«« به عاشقان ازادی در گردهم آئی سیزدهم ژوئن،
در ویلپنت»»
بی قرارم، بی قرارم در میانِ عاشقان
می روَم در کامِ توفان،همعنانِ عاشقان
کاش جانم مایه ی کارم شود در راه عشق
گرچه می گویم سخن ها از زبانِ عاشقان
کاش مانم تا به آخر بر سر پیمان خویش
رسم و آئینم بماند بر کیانِ عاشقان
وارهانم کاش جان خسته را زین غمسَرا
بال بگشایم دَمی در آسمان عاشقان
دیده بگشایم به روی مهر تابان این سفر
چشم من روشن شود از روشنانِ عاشقان
کاش با مریم شوم در جُلجُتا آوازه خوان
همنفس با او بگردم نغمه خوان عاشقان
چاوُشی خوان گویدم؛ هنگام رفتن در رسید
جا نمان ای همسفر از کاروانِ عاشقان
دور بادا جان من از ساحلِ آسودگی
سینه توفانی کنم در بیکرانِ عاشقان
آفرید از عشق گیتی را خدا روز ازل
نیست زیباتر جهانی از جهانِ عاشقان
ای که می گیری به هر جائی سراغی از وفا
یابی اش آن جا که دریابی نشانِ عاشقان
