منبع : همنبشین
بهار آزادی ،6 می 2016
لینک :
در سال
1387كه توفيق حاصل شد و به اشرف رفتم، مصادف با 16 ارديبهشت بود كه يكي از اشرفيان
كه در زمان شاه تحت مسئول مجيد شريف واقفي بوده و بعد دستگيري و مدتي در زمان شاه زندان
بود، در مورد مجيد شريف واقفي موارد زير را تعريف كرد كه در سالروز شهادتش آنچه در
ذهنم مانده است از آّن مي نويسم، باميد اينكه اشرفيان قهرمان فرصت كنند و خود اين خاطرات
با ارزش را تدوين نمايند.
مجيد شريف واقفي در بعداظهر روز 16 ارديبهشت سال 1354 در كوچه اديب
در شرق تهران بدست اپورتونيست هاي چپ نما به
شهادت رسيد. شريف واقفي در كنار مجاهد شهيد رضا رضائي عضو مركزيت سازمان بود كه با
شهادت رضا رضائي، تقي شهرام نيز به مركزيت آورده شد. آنموقع مجيد شريف واقفي، بهرام
آرام و تقي شهرام در مركزيت سازمان بودند. وقتي شهرام مسائلي را تغيير ايدئولوژي سازمان
را مطرح كرد، مجيد شريف واقفي مطرح كرده بود، هركس آزاد است كه عقيده اش را تغيير دهد
و ايدئولوژي ديگري داشته باشد اما ايدئولوژي يك سازمان را نميشود تغيير داد يك سازمان
متعلق به تمام شهدا، اسرا و اعضا و هواداراني است كه اين ايدئولوژي دارند. شما كه اين
ايدئولوژي را قبول نداريد، نميتوانيد خواهان تغيير ايدئولوژي سازمان شويد ولي ميتوانيد
برويد سازمان خودتان را با ايدئولوژي خود را سازمان بدهيد. اما بجاي قبول اين حرف اصولي
شريف واقفي ابتدا او را از مركزيت كنار گذاشتند و تحت برخورد قرار داده و به دنبال
كارگري فرستادند. اما مجيد شريف واقفي از پا ننشست و در زمستان 1353 تا شهادتش در ارديبهشت
1354 شبانه روز تلاش ميكرد در كوچه و خيابانها بدنبال پيدا كردن ياران مجاهدش باشد
تا از اين انحراف و حركت غير اصولي سازمانش را نجات دهد. بدنبال اين تلاش ها بود كه
ترور مجيد شريف واقفي تصويب و در 16 ارديبهشت به اجرا در آمد.
اين برادر
اشرفي خاطرات و آموزش هائي كه از شريف واقفي داشت تعريف ميكرد كه متأسفانه خيلي از
آنها را بياد ندارم ولي چند موردي كه در خاطرم مانده در زير مياورم:
· مهمترين درسي كه شريف
واقفي بمن بعنوان تحت مسئولش داد اين بود كه يا پاي در اين راه نگذار يا اگر ميگذاريم
بايد به هر قيمت در هر شرايطي بجنگي و مقاومت
كني. هيچ چيز برايت خودت نخواهي جز اراده اي بي انتها براي جنگ. فدا و پرداخت. رمز
مجاهد شدن و مجاهد ماندن پرداخت است.
· شريف واقفي ميگفت: اگر پاي به راه مبارزه ميگذاري و تصميم داري مجاهد بشوي،
مجاهد بماني بايد همواره از آنچه كه دوست داري و خيلي هم دوست داري براي ادامه مبارزه
بگذري. كه كمترين آن شهادت در زير سخت ترين شكنجه ها است. و اين آيه را همواره برايم
ميخواند كه “لن تنالو البر حتي تنفقو مما تحبون“ «هرگز و ابدا به “بر“ نمي رسي مگر
از آنچه دوست داري فدا كني» و براي معني بر يك آيه از سوره بقره ميخواند كه “بر اين
نيست كه رو به شرق كني يا به غرب، بر ايمان به خدا، به روز آخر و ....“ بعد نتيجه ميگرفت
بدون پرداخت و گذاشتن و فدا كردن از آنچه دوست داريم نميتوان به خدا ايمان آورد. ايمان
به خدا به خلق به آزادي حتما با گذشتن و فدا بوجود ميايد و تعميق ميشود