۱۳۹۴ اسفند ۲۰, پنجشنبه

مبارزه زنان در حال عقب نشستن است





فیگارو (ص 35-بخش برنامه های تلویزیون)- تاریخ : 8/3/2016- ایزابل اسپاک Isabelle Spaak
مصاحبه با اینگرید بتانکور
«
مبارزه زنان در حال عقب نشستن است»
اینگرید بتانکور که از آرمان زنان ایرانی دفاع میکند، امشب در کانال تلویزیونی ب.اف.ام (ساعت 21) بمناسبت روز جهانی زن، مهمان برنامه ناتالی لوی Nathalie Levy است.
«اینگرید بتانکور، کاندیدای پیشین ریاست جمهوری کلمبیا و گروگان سابق چریکهای سازمان Farc به مدت شش سال، امشب در برنامه ناتالی لوی در تلویزیون ب.اف.ام با عنوان « News & compagnie » شرکت خواهد کرد. او در این برنامه بطور خاص از تعهد و فعالیت خود از پنج سال پیش در دفاع از زنان ایرانی و همچنین اهمیت مبارزه برای برابری دو جنس سخن خواهد گفت.
فیگارو- شما پس از برنامه « 28 دقیقه»، الیزابت کوئن در کانال آرته، امشب در برنامه ناتالی لوی شرکت میکنید. آیا ترجیح دادن برنامه هایی که موضوعشان اخبار روز و اجرا کنندگانشان زن هستند، یک انتخاب عمدی شماست؟
اینگرید بتانکور – خیر، انتخاب از من نبوده، بلکه آنها هستند که از من دعوت میکنند. و به همین دلیل این بسیار مهم است که تعداد زنان در رسانه ها بیشتر باشد تا مثلا موضوعی مانند دفاع از زنان ایرانی، که ما همواره برای جلب توجهات به آن دشواری زیادی داشته ایم، بیشتر زیر پروژکتور قرار گیرد. حتی میتوانم بگویم مدتهای مدید در این باره نوعی بی تفاوتی وجود داشته است، نه تنها در قبال زنان ایرانی، بلکه در قبال ایران بطور کلی.
-تعهد شما در قبال زنان ایرانی چه دلایلی دارد؟
-مبارزه در فرانسه در دفاع از زنان ایرانی به معنای نشان دادن و بارز کردن مسیری است که در پیش داریم. تا کمتر از پنجاه سال پیش، ایران مانند مصر کشوری در حال نوسازی خود بود و زنان آزاد بودند.امروز خشونت علیه آنان نهادینه شده است. در قضیه ایران، افراطی گری است که مرا بوحشت انداخته است. تبعیض در قانون اساسی حک شده و دولت آن را به اجرا میگذارد. دلیل و منشاء آن هم بهیچوجه دین اسلام نیست، بلکه نوعی تفسیر انحرافی از اسلام و قرآن است که منبع الهام داعش نیز هست. پس از حمله به شارلی و حملات نوامبر گذشته [پاریس] حال وظیفه ماست که به ریشه شر حمله کنیم.

-انتخاب یک زن به ریاست کشور را قانون اساسی ایران ممنوع کرده است
-رهبر عالی نمیتواند زن باشد. یک معاون رئیس جمهور برای امور زنان تعیین شده که البته صرفا نوعی دستاویز است در کشوری که زنان هیچ حق و حقوقی ندارند.
-طبق ارقام سازمان ملل، از 152 رئیس کشور، تنها ده نفرشان زن هستند. شما شخصا کاندیدای ریاست جمهوری بوده اید. آیا دراین راه با رفتارهای ناهنجار یا ناخوشایند مواجه شده اید؟
-من در فرانسه بزرگ شده ام و هیچگاه احساس مورد تبعیض بودن نداشته ام. در کلمبیا هم در وزارت دارایی و بازرگانی خارجی کار کرده و مشکل خاصی نداشته ام. اما وقتی عضو کنگره [پارلمان] شدم، تازه متوجه بسیاری از مسائل شدم. تمام کشور حتی دور افتاده ترین مناطق آن نمایندگی میشدند. زن بودن در دنیای سیاست همچنان رفتارهای نرینه مسلکانه (machiste) خشن بر می انگیزد. ببینید بر سر میریام الخمری چه آورده اند. مطمئنم اگر مرد بود این حرفها را نمیزدند.
-آیا خود را فمینیست میدانید؟

-من این لفظ را دوست ندارم. مربوط به نسل من نیست. تصور این بود که دیگر نیازی به آن نیست. اما من تغییر کرده ام. ما همه جا در حال عقب نشینی هستیم. وقتی در سال 2008 از آن جنگل رها شدم، این یکی از شوکهای بزرگ زندگی ام بود. در غرب عادتا مبارزه زنان را به سخره میگیرند و آن را در مقایسه با مبارزه علیه نژاد پرستی، یک مبارزه فرعی تلقی میکنند. در حالیکه نباید هیچگاه فراموش کرد که حمله به زنان به صرف شکنندگی جسمی شان گشودن در بروی همه گونه فجایع است.
-آیا 8 مارس روز مهمی است؟

-جشن گرفتن روز زن فرصتی برای اندیشیدن راجع به این دستاورد شاخص غرب بدست میدهد. زیباترین دستاوردی که میتوانیم صادرش کنیم. در انجیل، رابطه مسیح با زنان انقلابی است. در دورانی که شهادت زنان بحساب نمیامد، شرح رستاخیز و معراج مسیح از زبان زنان، نخستین مرحله برابری بین دو جنس است. من به این بحث شدیدا علاقمندم. هر چند که در مورد ادیان هنوز کارهای زیادی در این زمینه باید انجام گیرد.»