حسن داعی، 13 ماه مه 2016
منبع : خامنه ای خلیفه ارتجاع
در اگوست 1990، ارتش صدام به کویت حمله کرد و این کشور را به اشغال در آورد. با فروپاشی دولت کویت، مصطفی بدرالدین، از اعضای حزب الله لبنان که در زندان کویت در انتظار اجرای حکم اعدام خود بود، از زندان گریخت و به سفارت جمهوری اسلامی پناه برد و به کمک دیپلمات های رژیم به لبنان بازگشت تا برای 26 سال دیگر در خدمت رژیم ایران به ترور و جنایت ادامه دهد که آخرین بخش از پرونده سیاه وی، فرماندهی نیروهای حزب الله در سوریه و شرکت مستقیم در کشتار مردم این کشور بود
-----------------------------------
مصطفی بدر الدین معروف به ذوالفقار، یکی از مخوف ترین تروریست های رژیم ایران در سه دهه گذشته است. وی در 1961 در بیروت متولد شد و همراه عماد مغنیه، که دوست نزدیک و برادر همسرش بود، به سازمان فلسطینی الفتح پیوست. در سال 1982 با تشکیل حزب الله توسط سپاه پاسداران، این دو نفر نیز به این سازمان پیوستند و رهبری نظامی آن را به دست گرفتند.
مغنیه فرمانده عملیات نظامی حزب الله شد و بدرالدین که مهارت ویژه ای در ساخت بمب داشت، در کنار وی قرار گرفت. اولین عملیات آنان در آوریل 1983 علیه سفارت آمریکا بود. رهبری عملیات با مغنیه بود و بمب های بکار رفته نیز دست ساخت بدرالدین بودند. در اکتبر همان سال، مرکز تفنگداران آمریکائی و مرکز سربازان فرانسوی مورد حمله تروریستی حزب الله قرار گرفت که صدها کشته و مجروح داشت. فرمانده عملیات مغنیه و سازنده بمب بدرالدین بود.
در دسامبر 1983، بدرالدین به کویت رفت و فرماندهی چند عملیات تروریستی که در یک روز، علیه سفارت آمریکا و فرانسه، فرودگاه کویت و چند هدف دیگر انجام گرفت را شخصا بعهده داشت. وی دستگیر و به اعدام محکوم شد. به گفته مقامات کویت، این عملیات بدستور رژیم ایران انجام گرفته بود. حزب الله برای آزادی وی دست به چند هواپیما ربائی و گروگان گیری زد و عده ای را کشت اما نتیجه ای نگرفت تا آنکه با حمله صدام به کویت، بدرالدین از زندان گریخت.
وی پس از فرار از زندان، در کنار مغنیه که در آنزمان فرمانده نظامی حزب الله شده بود قرار گرفت. دو سال بعد، در 1992، مغنیه فرمانده عملیات تروریستی علیه سفارت آمریکا در آرژانتین بود. در سال 1994، مرکز فرهنگی یهودیان در بوئنوس آیرس معروف به آمیا مورد حمله حزب الله قرار گرفت و 85 نفر از افراد عادی کشته شدند. به گفته مقامات و دادستان آرژانتین، هر دو این عملیات که بدستور و با دخالت رژیم ایران انجام گرفت، تحت فرماندهی مغنیه بود و بدرالدین نیز در آن نقش ویژه داشت.
در فوریه 2005، حزب الله لبنان، با انفجار یک ماشین پر از مواد منفجره، رفیق حریری نخست وزیر محبوب و سنی لبنان که سد راه رژیم ایران بود را به قتل رساند. دادگاه بین المللی که از طرف شورای امنیت سازمان ملل مسئول رسیدگی به این ترور بود، مصطفی بدرالدین را فرمانده کل این عملیات معرفی کرده و برای دستگیری وی حکم جلب صادر کرده است.
بدرالدین، فرمانده بخشی از شاخه نظامی حزب الله بود که در کنار سپاه قدس، مسئولیت حمایت نظامی، لجستیک و عملیاتی از جهاد اسلامی فلسطین و حماس را بعهده داشت. پس از حمله آمریکا به عراق، بدرالدین و این بخش از دستگاه نظامی حزب الله، نقش مهمی در بوجود آوردن، آموزش و تقویت گروههای میلیشیای عراقی وابسته به سپاه قدس داشت.
در سال 2008، عماد مغنیه با انفجار بمبی که در صندلی ماشین وی در دمشق انجام گرفت کشته شد. بدین ترتیب، بدرالدین جانشین وی شد. از سال 2011 که حزب الله لبنان، بدستور رژیم ایران برای نجات بشار اسد به سوریه لشکر کشی کرد، بدرالدین فرمانده کل عملیات حزب الله در سوریه بود و طی 5 سال گذشته، در قتل عام مردم این کشور نقش درجه اول داشت.
در اولین بیانیه ایکه پس از مرگ بدرالدین توسط حزب الله صادر شد، اسرائیل را مسئول آن دانست اما در بیانیه های بعدی، دیگر نامی از اسرائیل برده نشده است و گروههای مسلحی که با قصاب دمشق بشار اسد می جنگند، در بیانیه ای، قتل وی را بعهده گرفته اند.
از سال 2011حزب الله لبنان نزدیک به ده هزار نیرو به سوریه فرستاده است و طبق برآورد کارشناسان نظامی، تاکنون نزدیک به 1500 کشته و چند هزار زخمی داده است. قتل بدرالدین، ضربه ای بزرگ به این سازمان تروریستی در لبنان و سوریه است. در شرائطی که رژیم ایران در باتلاق سوریه گرفتار شده و سپاه قدس و گروههای میلیشیای دست ساخت آن، از فاطمیون و گروههای شیعه عراقی تا حزب الله، متحمل تلفات سنگین میشوند، کشته و زخمی شدن دهها عضو سپاه در خان طومان و اکنون، به هلاکت رسیدن بدرالدین، نشان دیگری از بن بست سیاست های منطقه ای رژیم و دخالت نظامی در سوریه است. بدرالدین و کارنامه خونین وی در ترور و جنایت، آئینه ای از نظام ولایت فقیه است که یکی از دستآوردهای آن در سه دهه گذشته، تولید و پرورش جنایتکارانی مانند بدرالدین و عماد مغنیه است.
