رنگ آميزي قورباغه هاي ولايت

رنگ آميزي قورباغه هاي ولايت 

گشتاپوي آخوندي كه طرح دور اول اعزام مأمورانش تحت عنوان خانواده به ليبرتي شكست خورد, در سايت هاي زنجيره اي جاسوسخانه, از افكار عمومي خواسته است تا باور كنند: «...تحرکات قانوني و عاطفي اين خانواده ها با تصميم وعلاقه خودشان انجام ميگيرد و...خانواده ها مشکلي بنام اختلافات حکومت ايران و [مجاهدين] ندارند ودراين مسائل دخالتي نميکنند...».(به نقل از سايتهاي گشتاپو) گذشته از اينكه شاهد شدن سايتهاي تابعه براي وزارت اطلاعات, يادآور شاهد شدن دم روباه براي آن است كه ناخواسته كارگرداني چنين خيمه شب بازي هاي اطلاعاتي را آشكار مي سازد, ولي تناقضاتي كه در سايتهاي مربوط به اين رژيم صد پاره و ملوك الطوائفي تراوش كرده, جلوه هاي ديگري از اين شارلاتانيسم ابلهانه و تلاشي از سر فلاكت براي رفع و رجوع اين افتضاح را به نمايش مي گذارد.

سناريوي اين توطئه نخستين بار توسط پاسدار دانايي فر سفير رژيم آخوندي در بغداد در 24 مهر1393آشكار شد. او گفت «به تلاش هايش براي برقراري ارتباط بين اعضاي گرفتار در فرقه رجوي و خانواده هايشان ادامه داده و در اين راه از تمامي ظرفيتهاي سفارت جمهوري اسلامي ايران در عراق استفاده[مي] نمايد» اين سركرده نيروي تروريستي قدس يك ماه بعد  با طالع بيني! «اظهار اميدواري کرد که به زودي خانواده هاي دردمند و رنج کشيده اعضاي سازمان مجاهدين خلق به ديدار با عزيزانشان در اردوگاه ليبرتي نايل گردند و به جدائي و حرمان آنان پايان داده شود» و با اين حساب از همان ابتدا خط بطلان برچنين «مظلوم نمايي هاي شيادانه» كشيد و نشان داد كه «تحركات عاطفي! كه قرار است انجام گيرد چندان ربطي به تصميم و علاقه مستقل آلت فعلهاي آن ندارد» و برآورده كردن يك نياز امنيتي دستگاهِ جاسوسي آخونديست. البته اطلاعات آخوندي در اين رابطه خيلي صريح و بي پرده ضرورت توسل به چنين طرح هاي پوششي را در سايتهايش بيان كرده است و در باره محدوديتها براي ظاهر شدن رسمي دژخيمان پيشاني سياهش نوشته: «... حضور مامورين اطلاعات در مقابل کمپ ترانزيتي ليبرتي ، علاوه بر مشکلات امنيتي ( شناسائي شدن و...) که براي خود آنها ميتواند باشد، وجه اي منطقي ندارد...». و به اين وسيله الزام ظهور مأموران, با محمل پوششي ديگر كه چهره اي مبدل و بزك كرده داشته باشند را يادآور شده است.

 اما دسترسي به كمپي كه در لايه هاي متعدد امنيتي و نظامي قرار دارد و حتي براي پارلمانترها, وكلا و شخصيت هاي برجسته سياسي هم تا بحال امكانپذير نشده, چالشي است كه وزارت گيج و گول اطلاعات آخوندي مي بايد براي آن هم بهانه اي مي تراشيد. اينجاست كه سايت گشتاپو اينچنين ابلهانه خود را رسوا مي كند كه: «... اگر...براي رسيدن به دم در ليبرتي نه رژيم و نه دولت عراق هيچگونه دستي نبايد داشته باشند ... پس بفرمايند بگويند راهش چيست يعني پس خانواده ها از چه راهي و چگونه براي ديدار فرزندانشان بيايند؟...»اين قسمت از طرح به عهدة مأموران امنيتي عراقي واگذار شده بود اما شما حق داريد فكر كنيد تبديل يك شبه كميته سركوب و عاملان چندين قتل عام سنگدلانة ساكنين ليبرتي به كساني اينقدر خيّر و نازك دل! تا حدودي غيرمعقول مي نمايد! دل نازكاني كه يكباره احساس رسالت كردند عبور دادن چنين «مأموران پوششي» از نقاط بازرسي يك منطقه نظامي حساس بر دوش آنها قرارگرفته, اما بدليل فراموش كاري, ظاهراً اين اشتياق را ندارند توضيح دهند چرا: «...وقتي راه زيارت ايراني ها آنهم بعد ازپايان جنگ بطور محدودي باز شد، اما استخبارات عراق مهلتي براي نفس کشيدن به اين زائرين نميدادند چه برسد باينکه آنها جرات کنند نام ونشاني از شما واشرف بگيرند وبه سراغ شما بيآيند....» (از سايتهاي گشتاپو)

آيا «عابد و زاهد و مسلمان» شدن اين گربه هاي قاتل به خاطر فراهم كردن ديدارهاي خانوادگي است يا اينكه از كشتار در ابعاد قبلي راضي نبوده, بفكر فراهم كردن زمينة قتل عام هاي بزرگ تري هستند؟ طرح و نقشه اي كه آنها فقط مجريان بخشي از آن هستند, در سايت گشتاپو كليات طرح «توطئه»  اينطور تشريح شده است: «...اين خانواده ها ... به آنجا عزيمت نموده بودند تا بلکه بتوانند ... همان اهداف گذشته ... را اينبار در اطراف ليبرتي براه اند(ز)ند...» اهدافي كه سايت ديگر اطلاعات هم آنرا به زبان پاسداري عربده كشيده است كه: «...خانواده ها اصلي ترين عاملي بودند که [مجاهدين] را آنچنان تحت فشار گذاشتند که...مجبور شدند...سرانجام قرارگاه اشرف را تخليه کنند». اين اعتراف, يك يادآوري دقيق از آن هدفي است كه تا بحال بنام «ديدارهاي خانوادگي!» رنگ آميزي و پوشانده مي شد و با شعارهاي «بيرون كشيدن زبان از گلوي ساكنين» و «به خاك و خون كشيدن اشرف» غايت آن مشخص بود و حالا اينگونه با صراحت به آن اعتراف مي شود كه آن بساط مفتضح, چيزي بيشتر از  يك نقاب و پوشش براي «قتل عام» شنيع اشرف نبوده است.

بنابراين به «قورباغه رنگ كن هاي ولايت» كه در محاصرة استراتژيكي مقاومت ايران گير افتاده اند, توصيه مي شود به خود زحمت زيادي ندهند توطئه رسواتر و كثيف تر از آن است كه بتوان با مظلوم نمايي و شارلاتان بازي آن را پوشاند.