انجمن نجات ايران
|
بخش اول
با یاد خدا ایرانیان پراکنده در سراسر گیتی؛ برای به پیروزی رساندن انقلاب سوم، متشکل شویم. هم میهنان؛ یکی از دلایل متعددی که انقلاب ۵۷ نیز همانند انقلاب مشروطه و نهضت ملی ناکام ماند، بدون تردید در این نکته نهفته است که به زندگی، آزادی، دموکراسی، حقوق و عدالت همگانی نه به عنوان بایدهایی لاینفک از زندگی نوین بشری که به عنوان اولویت های جانبی و یا شاید هم تجملاتی!؟ نگریسته شد. در چند فراز ظفرنمون از تاریخ معاصر میهن، پس از هر پیروزی عناوین ۵ گانه فوق که عناصر اصلی تشکیل دهنده روح هر ساختار سیاسی-اجتماعی در دنیای مدرن اقتصاد-بنیان هستند، غفلت مندانه قربانی خودپرستی های منفعت طلبانه عمال و ایادی استـبداد برای حفظ حکومت فردی و چریدن در سایه آن شدند. یک نگاه اجمالی به خواست ها و ناخواست های اعلان شده از سوی مردمان بپاخاسته و نیز مرور شعارهای رایج در بحبوحه خیزش های متعدد جنبش آزادی خواهی ایرانیان در ۲۰۰ سال گذشته و عکس العمل های دشمنان جامعه باز، این مدعا را به راحتی برای همگان نمایان تر می سازد. و از آن جمله عزم آزادی ستیزانه و اراده انحصار طلبانه باند اشغالگر فقیه برای دیوارکشی دور تا دور ایران به قصد نامیمون بستن فضای سیاسی کشور به منظور تثـبیت موقعیت متزلزل خود، در راستای استقرار مدینه فاضله ای!؟ که به ترویج چنین وضعیت نکبت باری در کشور انجامیده است. چرا که این عزم آزادی ستیزانه و اراده انحصار طلبانه، علاوه بر تقدس بخشیدن به نفرت پراکنی، آدمکشی، خشونت عریان، محاکمات چند ساعته و اعدام های به اصطلاح انقلابی، سر منشأ بسیاری از رذالت های اخلاقی-اجتماعی دیگر نیز گردید که جامعه ایرانی، کماکان غرقه در منجلاب آن و در حال خفه شدن، دست و پا می زند. در دنیای جهانی شده امروز، دموکراسی انتخاباتی مبتنی بر مجموعه ای از نهادهای اجتماعی و از آن جمله نهادهای سیاسی، اجتماعی، حقوقی و فرهنگی بوده و مشخصه اصلی آن نیز با ابتـنای بر آرای همگانی به منظور مدیریت علمی کشورها در راستای تحویل غایی جامعه به ایجاد و گسترش حاکمیت دموکراتیک مردمانی قانونمند بر چگونگی تعیین سرنوشت آزادانه خود می باشد. دموکراسی ناب نیز می تواند روایت نوین تری باشد از دموکراسی های رایج که نه بر پایه اکثریت نسبی آرای بخشی از رأیمندان بالفعل هر کشور بلکه بر پایه اکثریت مطلق آرای کلیت رأیمندان بالقوه، استوار خواهد بود. به راستی که بدون کمترین تردید برای ترقی و تعالی هر جامعه ای در دنیای مدرن، آزادی به عنوان نخستین پیش-نیاز، نقش و اهمیت تعیین کننده دارد. زیرا که به گواهی تاریخ، بدون بهره مندی متناسب از مواهب آزادی و برکات آن، جوامع بشری با مشکلات لاینحل مواجه شده و در سایر عرصه ها و از آن جمله استقرار حداقلی از دموکراسی نیز به موفقیت های لازم نایل نمی گردند. تجارب تاریخی جوامع پیشرفته به وضوح نشان داده که آزادی در تمام وجوه آشکار و پنهان خود، منشأ برکات و مادر فزونی ها بوده، دموکراسی نیز به شکل عام آن به ویژه دموکراسی سیاسی، یگانه ابزار کارآمد برای نهادینه سازی آزادی های مدنی و به تعاقب آن توسعه همه جانبه حقوق دموکراتیک، ارتقای حقوق شهروندی و در نتیجه گسترش پایدار عدالت اجتماعی-اقتصادی در مسیر ارج گذاری هر چه برابرانه تر به نفس زندگی بشری و افزایش حرمت انسان ها، فارغ از هر گونه پیشداوری های جنسیتی، قومیتی و ... می باشد. به همین خاطر است که از ابتدای شکل گیری جوامع صنعتی، دو موهبت آزادی و دموکراسی از سوی مصلحین بزرگ بشری به عنوان دو پیش-نیاز کاملا ضروری به ویژه برای مدیریت دوره آغازین گذار جوامع به سوی تأمین حقوق شهروندی و ترویج عدالت فردی-اجتماعی، مورد توجه عمیق قرار گرفته اند. در میان جوامع عقب افتاده یا جوامع در حال رشد نیز نیل به آزادی و دموکراسی، همراه با تلاش برای گسترش شایسته آنها به عنوان ابتدایی ترین نیازهای مبرم برای پیشبرد متداوم و توسعه پایدار جوامع، همواره مد نظر فعالان اجتماعی-سیاسی بوده و دهه هاست که به عنوان دو پیش-نیاز ارجمند برای همیشه به طرزی غیر قابل انفکاک، لازم و ملزوم یکدیگر شده اند. ادامه دارد... هم میهنان بپاخاسته به پیش؛ پیروز باد انقلاب دموکراتیک ایرانیان دیر زیوی و شاد زیوی همگان را آرزومندم؛ زنده باد ایرانی؛ پاینـده باد ایران؛ در اهـتزاز باد پرچم سه رنگ اهورایی؛ ارژنگ داودی معلم، شاعر، نویسنده زندانی سـیاسی زندان رجایی شهر پنجشنبه ۱۸ تیرماه ۹۴ |
