يكي از درخشان‌ترین فرازهاي مقاومت انقلابي و سرفصلي از كارنامهٌ سراسر حماسه و
فدای مجاهدين در عرصهٌ نبرد با رژيم ضدبشري خميني رقم خورد. طي سلسله‌ای از درگیری‌ها
بين پاسداران سركوبگر خميني با رزم‌آوران آزادي در آن روز، بيش از 60تن از فرماندهان،
مسئولين و كادرهاي سازمان و در رأس همه فرماندهٌ والامقام محمد ضابطي، قهرمانانه با
انبوه مزدوران خميني تا آخرين گلوله و تاآخرین‌نفس جنگيدند و جز پيكرهاي سوخته و متلاشي‌شده
و پایگاه‌های ويران‌شدهٌ خود، هیچ‌چیز به دشمن ضدبشر ندادند. محمد ضابطی و اغلب مسئولان
مجاهدين كه در اين نبردها به شهادت رسيدند از زندانيان سياسي زمان شاه بودند كه براي
آزادي مردم ايران شکنجه‌های بسيار ديده بودند. آنان پس از پيروزي انقلاب ضد سلطنتي،
فريب خميني دجال را نخوردند و به عهد خود بر آزادي مردم ايران وفادار ماندند. در اين
روز مجاهدين قهرماني چون نصرت رمضاني (ضابطي)، سوسن ميرزايي، فاطمه يوسفي، زکیه محدث،
فرشته ازهدي، قاسم باقرزاده، حميد جلالزاده، احمد كلاهدوست، محمد توانائيان‌فرد، مهين
خياباني (خواهر سردار شهيد خلق)، تقي اوسطي و همچنين اقدس تقوي و اميرهوشنگ آق‌بابا،
ساعت‌ها دليرانه جنگيدند و قهرمانانه در يك نبرد نابرابر به شهادت رسيدند. صحنه‌هاي
فراموشی ناپذیر آن سلسله نبردهاي پرافتخار، جنگندگي خيره‌كنندهٌ شيرزنان قهرمان مجاهد
خلق را مردم تهران تا مدت‌ها آن را براي يكديگر نقل مي‌كردند.
