران پـس از شـکوفایی آن ، در قـرون نخسـتین اسـلامی بـه دلایـل متعـددي رو بـه زوال نهـاد و ایــن مسیر تا اواسط حا کمیت قاجارها در ایـران ادامـه پیـدا کـرد
در ایـن دوران بـا ظهـور برخـی چهـره هـا ایـن کالبـد نیمـه یر پویـایی و ترقـی خـود را در طـی ایـن یـک قـرن ونـیم ادامـه داد و آنچـه امـروزه تحـت جان ،جانی تازه یافـت و به عنوان موسیقی سنتی در ایران بـه آن پرداختـه مـی شود،حاصـل کوشـش هـا و زحمـات ایـن دسـته از هنرمنـدان بـود که  توانســتند میــراث موســیقی ایــران را حفــظ نماینــد و بــه نســل هــاي آینــده انتقــال   دهنـد
مهمتـرین افــرادي کـه در ایــن دوران چهـره هـاي آشــنایی در ایـن عرصــه بودنـد خانـدانی فراهــانی هسـتند کــه مانند همشـهریان سیاستمدارشـان در دوره قاجار،بنیـان موسـیقی سـنتی امـروزه ایـران را برپـا داشـتند
از ایـن خانـدان شش تن از آنها از همه بیشتر کسب آوازه کرده که عبارتند از:

استاد علی اکبرخان فراهانی ـ استاد میرزا عبدا... ـ استاد میرزا حسینقلی ـ استاد علی اکبر خان شهنازی و استاد احمد عبادی استاد میرزا غلامحسین

استاد علی اکبر خان فراهانی از برجسته ترین نوازندگان دوره قاجار

استاد علی اکبر خان فراهانی
آقا علی‌اکبر فراهانی ، مشهور به جناب میرزا، یکی از برجسته‌ترین نوازندگان دربار ناصرالدین شاه و استاد نواختن تار بود.
خاندان وی به خاندان هنر معروف است به این دلیل که بنیان‌گذاری و تکوین ردیف هفت دستگاه موسیقی ایرانی را منسوب به آنان می‌دانند. از دوران صفویه تا آمدن وی به دربار، از دوره‌های سیاه موسیقی سنتی ایرانی به حساب می‌آید، به این دلیل که در این مدت کار علمی بر روی موسیقی انجام نشده‌است.  آقا علی‌اکبر پس از چند صد سال بر روی موسیقی سنتی کار تئوری انجام داد. وی در هر دو زمینهٔ آهنگ‌سازی و نوازندگی سرآمد بود.
آقا حسینقلی و میرزا عبدالله هر دو از نوازندگان به نام تار، پسران او بودند که سنت او را زنده نگه داشته و به شاگردانِ خود منتقل کردند و خود این شاگردان نیز موسیقی‌دانان و نوازندگانِ موسیقی سنتی نسل امروز را تربیت کردند. وی همچنین پدربزرگ علی‌اکبر شهنازی نوازنده سرشناس تار است. از وی در موزه مفاخر استان مرکزی یاد شده‌است.  همچنین در سفر نامه پولاک و در کتاب سه سال در ایران دوبینو از او به عنوان بهترین نوازندهٔ تار یاد شده‌است. نقل شده‌است که پس از نماز شب یکی از سوره‌های قرآن را می‌نواخته که شنوندگان تشخیص داده‌اند سوره یس بوده‌است. بنابر گفتهٔ نوه‌اش احمد عبادی، آقا علی‌اکبر زاده فراهان اراک است ولی در مورد زندگی وی پیش از آمدن به تهران اطلاعی در دست نیست. همچنین روشن نیست که وی موسیقی را از کجا فرا گرفته‌است.

آنچـه اسـتاد علـی اکبـر فراهـانی بـراي خانـدان خـویش ،بـه عنـوان موسیقی سـنتی ایران،بـر جـاي گذاشـت، مجموعـه اي از نغمـه هـا و مقـام هـا و ردیـف هـا و گوشـه هـایی بـوده اسـت 

بر اساس آنچه گفتـه شـده اسـت بـر مـی آیـد کـه اسـتاد علـی اکبرخـان فراهـانی ردیـف دان خـوبی بـوده اسـت و ردیـف هـا را بــه بـرادرزاده خــود اسـتاد غلامحســین آموخـت
آقا علی اکبر در دانش موسیقی و نوازندگی (نظری و عملی) یگانه ی عصر خود بود و با انتقال این هنر به فرزندانش موجب شد تا نام این خاندان با حفظ و بقای ردیف موسیقی ایرانی پیوند وثیق بیابد. می گویند ، وقتی "کنت دوبینوی فرانسوی" توانست او را ملاقات کند و پس از مشقت فراوان ، صدای سازش را بشنود ، در یادداشت های خود ، او را در زمرهی بزرگان موسیقی جهان به حساب آورد. بلکه در تهذیب نفس و خلوص ایمان نیز سرآمد بود. به طوری که هیچ گاه سازش را نمی گرفت مگر اینکه قبلا وضو گرفته باشد. آقا علی اکبر ، عمری دراز نیافت و حدود چهل سالگی از این جهان رخت بربست.

موسیقی امروز ایران از دوره آقا علی‌اکبر فراهانی (نوازنده تار دوره ناصرالدین شاه) باقی مانده‌است که توسط آقا غلامحسین (برادر آقا علی‌اکبر) به دو پسر علی‌اکبرخان به نامهای میرزا حسینقلی و میرزا عبدالله، آموخته شد و آنچه از موسیقی ملی ایران امروزه در دست است، بداهه‌نوازی این دو استاد می‌باشد که به نام «ردیف موسیقی» نامیده می‌شود.ردیف در واقع مجموعه‌ای از مثالهای ملودیک در موسیقی ایرانی است که تقریباً با واژه رپرتوار در موسیقی غربی هم معنی است. گردآوری و تدوین ردیف به شکل امروزی از اواخر سلسله زندیه و اوایل سلسله قاجاریه آغاز شده‌است. یعنی در اوایل دوره قاجار سیستم مقامی موسیقی ایرانی تبدیل به سیستم ردیفی شد و جای مقامهای چندگانه را هفت دستگاه و پنج آواز گرفت.از اولین راویان ردیف می‌توان به خاندان فراهانی یعنی آقا علی اکبر فراهانی - میرزا عبدالله - آقاحسینقلی و... اشاره کرد. ردیفهایی که اکنون موجود می‌باشند: ردیف میرزا عبدالله - ردیف آقاحسینقلی - ردیف ابولحسن صبا - ردیف موسی معروفی - ردیف دوامی - ردیف طاهرزاده - ردیف محمود کریمی - ردیف سعید هرمزی - ردیف مرتضی نی داوود - و... می‌باشند. و هم اکنون ردیف میرزا عبدالله - صبا و دوامی کاربری بیشتری دارند و بیشتر در مکاتب درس موسیقی آموزش داده می‌شوند. موسیقی ایران، شامل دستگاه‌ها، نغمه‌ها، و آوازها، از هزاران سال پیش از میلاد مسیح تا به امروز سینه به سینه در متن مردم ایران جریان داشته، و آنچه دل‌نشین‌تر، ساده‌تر و قابل‌فهم تر بوده‌ است امروز در دسترس است، بخش بزرگی از آسیای میانه، افغانستان، پاکستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه، و یونان متأثر از این موسیقی است و هرکدام به سهم خود تأثیراتی در شکل گیری این موسیقی داشته‌اند، از موسیقی‌دان‌ها یا به عبارتی نوازندگان موسیقی در ایران باستان می‌توان به «باربد» و «نکیسا» اشاره کرد.

اقا حسینقلی خان فراهانی از نوازندگان سرشناس تار در دوران قاجار

آقا حسینقلی فراهانی

آقا حسینقلی فراهانی فرزند کوچکتر علی اکبر خان فراهانی، از نوازندگان سرشناس تار اواخر دوران قاجار بود.نخست نزد برادر خود میرزا عبدالله و سپس نزد پسر عمویش آقا غلامحسین فراهانی به نواختن تار مشغول شد و آنقدر تمرین و ممارست کرد تا استاد زمان خود گردید آقاحسینقلی در نواختن تار بسیار چابک و زبردست بود، و همه او را در زمان خود بزرگترین استاد تار می دانستند.مجلس درسش منظم بود و در تعلیم کمال دقت را به کار می برد که هنرجویان، آهنگ‌ها را صحیح بنوازند. در ردیف، سبکی مخصوص داشت که از روش برادرش پرکارتر و در نتظیم ان ذوق بیشتری به کار رفته بود. از شاگردان آقاحسینقلی می توان به افراد ذیل اشاره کرد:

ازمع‌الملک که او را بهترین شاگرد آقا حسینقلی گفته‌اند، غلامحسین درویش، میرزا غلامرضا شیرازی، با مرالدوله راد، علینقی وزیری (که علاوه بر شاگردی آن استاد، قسمتی از ردیف وی را هم به خط موسیقی نوشته است.)، علی محمد قحام بهزادی، آقا رضارخان داماد آقاحسینقلی، اسماعیل فرزند داود شیرازی، خلیل فهیمی، یوسف فروتن، علی اکبر شهنازی و محمدحسن شهنازی و عبدالحسین شهنازی از فرزندان اقای حسینقلی هستند که در این هنر استاد و توانا بودند. آقا حسینقلی در حدود سه سال قبل از میرزا عبدالله در گذشته است بنابراین تاریخ فوت او حوالی سال ۱۲۹۴ و در شصت و چند سالگی در تهران است .مرحوم استاد آقا حسينقلي به تأييد همگان تواناترين نوازنده تار در طول تاريخ اين ساز بوده که در دوران قاجار مي زيسته و آثار ضبط شده روي صفحه از ايشان بجا مانده که با بررسي اين صفحات مي توان به اصول و مباني موسيقي دستگاهي ( رديف ) پي برد زيرا آثار بجا مانده از ايشان در واقع معيار و اساس موسيقي ما را تشکيل مي دهد . نمونه هاي زيباي اجراي ادوار ايقاعي را مي توان در آثار آقا حسينقلي مشاهده نمود از جمله پيش در آمدهاي ماهور، تصنيف چهارگاه و شهر آشوب چهارگاه همچنين ضربيهائي که در دورهاي پيچيده و مشکل به صورت بداهه همراه ضرب يا بدون همراهي ضرب نواخته شده که نشانگر تسلط ايشان بر ادوار ايقاعي مي باشد. از لحاظ تمپو ( سرعت )، تغيير در اين عامل ( تند و کند شدن سرعت ) يکي از عوامل ايجاد حرکت در کارهاي آقا حسینقلی است که همراه با تغيير در شدت نواخت در ريزها و تکها حرکتي نشاط انگيز ايجاد مي کند. علاوه بر تزئين و تکرارهائي که خود ساختار رديف بوده و در تار آقا حسينقلي به زيبائي مورد استفاده قرار گرفته مي توان در اين قسمت به نحوه اجراي مضراب ريز و همچنين واخوان اشاره کرد ريزهاي آقا حسينقلي به حدي پيوسته و مرتب و به هم بافته شده است که هر قدر هم دور نوار را کم کنيم باز اين پيوستگي و تنيده شدن راست و چپ ها از بين نمي رود و با ايجاد شدت نواختها و سرعتهاي متفاوت و حالت اجرا ( از نظر زمان بين راست و چپ ها در ريز )، ريزهاي متنوع، متناسب با موقعيت ساختاري زير بوجود مي آيد که زيبائي وصف ناپذيري دارند، همچنين استفاده بجا و مناسب از واخوان در تمام طول نوازندگي ( که در واقع نوعي هارموني را ايجاد مي کند ) از ويژگي هاي جناب استاد است. و ايشان از اين دو عنصر بگونه اي استفاده مي کنند که در عين اينکه بافت و زمينه و بسترنغمات را ايجاد مي نمايند و انگار که شنيده نمي شوند اما با حذف حتي يک واخوان يا ريز فوراً جاي خالي آن احساس شده و به کار لطمه مي خورد و شايد بخاطر همين حساسيت هاست که جناب ميرزا از تار پنج سيم استفاده مي کرده و هر جا تاري با شش سيم به او مي دادند بلافاصله سيم ششم ( زير سيم بم ) را باز مي کرده و بعد مي نواخته با بررسي آثار آقاحسينقلي مي توان گفت که نحوه بيان موسيقي جدي است و تمام ويژگي هاي موسيقي سنتي را دارا مي باشد و با اينکه داراي تکنيک فوق العاده بالائيست اما جنبه ويرتئوزيته و نشان دادن مهارت و کسب شهرت ندارد. نکته اي که با توجه به آثار قدما و هم عصران آقا حسينقلي به آن پي مي بريم اينست که همه آنها اين موارد را رعايت مي نمايند اما آنچه آقا حسینقلی را از ديگر اساتيد زمان خودش ممتاز مي نمايد رسيدن به حد کمال در ایشان است . تا جائي که اين زيبائي و کمال در ظاهر نيز نمودار شده بطوري که اگر هيچ صفحه اي از آقا حسینقلی نمي ماند، تنها از ديدن تصوير ايشان که به زيبايي ساز را در آغوش گرفته است مي توانستيم صداي زيباي ساز ايشان را به گوش جان بشنويم. ميرزا حسينقلي فراهاني به رمزوارگي قصه ها وافسانه پيوسته و باذات اسطوره پرور سرزمين خود يكي شده است .اما ميراث فرهنگي جناب ميرزا را نه تنها از صفحاتش و رديف روايتي فرزندانش ،بلكه از آثار ساير شاگردان او مي بايست جستجو كرد كه هركدام در گوشه دفينه اي ، به اميد روزگاري نامشخص ، نگاه داشته شده اند . امروزه حتي مزاري هم از او شناخته شده نيست تا اهل نظر به درودي وسرودي و شاخه گلي ، حرمتش بگذارند و تكريمي كنند . .آرامگاه وی در قبرستان کلیمی ها در ابتدای شهر ری بود که بعدها به آرامگاه رضا شاه معروف شد و در حال حاضر فضای سبز استتربت او نه درزمين ، بلكه در سينه هاي مردمان معرفت خواه است . سرنوشت همه

هنرمندان اصيل وحقيقي ايران ، رنگ وبويي چنين دارد و به كوي عشق ، نشان زبي نشان نيست

استاد میرزا عبدا... فراهانی نوازنده سرشناس تار و سه تار

استاد میرزا عبدا... فراهانی

میرزا عبدالله فراهانی (۱۲۲۲، تهران - ۱۲۹۷)، استاد برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس سه‌تار و تار بود. او از چهره‌های تأثیرگذار در موسیقی ایرانی بود و ردیف موسیقی ایرانی را به نظم درآورد. میرزا عبدالله، فرزند آقاعلی‌اکبر خان فراهانی، نوازندهٔ تار دوران ناصرالدین‌شاه و پدر احمد عبادی نوازندهٔ بزرگ سه‌تار بود. میرزا عبدالله، دومین فرزند آقا علی‌اکبر فراهانی (بعد از میرزا حسن) بود و در سال ۱۲۲۲ (۱۲۶۱ قمری) در تهران زاده شد. وی نخستین آموزش‌های خود را نزد برادر بزرگترش میرزا حسن گذراند و پس از آن نزد پسر عمو و ناپدریش آقا غلامحسین آموزش‌های خود را تکمیل کرد  و به برادر کوچکتر خود آقا حسینقلی هم آموخت . میرزا عبدالله در تهران در محله امامزاده یحیی کلاس درسی ترتیب داد که جوانان و متجددین دورش جمع شدند. ولی بر اثر تحریکات، مخالفان به خانه‌اش ریختند و با شکستن وسایل تعلیم بساط درسش را تعطیل کردند. با این حال تا دم مرگ دست از تعلیم نکشید و دربستر بیماری با سه‌تار قطعاتی به‌عنوان یادگار به شاگردان برجسته خود تعلیم می‌داد. وی با تجدید نظر در دستگاه‌های دوازده گانه موسیقی ملی ایران و ادغام بعضی از آنها با هم، هفت دستگاه کامل و مجزا پدید آورد  که این هفت دستگاه توسط سه تن از شاگردانش به نام‌های میرزا نصیر، فرصت شیرازی و مهدی‌قلی هدایت طی هفت سال نت‌نویسی شد. از شاگردان او می‌توان مهدی‌قلی هدایت، فرصت شیرازی، ابوالحسن صبا، حسین هنگ‌آفرین، سید حسین خلیفه، مهدی‌خان صلحی، اسماعیل قهرمانی، سید مهدی دبیری، حاج آقا مجرد ایرانی و فرزندش احمد عبادی را نام برد. ابتکار ساختن برخی قطعات ضربی از اوست که در قطعات مجلسی توام با آواز پس از اجرای چند گوشه، برای تنوع قطعه ضربی می‌نواخت. مضراب ریز و تک مضراب‌ها در ساز او در تعادل و جملات موسیقی او منظم است و در همراهی با آواز پس از خاتمه یک بیت توسط خواننده او خود گوشه جدیدی را شروع کرده‌است وخواننده را هدایت می‌کند. در حفظ وزن قطعه دقیق بوده و غالبا نوازندگی خود را با قطعه تند رنگ مانندی پایان می‌داد.میرزا عبدالله، در نواختن تار هم استاد بود، ولی شهرت وی بیشتر در نواختن سه‌تار است. او چهار فرزند به نامهان مولود، ملوک، جواد و احمد داشت که همه آنها با موسیقی مانوس بودند. وي در سال ۱۲۷۹هجري شمسي(۱۹۱۸م) درتهران و در سن ۷۵ سالگي درگذشت.))

استاد علی اکبر خان شهنازی نوازنده چیره دست  تار

علی اکبر خان شهنازی (پسر آقا حسینقلی)
علی‌اکبر شهنازی، آموزش تار را از سن ۸ سالگی نزد پدرش آغاز کرد و در مدت ۶ سال ردیف موسیقی ایرانی را از پدرش آموخت. و مدتی از محضر درویش خان بهره برد. اولین صفحه‌اش را با جناب دماوندی در سن ۱۴ سالگی در بیات ترک و افشاری در تهران ضبط کرد. پس از درگذشت پدر در سال ۱۲۹۴، او در سن ۱۸ سالگی جانشین پدرش شد و آموزش شاگردان پدرش را به‌عهده گرفت. در سال‌های دههٔ ۱۳۰۰ معروفترین نوازندهٔ تار در تمام محافل هنری بود.  در اواسط ۱۳۰۵ به دعوت کمپانی هیز ماسترز ویس صفحاتی از او با آواز اقبال ضبط گردید. در سال ۱۳۰۸ هنرستان موسیقی شهنازی را تأسیس نمود. با تأسیس رادیو در برنامه‌های هفتگی موسیقی رادیو به همراه ادیب خوانساری، روح بخش و... نوازندگی می‌نمود. در سال ۱۳۳۴ در هنرستان آزاد موسیقی به آموزش مشغول شد. در سال ۱۳۴۱ ردیف آقا حسینقلی و در سال ۱۳۵۶ ردیف دوره عالی را ضبط نمود.علی‌اکبر شهنازی به جز تار، با سازهای دیگری از جمله سه‌تار و پیانو نیز آشنایی داشت. از شاگردان وی می‌توان از حسن مشار، میرزا عیسی خان حاتم، باصرالدوله، منتظم الحکما (دکتر مهدی صلحی)، حاج آقا محمد ایرانی مجرد، جلیل الله صالحی، احمد نکوزاد، هوده‌ای، نصرالله زرین پنجه، هوشنگ ظریف، فرهنگ شریف، ژان دورینگ، رضا وهدانی، اسدالله حجازی، داریوش طلایی، محمد رضا لطفی ، حسین علیزاده ، عطاءالله جنگوک، داریوش پیرنیاکان و محسن نفر نام برد. علی‌اکبرخان شهنازی ذهنی و حافظه‌ای شگفت‌انگیز داشت و در نقل ویژگی‌های حافظه او سید علیرضا میرعلنیقی، مورخ ومحقق تاریخ موسیقی ایران به سال‌های نوجوانی او اشاره می‌کند که هم پدر و هم عمویش(میرزا عبدالله) متفقا تصمیم می‌گیرند که او یک سالی نت نزد علینقی وزیری کار کند و سپس این ردیف‌ها را بزند که از قرار تنها ردیف چهارگاهی که او از نواخته‌های عمو و پدرش نت کرده باقی مانده است.همچنین نقل است که مرحوم احمد عبادی درباره حافظه و مانده‌های او از ردیف تردید نداشت و به همه می‌گفت که ردیف میرزاعبدالله و عمویم هر دو نزد علی‌اکبر است. حبیب ا... صالحی از شاگردان مرحوم شهنازی هم می گفت یک مضراب چپ و راست علی اکبرخان از وقتی که به ما درس می داد تا حالا تغییر نکرده! او دستی چیره در آهنگسازی و تصنیف‌سرایی داشت و برخی از چهارمضراب‌ها و پیش‌درآمدها و رنگ‌ها و تصانیف او در زمره آثار ماندگار تاریخ موسیقی ایران به شمار می‌آیند.از تصانیفی که ساخته می‌توان به تصنیف ای نوع بشر، به اصفهان رو، سرود جوانان وطن، تصنیف چهارگاه، (زد لشکر گل) اشاره کرد. شهنازی با شاعرانی چون ملک‌الشعرای بهار، وحید دستگردی، امیر جاهد و حسین مسرور همکاری کرده و خوانندگانی نظیر اقبل السلطان، حسین علی خان نکیسا، رضا قلی ظلی، طاهرزاده، قمر و ادیب خوانساری آثارش را اجرا کرده‌اند.او در روز سه شنبه ۲۸ اسفند ۱۳۶۳ در سن ۸۷ سالگی در بیمارستان شرکت نفت درگذشت. آرامگاهش در امامزاده عبدالله ری قرار دارد.

استاد احمد عبادی موسیقیدان و نوازنده زبردست سه تار

احمد عبادی (پسر میرزا عبداله )
(۱۲۸۵-۱۳۷۱) از استادان موسیقی ایرانی و نوازنده سه‌تار و فرزند میرزا عبدالله فراهانی بود. از هشت سالگی با موسیقی آشنا شد و اصول نوازندگی را از خواهران خود مولود و ملوک، که از تعلیمات پدر برخوردار بودند فرا گرفت.
احمد عبادی مدت‌ها در وزارت پیشه و هنر به تدریس و تحقیق در موسیقی ایرانی و سه تار پرداخت و در جهت معرفی موسیقی ملی ایران کنسرت‌های متعددی در داخل و خارج از کشور از جمله فرانسه، ایتالیا، آلمان و اتریش داشت که مورد استقبال هنردوستان واقع شده‌است.عبادی در نواختن سه‌تار دارای سبک و شیوه‌ای مخصوص به خود بود که کمتر کسی توانسته از عهده تقلید آن بر آید. عده‌ای سبک خاص ساز زدن او را مربوط به امکانات و وسایل صدا برداری زمان وی می‌دانند. مضرابهای تک سیم و دومضراب‌ها از مشخصه‌های بارز سبک وی هستند.از کارهایی که او در نوازندگی سه‌تار ایجاد کرد، ابداع کوک‌های مختلف در سه تار است که در آلبوم کوک سه تار آنها راعرضه کرده‌است.عبادی شاگردان بسیاری تربیت کرد که از میان آن‌ها مهربانو توفیق، بهرام وادانی و بهداد بابایی را می‌توان نام برد. او در رادیو نیز فعالیت می‌کرد و صفحه‌ها و کاستهای زیادی ضبط کرده از جمله صفحه آواز شور همراه رضا ظلی و همچنین تکنوازی‌ها و بداهه نوازی‌ها و همراهی با نوازندگان و خوانندگان مختلف. همنوازی‌های او با غلامحسین بنان و محمدرضا شجریان آثاری ماندگار در قالب برنامهٔ گل‌ها به جا گذاشته‌است.