آثار و تبعات فاجعه زیست محیطی دربیش از هفت استان کشور به یمن سایه شوم رژیم آخوندی، ضربات جبران ناپذیری را به شهرهای تاریخی از جمله اصفهان وارد کرده است.
ابعاد فاجعه در این خطه سابقا زرخیز و آباد که در فرهنگ پارسی بدان «نصف جهان» می گفتند، بحدی است که بسیاری از کارگزاران حکومتی اکنون انگشت اتهام را علنا بسوی یکدیگر و بویژه بسوی دولت آخوند روحانی و بی برنامگی و سردرگمی در کلیت رژیم برای مقابله با فاجعه روبه گسترش محیط زیستی دراز کرده اند.
سایت حکومتی تابناک ( 14 تیر 1394) در مطلبی با اشاره به وجود این بحران عمیق دریکی از کهن ترین شهرهای ایران یعنی اصفهان که سرمنشاء آن همان باند های چپاولگر و غارتگرسپاه آخوندی هستند، می نویسد: « کمبود آب موجب خشک شدن زاینده رود و تالاب گاوخونی شده است. خشک شدن این دو منبع آبی یعنی خشک شدن هویت اصفهان و این مسلما نه برای اصفهانی‌ها که کلا برای ایرانی‌ها دردناک است. اما بررسی‌های انجام شده از‌سال ٧٩ تاکنون در مراکز دانشگاهی و يا ادارات دولتی ...، نشان داده که علت اصلی بحران آب، مدیریت غلط است. اصفهان، نصف جهان، پایتخت فرهنگی دنیای اسلام، شهره دنیا، افتخار ایران، مرکز صنعت و اقتصاد کشور... همین جا توقف کنید و به این آمار توجه کنید: دومین شهر ایران به لحاظ آلودگی هوا، یکی از خشک ترین مناطق ایران و دارای زاینده رود و گاوخونی خشک شده است. کدام یک اکنون توصیف مناسب‌تری برای اصفهان است».
این گزارش در ادامه به خشکسالی و بی آبی در اصفهان پرداخته و می افزاید : «اصفهان امروزه سرشار از درد است. درد تیشه‌هایی که به درختانش می‌خورد و درد مکیدن خون اصفهان یعنی زاینده رود توسط پمپاژها و چاه‌ها و صنایع ریز و درشت. اصفهان که زمانی زاینده‌رودش شهرت جهانی داشت و ساعاتی سرکردن در کنارش افتخار جهانیان بود و به قاب عکس‌هایشان می‌نشست اکنون کم رمق شده است. خشکسالی امان اصفهان را بریده است. لشکر ریزگردها نیز آماده حمله‌ای بی‌امان و جانکاه هستند. با این اوصاف اصفهان در خطر است. خطری که به خاطر مدیریت نادرست ما انسان‌هاست».
بی شک مهم‌ترین معضل زیست‌محیطی اصفهان، آب است. آب برای انسان مایه حیات است و برای اصفهانی‌هایی که زاینده‌رود نماد و هویتشان است اهمیتی دوچندان دارد. طبق استانداردهای بین‌المللی اگر سرانه مصرف آب کمتر از ١٠٠٠متر مکعب باشد یعنی در آن منطقه، بحران آب وجود دارد. حال در استان اصفهان وضع بسیار وخیم است. در خود شهر اصفهان سرانه مصرف آب ٩٠٠ متر مکعب است و در حوزه زاینده رود حتی وضع بدتر است و سرانه مصرف آب عدد ٦٠٠ متر مکعب را نشان می‌دهد. این اعداد نشان‌دهنده وضع بحرانی اصفهان در حوزه منابع آبی است».
15 تیر 1394
سایت حکومتی تابناک ( 14 تیر 1394) در مطلبی با اشاره به وجود این بحران عمیق دریکی از کهن ترین شهرهای ایران یعنی اصفهان که سرمنشاء آن همان باند های چپاولگر و غارتگرسپاه آخوندی هستند، می نویسد: « کمبود آب موجب خشک شدن زاینده رود و تالاب گاوخونی شده است. خشک شدن این دو منبع آبی یعنی خشک شدن هویت اصفهان و این مسلما نه برای اصفهانی‌ها که کلا برای ایرانی‌ها دردناک است. اما بررسی‌های انجام شده از‌سال ٧٩ تاکنون در مراکز دانشگاهی و يا ادارات دولتی ...، نشان داده که علت اصلی بحران آب، مدیریت غلط است. اصفهان، نصف جهان، پایتخت فرهنگی دنیای اسلام، شهره دنیا، افتخار ایران، مرکز صنعت و اقتصاد کشور... همین جا توقف کنید و به این آمار توجه کنید: دومین شهر ایران به لحاظ آلودگی هوا، یکی از خشک ترین مناطق ایران و دارای زاینده رود و گاوخونی خشک شده است. کدام یک اکنون توصیف مناسب‌تری برای اصفهان است».
این گزارش در ادامه به خشکسالی و بی آبی در اصفهان پرداخته و می افزاید : «اصفهان امروزه سرشار از درد است. درد تیشه‌هایی که به درختانش می‌خورد و درد مکیدن خون اصفهان یعنی زاینده رود توسط پمپاژها و چاه‌ها و صنایع ریز و درشت. اصفهان که زمانی زاینده‌رودش شهرت جهانی داشت و ساعاتی سرکردن در کنارش افتخار جهانیان بود و به قاب عکس‌هایشان می‌نشست اکنون کم رمق شده است. خشکسالی امان اصفهان را بریده است. لشکر ریزگردها نیز آماده حمله‌ای بی‌امان و جانکاه هستند. با این اوصاف اصفهان در خطر است. خطری که به خاطر مدیریت نادرست ما انسان‌هاست».
بی شک مهم‌ترین معضل زیست‌محیطی اصفهان، آب است. آب برای انسان مایه حیات است و برای اصفهانی‌هایی که زاینده‌رود نماد و هویتشان است اهمیتی دوچندان دارد. طبق استانداردهای بین‌المللی اگر سرانه مصرف آب کمتر از ١٠٠٠متر مکعب باشد یعنی در آن منطقه، بحران آب وجود دارد. حال در استان اصفهان وضع بسیار وخیم است. در خود شهر اصفهان سرانه مصرف آب ٩٠٠ متر مکعب است و در حوزه زاینده رود حتی وضع بدتر است و سرانه مصرف آب عدد ٦٠٠ متر مکعب را نشان می‌دهد. این اعداد نشان‌دهنده وضع بحرانی اصفهان در حوزه منابع آبی است».
15 تیر 1394
