برگرفته از ایران آزاد فردا ،21مارس 2016:
لینک به منبع :
سخنرانی علی
خامنه‌ای ولی‌فقیه ارتجاع در روز اول فروردین ۹۵ در مشهد، آمیزه‌یی از اعترافها و اذعان
به بن‌بست و ابراز وحشت از آینده نظام ولایت فقیه بود. خامنه‌ای در
ابتدا با اذعان به این‌که نیروهای خود نظام هم دیگر از وعده و شعار خسته شده‌اند گفت:
بحثهای شعاری، امروز جایگاه زیادی در ذهن مردم ما ندارد. سپس با اشاره به تنگی حلقه
تحریمها بر گلوی نظام و در وحشت از انفجار اجتماعی در اثر فشارهای اقتصادی، ضرورت کوتاه
آمدن از شعارها ی قبلی خود در عرصه سیاسی و فرهنگی را به مزدورانش گوشزد کرد و افزود:
علت این‌که انتخاب امسال را هم شعار اقتصادی انتخاب کردیم، یک تحلیل و یک نگاه به مجموعه
مسائل کشور است، شاید در ذهن بعضی می‌گذشت که ترجیح دارد که شعار امسال، یک شعار فرهنگی
باشد، یا یک شعار اخلاقی باشد، لاکن با توجه به مجموعه مسائل کشور، به نظر رسید امسال
هم مثل چند سال دیگر قبل از این، شعار سال را که باید به‌صورت گفتمانی در میان مردم
و افکار عمومی کشور رواج پیدا کند، یک شعار اقتصادی قرار بدهیم.
خامنه‌ای سپس
دو راهی نظام و جنگ هژمونی در رأس نظام بین خودش و باند رفسنجانی -روحانی را تشریح
کرد و گفت: در این مقطع زمانی، سیاستهای استکبار و به‌خصوص به‌طور خاص سیاستهای آمریکا،
اقتضا می‌کند که یک تفکری تزریق بشود در میان ملت ما. اول در میان نخبگان جامعه، و
بعد از آن به تدریج به افکار عمومی منتقل بشود. یک تفکر خاصی تزریق بشود به افکار عمومی.
آن سیاستی که مورد نظر آنهاست این است که وانمود کنند ملت ایران بر سر یک دو راهی قرار
دارد، چاره‌یی ندارد جز این‌که یکی از این دو راه را انتخاب کند… آن دو راهی عبارت
است از این‌که یا باید با آمریکا کنار بیایند، یا باید به‌طور دائم فشارهای آمریکا
و مشکلات ناشی از آن را تحمل کنند. یکی از این دو را ملت ایران باید انتخاب کند. این
چیزی است که آنها می‌خواهند.
ولی‌فقیه ارتجاع
سپس به چگونگی مذاکره با آمریکا پرداخت و اعتراف کرد مرزسرخهای نظام در جریان مذاکرات
هسته‌یی با اطلاع و اجازه خودش زیرپا گذاشته شده است وى گفت: کنار آمدن با دولت آمریکا،
ناگزیر به‌معنای قبول تحمیلهای آن دولت است. طبیعت توافق با آمریکا همین است. همه جا
همین جور است.
در همین توافق
اخیر هسته‌یی هم، اگر چه این توافق را ما تأیید کردیم، و برگزارکنندگان این توافق
را مورد قبول اعلام کردیم و قبول داریم آنها را، لیکن اینجا هم همین جور بود. وزیر
خارجه محترم ما، در مواردی به بنده گفت ما اینجا را دیگر نتوانستیم، این خط قرمز را
نتوانستیم حفظ کنیم.
خامنه‌ای سپس
به وضعیت شقه درونی نظام بر سر دو راهی مذاکره با آمریکا گفت: کنار آمدن با او (آمریکا)،
به‌معنای صرفنظر کردن از برخی از چیزهایی است که انسان بر آنها پای می‌فشارد. این یک
دو راهی است که به طبق سیاستهای آمریکا که می‌خواهند در ذهن ملت ما تزریق بکنند، یک
دو راهی ناگزیر است، یک دوگانه اجتناب‌ناپذیر است، یا باید در مقابل آمریکا و خواستهای
او در موارد بسیاری کوتاه بیاییم، یا باید فشارهای آمریکا را، تهدیدهای آمریکا را،
ضررهای ناشی از مخالفت با آمریکا را تحمل کنیم. اینها می‌خواهند این را به‌صورت یک
گفتمانی در بین نخبگان جامعه ترویج کنند و به تدریج آن را در میان مردم و افکار عمومی
سرریز کنند.
ولی‌فقیه ارتجاع
با اشاره به مواضع هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی بدون اسم بردن از آنها افزود: کسانی
را می‌گمارند برای این‌که بتوانند این فکر را در میان ملت ما گسترش بدهند. البته در
داخل هم همان‌طور که عرض کردیم کسانی هستند که این فکر را قبول دارند و قبول کردند
و تلاش می‌کنند که آن را به دیگران هم بقبولانند.
خامنه‌ای در
ادامه به ذلت نظام در جریان مذاکرات هسته‌یی پرداخت و از جمله گفت: حالا در حل این
اختلافات فرض بفرمایید ملت ایران، مجبور باشد از اصول خود صرفنظر کند، از خط قرمزهای
خود صرفنظر هم بکند. طرف مقابل از اصول خود و ارزشهای خود تنازل نمی‌کند. لاکن ما باید
تنازل کنیم اگر لازم شد مشکلات را برطرف کنیم. وی سپس از چشم‌انداز تیره نظام در ادامه
این مسیر و جام زهرهای بعدی ابراز نگرانی کرد و گفت: در قضیه هسته‌یی توافق شد، این
اسمش را گذاشتیم برجام. برجام دیگری در قضایای منطقه، برجام دیگری در قضایای قانون
اساسی کشور، برجام دو و سه و چهار و الی غیرذالک بایستی به وجود بیاید، تا ما بتوانیم
راحت زندگی کنیم، این منطقی است که سعی می‌کنند این منطق را در بین نخبگان جامعه و
از سوی نخبگان جامعه به افکار عمومی جامعه منتقل کنند. وی پیامدهای جام زهرهای بعدی
را برشمرد و بدون اشاره به سوریه که مهم‌ترین خاکریز در حال فرو ریختن منطقه‌یی‌اش
است افزود: معنای این حرف این است که جمهوری اسلامی از مسائل اساسی که به حکم اسلام
و به حکم برجستگیهای نظام جمهوری اسلامی، پایبند به آنهاست صرفنظر کند. از مسأله فلسطین
صرفنظر کند، از حمایت از مقاومت در منطقه صرفنظر کند… و حمایت سیاسی نکند.
