در بيانية «جمعي از زندانيان اوين، گوهردشت ، مركزي كرج ، كارون اهواز
- خرداد ۱۳۹۴»، با «سلام و درود به همة حاميان مقاومت و ايستادگي»، از جمله آمده است:
درود بر همة كساني كه رنج سفر و همة مرارت‌ها و مشكلات را بر خود هموار
كرده و مي‌كنند تا درسي از مقاومت و ايستادگي باشند، تا فرياد مردم ايران و ما زندانيان
و سركوب‌شدگان باشند، در جايي كه مي‌توان فرياد كشيد؛ و بالأخره فرياد مردمي باشند
كه بهترين جوانانش را دسته‌دسته به پاي چوبه‌هاي دار مي‌كشند تا گلوي آنها را با طناب‌هاي
كينه و ستم بپيچانند بلكه ديگر صدايي برنخيزد و بالعجب اينكه فرياد «نه به ديكتاتور»،
هر روز رساتر و پرطنين‌تر ميشود... از صارمي‌ها، كمانگرها و خسروي‌ها تا حامد احمدي‌ها
و يونسها تا ريحانه‌ها و فرينازها كه همة فريادهاي مقاومت و ايستادگي و «نه به ديكتاتور»
بود كه «مي‌توان و بايد» با هر هزينه‌يي مقاومت كرد......
اين بيانيه ، خطاب به «خواهران و برادران قهرمان و استوار مقاومت ايران»،
مي افزايد:
درود بر شما و همة آزاديخواهان و حق‌طلباني كه اين روزها ايستادگي آنها
را در حركت‌هاي كارگران، معلمان، دانشجويان در همه‌جا از كردستان تا سيستان و بلوچستان
و خوزستان، در گسترش و توسعه مي‌بينيم.
از هموطنان گُرد و دليري كه چشم به اين و آن نبسته و خود با پشتكاري وصف‌ناپذير
دست به‌كار آزادي شده‌اند، ميخواهيم كه صداي ما و فرياد بي‌صداي ريحانه‌ها و فرينازها،
و نداي خاموش كساني باشند كه بر چوبه‌هاي دار بسته شدند.
و اشك‌هاي شوق همة پدران دردمند و مادران چشم به‌راهي باشند كه در روز
آزادي و رهايي خنده بر لب در انتظار سيمرغ آزادي‌اند،
و در كهكشان بيست و سوم خرداد هم‌چون صبا، به‌سوي ميهن فرياد كشيده، و
رهايي بزرگي را نويد دهند.
