اقدامات ضدمردمی رژیم آخوندی در خشکاندن دریاچه ارومیه و خسارت ۲۰۰ میلیارد دلاری

برگرفته از خط سرخ مقاومت ، 20 فوریه 2016: 

لینک به منبع :

اقدامات ضدمردمی رژیم آخوندی در خشکاندن دریاچه ارومیه و خسارت ۲۰۰ میلیارد دلاری

بحران محیط زیستی خشکاندن دریاچه ارومیه

با جلوگیری از آبی که باید به دریاچه ارومیه ریخته می‌شد و مصرف کردن آن، حدود دو میلیارد دلار کالا تولید شده است،اما در نتیجه خشک شدن دریاچه ارومیه، ۲۰۰ میلیارد دلار خسارت وارد آمد.

رئیس اتاق بازرگانی رژیم،ضمن اعتراف بالا اعلام کرد "به دلیل بی‌توجهی نسبت به وضعیت آب، اکوسیستم کشور دچار بحران شده است".

بسیاری از مسئولین محلی نیز از عملی نشدن وعده های آخوند روحانی برای احیای دریاچه ارومیه انتقاد می‌کنند. کارشناسان و محققان امور دریاچه ارومیه سالهاست هشدار می‌دهند که یکی از عوامل اصلی خشکی دریاچه حفر چاه‌های غیر مجاز در اطراف آن بوده است. طبق آماری که مقامات رژیم اعلام کرده‌اند از مجموع ۷۸۰ هزار حلقه چاه حفر شده در کشور تعداد ۳۰۰ هزار حلقه چاه غیرمجاز هستند.

مشاور اتاق بازرگانی رژیم می‌گوید: «دولت زمانی که کار خود را آغاز کرد وعده داد که رسیدگی به وضعیت دریاچه ارومیه را در اولویت برنامه خود قرار دهد. متاسفانه همچنان چاه‌های غیرمجاز این منطقه بسته نشده است.»

 کارشناسان امور دریاچه ارومیه انتقاد می‌کنند که اقدام دولت برای نجات و احیای دریاچه با تاخیر و کندی پیش میرود و بر این باور هستند که دریاچه ارومیه زمان و فرصت زیادی ندارد.

وضعیت محیط زیست و میراث‌فرهنگی آنقدر وخیم است که انجمن ”پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی” در بیانیه اش آورده است: ”در این سال‌ها اهمیت نگاه‌داشت میراث فرهنگی و محیط‌زیست در میان رقابت‌های سیاسی نادیده انگاشته شده است به‌طوری که نه تنها زیست‌بوم ما و یادگارهای گرانقدرِ نیاکانی آسیب‌هایی جدّی و جبران‌ناپذیر دیده‌اند بلکه در شرف نابودی کامل قرار گرفته‌اند...“

به گفته کارشناسان، امروزه بسیاری از نقص قوانین مربوط به نوع تنبیهات حداقلی است که در مورد جرم های مربوط به میراث فرهنگی و طبیعی وجود دارد، مخصوصا در مورد اشیایی که خارج یا منهدم می شوند. توجه داشته باشیم که نقش قانون گذاری در صیانت از میراث فرهنگی و طبیعی فوق العاده مهم است و کاری کاملا زیربنایی است.

در همین رابطه، یک کارشناس حکومتی دیگر می گوید: ”به نظرم مسائل و مشکلات بسیاری از کشورها از جمله ایران بسیار بیشتر از آن است که دولت ها بتوانند به همه آن ها رسیدگی کنند و انتظار منطقی هم نیست. نکته دیگر این که تعدد مسائل و موضوعات گاه باعث می شود دولت ها اولویت ها را رعایت نکنند یا این که بر حسب منافع گروه های نفوذ به اولویت های اصلی نپردازند. در واقع گاهی مردم موضوعاتی را اصل و مهم می دانند که دولت ها به آن به صورت تفننی نگاه می کنند.