ايالات متحده نبايد به خطوط قرمز رژيم ايران تن بدهد
واشنگتن پست -26 ژوئن 2015
واشنگتن پست -26 ژوئن 2015
به قلم: ديويد ايگناتيوس David Ignatius رژيم ايران وارد باز نهايي خود در مذاكرات اتمي مي‌شود آن هم با مجموعه اي از 2 موضع متفاوت براي مذاكره كردن- پارامترهايي كه بر اساس گزارشات در ماه آوريل در لوزان سوئيس توسط محمد جواد ظريف وزير خارجه رژيم نوشته شد و خطوط قرمزي كه در اين هفته توسط رهبر عالي آيت‌الله علي خامنه‌اي ترسيم شد.
اين دو موضع به‌طرز چشمگيري با يكديگر متفاوت مي‌باشند. نسخه اول پايه‌هاي عملي براي توافقنامه ارائه مي‌كند. اما دومي به‌طرز مهلكي ناقص و معيوب است. اين براي اولين بار نيست كه كشوري 2 پيام متفاوت علني و خصوصي در رابطه با مسأله اي حساس فرستاده است. آنطور بود كه رئيس‌جمهور جان اف كندي بحران موشكي كوبا را حل‌وفصل كرد. اما اين يكي در حالي‌كه كمتر از يك هفته به ضرب‌الاجل باقيمانده است, آزاردهنده مي‌باشد…
… آن‌چه كه ايالات متحده نمي‌تواند انجام دهد, تن‌دادن به خط سرخهاي خامنه‌اي مي‌باشد. اين خطوط سرخ چندين بند كليدي در توافقنامه موقتي كه در دوم آوريل به‌دست آمد را نقض مي‌كند كه شامل موضوع بازرسيها از تاسيسات نظامي و جدول زمانبندي لغو تحريمها مي‌باشد. هيچ توافقنامه اي نتيجه بهتري از توافقنامه چارچوبهاي كلي به‌شدت ضعيف شده كه خامنه‌اي خواستار آن است, (براي اين رژيم) ندارد…
… در حالي‌كه در مورد بن‌بست در مذاكرات با تهران بحث و گفتگو مي‌شود, هنري كسينجر وزير خارجه سابق ايالات متحده با شهرتي كه دارد اظهار داشت كه رژيم ايران بايد انتخاب بكند كه آيا اين كشور مي‌خواهد كه يك كشور باشد و يا يك هدف- يك عضو بر اساس قوانين نظم جهاني و يا يك انقلابي منزوي. در حالي‌كه مذاكرات اتمي به اوج خود نزديك مي‌شود, به‌نظر مي‌رسد كه رژيم ايران خواستار هر دوي آنهاست…
… روسيه, چين و ديگر قدرتهاي جهان به ايالات متحده در درخواستش پيوسته‌اند كه رژيم ايران محدوديتهاي راستي آزمايي را قبول كند تا اطمينان بدهد كه برنامه اتمي‌اش فقط يك برنامه غيرنظامي مي‌باشد. خامنه‌اي همين تعهد را در آخرين لحظه اي كه نياز است هر چه تيز تر شود, مخدوش كرده است. شايد اين تاكتيك چانه زني در آخرين دقايق رژيم ايران باشد, اگر اين‌طور باشد, پس احمقانه است. اما اجازه بدهيد كه فرض كنيم كه خامنه‌اي جدي است. او به‌طور واقعي خواهان توافقنامه اي نيست كه برنامه اتمي رژيم ايران را براي حداقل 10سال محدود و مقيد كند. اگر اين‌طور باشد جواب درست اين است: برگرد, آن هم وقتي كه شما آماده هستيد كه يك معامله جدي انجام بدهيد.
اين دو موضع به‌طرز چشمگيري با يكديگر متفاوت مي‌باشند. نسخه اول پايه‌هاي عملي براي توافقنامه ارائه مي‌كند. اما دومي به‌طرز مهلكي ناقص و معيوب است. اين براي اولين بار نيست كه كشوري 2 پيام متفاوت علني و خصوصي در رابطه با مسأله اي حساس فرستاده است. آنطور بود كه رئيس‌جمهور جان اف كندي بحران موشكي كوبا را حل‌وفصل كرد. اما اين يكي در حالي‌كه كمتر از يك هفته به ضرب‌الاجل باقيمانده است, آزاردهنده مي‌باشد…
… آن‌چه كه ايالات متحده نمي‌تواند انجام دهد, تن‌دادن به خط سرخهاي خامنه‌اي مي‌باشد. اين خطوط سرخ چندين بند كليدي در توافقنامه موقتي كه در دوم آوريل به‌دست آمد را نقض مي‌كند كه شامل موضوع بازرسيها از تاسيسات نظامي و جدول زمانبندي لغو تحريمها مي‌باشد. هيچ توافقنامه اي نتيجه بهتري از توافقنامه چارچوبهاي كلي به‌شدت ضعيف شده كه خامنه‌اي خواستار آن است, (براي اين رژيم) ندارد…
… در حالي‌كه در مورد بن‌بست در مذاكرات با تهران بحث و گفتگو مي‌شود, هنري كسينجر وزير خارجه سابق ايالات متحده با شهرتي كه دارد اظهار داشت كه رژيم ايران بايد انتخاب بكند كه آيا اين كشور مي‌خواهد كه يك كشور باشد و يا يك هدف- يك عضو بر اساس قوانين نظم جهاني و يا يك انقلابي منزوي. در حالي‌كه مذاكرات اتمي به اوج خود نزديك مي‌شود, به‌نظر مي‌رسد كه رژيم ايران خواستار هر دوي آنهاست…
… روسيه, چين و ديگر قدرتهاي جهان به ايالات متحده در درخواستش پيوسته‌اند كه رژيم ايران محدوديتهاي راستي آزمايي را قبول كند تا اطمينان بدهد كه برنامه اتمي‌اش فقط يك برنامه غيرنظامي مي‌باشد. خامنه‌اي همين تعهد را در آخرين لحظه اي كه نياز است هر چه تيز تر شود, مخدوش كرده است. شايد اين تاكتيك چانه زني در آخرين دقايق رژيم ايران باشد, اگر اين‌طور باشد, پس احمقانه است. اما اجازه بدهيد كه فرض كنيم كه خامنه‌اي جدي است. او به‌طور واقعي خواهان توافقنامه اي نيست كه برنامه اتمي رژيم ايران را براي حداقل 10سال محدود و مقيد كند. اگر اين‌طور باشد جواب درست اين است: برگرد, آن هم وقتي كه شما آماده هستيد كه يك معامله جدي انجام بدهيد.
