از قديم گفته اند همين كه چوب را برداري گربة دزد پا به فرار ميگذارد.
و حالا اين مثل معروف زبان حال جيره خواران خليفه ارتجاع است كه چرا خانواده هاي دردمند و هواداران با غيرت مقاومت، با خون جگر، و با مايه گذاري فوق تصور، ريال به ريال، سنت به سنت و دلار به دلار پول جمع ميكنند تا هزينة درمان مجروحان و بيماران صعب العلاج ليبرتي تأمين شود؟
چرا نميگذارند محاصرة پزشكي ادامه پيدا كند و عدد شهداي ليبرتي بالاتر برود؟
چرا از درآمد خود برميدارند و خود را به آب و آتش ميزنند تا ليبرتي، اين كانون پرتپش مقاومت؛ اين اشرف آباد سر خم نكرده در برابر هيمنة پوشالي ولي فقيه و مزدورانش ادامه پيدا كند؟
چرا نميگذارند، مرگ و موشك، گرسنگي، سرما، محروميت از دارو و پزشك آنان را به زانو درآورد؟
طرف يا طرفهاي تاريكخانة اشباح، در يكي از سايت هاي زنجيره اي ناخودآگاه بند را آب داده و به وضعيت اسفناك بهداشت و درمان در حاكميت ننگين فاشيسم مذهبي نيز اشارتي گذرا كرده اند:
«سهم بهداشت و درمان در بودجه سال آيندة کشوري مثل ايران يازده هزار ميليارد تومان است, اين عدد را به ۸۰ مليون نفر تقسيم و باز به مابه تفاوت قيمت ريال و دلار تقسيم کنيد .حاصل عددي زير ۵۰ دلار خواهد بود».
هرچند به قول كارشناسان همين رژيم فقط در شهر تهران، خط فقر در سال93 معادل 6/2 ميليون تومان و براي هر خانوار 250 هزار تومان در ماه است؛ و در حالي كه ارتش بيكاران 5/5 تا 6 ميليون نفر تخمين زده ميشود، و بيماران مجبورند 90 درصد هزينة درماني را از جيب خودشان بپردازند، خامنه اي فقط در نهادي به نام «ستاد اجرايي فرمان امام»، يک امپراتوري ۹۵ ميليارد دلاري را کنترل ميکند.
اين از وضعيت سردستة دزدان كه با يك من پشم سفيد بر صورت و يك چپية چركين برگردن براي خرمقدس هاي باندرول بندي مانند خودش جانماز آب ميكشد، باقي الرجال رژيم كه جاي خود دارند و روزي نيست كه از اين باغ بري نرسد و در دعواهاي باندي، بر سر فساد، و دزديهاي كلان، پتة يكديگر را روي آب نيندازند. يكروز احمد توكلي اختلاس 650ميليون يورويی وزارت صنعت را محرز اعلام ميكند، روزي ديگر دزدي 90 ميليارد توماني تحت عنوان كلان بي انضباطي! رو ميشود و كار تا آنجا بيخ پيدا ميكند كه يك قلم يك دكل نفتي 80 ميليارد دلاري گم ميشود!... و قس عليهذا.
براستي درآمد مردم ايران خرج چه چيزي ميشود؟ اگر تمام جغرافياي ايران را نيز پول بكاريم باز جيب گشاد آخوندها را جوابگو نيست.
ملاحظة پاياني:
بايد از خواهر مجاهد زهره بني جمالي و شوراي پزشکان و ساير دست اندركاران اين كميته تشكر كرد، و خواستار اعلام جزئيات و حقايق بيشتري براي اطلاع خلق قهرمان ايران شد.
اعلام عدد و ارقام هزينه هاي درماني، طي محاصرة ظالمانة پزشكي، براستي هر انسان آزاديخواهي را برميانگيزد؛ آنهم در شرايطي كه مجاهدين محصور امكان هيچ كار انتفاعي براي تأمين هزينه هاي سرسام آور ليبرتي ندارند. مجاهدين البته نجابت دارند و به رخ نميكشند و نميگويند چگونه با ميليونها ساعت كار طاقت فرسا ليبرتي را از يك تيوال آباد پر از آشغال، به جايي با استانداردهاي مينيمم زندگي تبديل كرده اند و روزانه براي ادارة «اردوگاه ترانزيت موقت!» چه بهايي ميپردازند؟
در حالي كه دهها دستگاه آمبولانس آنها در اشرف، به وسيلة سپاه بدر و هادي عامري ملاخور ميشود و تجهيزاتي مانند سيتي اسکن، اسپايرال، راديولوژي، سونوگرافي، گاستروسکوپ، لاپراسکوپ، سيستوسکوپ، ميکروسکوپ، و دستگاههايي مانند ليزر چشم و بايومتري، الزامات اتاق اورژانس و دي.سي شوک، تجهيزات اتاق عمل مانند دستگاه بيهوشي و الزامات عملهاي جراحي چشم، مغز و اعصاب، گوش و حلق و بيني، اورولژي و اورتوپدي را دولت عراق نگذاشته وارد ليبرتي كنند و بايد براي يك آزمايش ساده ماهها در انتظار نوبت بمانند.
مجاهدين نميگويند و قرار نيست بگويند. نفْسِ نَفَس كشيدن در ليبرتي خود در عداد كارزاري نفسگير است. آنان از اين بابت بر سر كسي منت ندارند. سخني اگر هست نه با دشمن كه با خدا و خلق قهرمان ايران است.
سخن از محاصرة پزشكي ليبرتي فقط ارقام آمده در اطلاعيه ها نيست. جسد پاك بيست و چهارمين شهيد محاصرة ظالمانة پزشكي، مجاهد خلق علي سالاري هنوز روي دستانمان است و اين ستم فاحش در حق شريف ترين فرزندان ايران زمين هنوز ادامه دارد. سيماي زحمتكش اين شهيد وارسته خود گوياي بسياري چيزهاست كه گفته اند «يك تصوير گوياتر از هزاران كلمه» است. باشد كه روزي تاريخ آيندة ايران بازگوي ناگفته ها باشد؛ روزي كه قرآن آن را روز بيرون افتادن و آشكار شدن رازها ناميده است: «يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ» (طارق 9)
عليرضا خالوكاكايي
رزمگاه ليبرتي- بهمن 93
