منبع : ایران آزاد فردا ،7 اکتبر 2016
مصاحبه فریده کریمی در خصوص گزارش سالانه دبیرکل ملل متحد
حکومت آخوندی نسبت به گزارش دبیرکل ملل‌متحد درباره موج اعدامها و نقض فزاینده حقوق‌بشر توسط این رژیم، سوز و گداز کرد.
سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم گفت: «متن تهیه شده (در این گزارش) بر اساس قطعنامه‌یی کاملاً سیاسی و با اهداف خاص و به‌منظور اعمال فشار بر نظام و به‌طور آشکاری علیه جمهوری اسلامی تدوین و تحریر شده و هرگز نمی‌تواند از اعتبار و ارزش لازم برخوردار باشد».
درباره این ادعای سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم و گزارش جدید دبیرکل ملل‌متحد درباره نقض فاحش حقوق‌بشر توسط رژیم آخوندی مصاحبه داریم با خانم فریده کریمی، عضو کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران.
سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم گفت: «متن تهیه شده (در این گزارش) بر اساس قطعنامه‌یی کاملاً سیاسی و با اهداف خاص و به‌منظور اعمال فشار بر نظام و به‌طور آشکاری علیه جمهوری اسلامی تدوین و تحریر شده و هرگز نمی‌تواند از اعتبار و ارزش لازم برخوردار باشد».
درباره این ادعای سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم و گزارش جدید دبیرکل ملل‌متحد درباره نقض فاحش حقوق‌بشر توسط رژیم آخوندی مصاحبه داریم با خانم فریده کریمی، عضو کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران.
مصاحبه فریده کریمی:
گزارش بان‌کی‌مون در رابطه با وضعیت حقوق‌بشر در ایران که امسال ارائه شد، در واقع از سال ۲۰۰۷ اولین گزارش در همین رابطه منتشر شد و هر سال بان‌کی‌مون موظف شده بود طی قطعنامه‌یی که هر سال منتشر می‌شد در واقع موظف می‌شد که سال بعد یک گزارش به مجمع عمومی ملل‌متحد در رابطه با وضعیت حقوق‌بشر تو ایران ارائه بده ولی این گزارش آقای بان کی‌مون که الآن منتشر شده در طی سالیان گذشته می‌توانم بگم تقریباً بی‌نظیره.
یعنی از زاویه این‌که تا حدودی باید گفت واقعیتها را بیان کرده،
در واقع در ابتدای گزارشش نکته‌یی که مطرح کرده، نقض حقوق‌بشر در ایران با روند نگران‌کننده ادامه داره.
توی این گزارش به اعدام نوجوانان، شلاق‌زدن، اذیت و آزار اقلیتهای قومی و مذهبی هم اشاره میکنه. به‌طور خاص از نرخ هشداردهنده اعدامها میگوید خیلی نگران است و فراخوان میدهد به رژیم که اعدامها را متوقف بکنه، اظهار تأسف میکنه میگه رژیم هیچ اقدامی برای توقف اعدامها انجام نداده، به اعدام غیرایرانیان اشاره میکنه، به اعدام زنان اشاره میکنه، به اعدام نوجوانان اشاره میکنه و میگه الآن مینیمم ۱۶۰ نوجوان زیر حکم اعدام هستند. به شکنجه و رفتارهای مجازات غیرانسانی اعتراض میکنه و میگه که در مورد استفاده از شکنجه برای گرفتن اعتراف اجباری و همچنین شواهدی که زندانی مجبور میشه بر ضد خودش صحبت بکنه به این موضوع اشاره میکنه و نکته‌یی که قابل‌توجهه این بار در گزارش به وضعیت زندانها در گزارش خودش اشاره میکنه میگه که جمعیت زیاد، ابعاد بالای حبس، یک نگرانی جدی کماکان باقی مانده، به مشکل درمان پزشکی زندانیان که در واقع رژیم به نوعی به‌عنوان یک شکنجه ازش استفاده میکنه، نام می‌بره.
تو پاراگراف ۳۴اش به مسأله دستگیری خبرنگارها، فعالان اینترنتی یاد میکنه و میگه ایران از لحاظ در واقع تعداد زندانی، خبرنگار زندانی در ایران رتبه سوم جهانی را داره، به‌لحاظ سانسور اینترنتی هم در جهان، متأسفانه در رده هفتم هست.
نکته دیگه‌ای که در این گزارش قابل‌توجهه وضعیت زنان است ، اشاره شده که ۶۰درصد زنان در ایران خشونت خانگی را تجربه می‌کنند و در قانون مدنی زنان ملزم به اطاعت از مردان هستند. یک نکته بسیار جالب در گزارش اینبار، پاراگراف ۶۱ است من فکر می‌کنم تا به‌حال من همچنین موردی را در هیچ کدام از گزارشات سازمان ملل ندیده بودم. به‌طور خاص به خامنه‌ای اشاره میکنه و میگوید که، من با زبان خود سازمان مللی میگم، میگه رهبران ارشد اظهاراتی می‌کنند که نقش فرهنگی سنتی برای زنان قائل هستند و بعد میگه خامنه‌ای در مورد نقش زنان در جامعه بزرگترین مسئولیت زنان رو بار‌آوردن کودکان میدونه و اشتغال زنان را میگه مشکل و نگرانی کشور نیست و بعد نتیجه‌گیری میکنه میگه بی‌دلیل نیست به علت همین اظهارات که فقط ۱۷درصد زنان تو بازار کار فعال باشند. در ادامه، در پاراگراف ۶۲ به مسأله اذیت و آزار هموطنانمان به دلایل مذهبی و قومی اشاره کرده در این رابطه فاکتهای بسیار متعددی رو در رابطه با وضعیت تحصیل و شغل و حتی مزار و تمامی امکاناتی که مینیمم‌های یک اقلیت قومی و مذهبی در ایران می‌تواند باشد، را یک به یک یاد کرده. در انتهای گزارش، در هفت پاراگراف توصیه، خلاصه یا نتیجه‌گیری یا هر کدام را که بخواهیم بگیم آورده که اگر بخواهم خیلی خلاصه بگم، گفته که در رابطه با وضعیت حقوق‌بشر در ایران بسیار نگرانه، درخواست قطع اعدامها از ایران را کرده، خواهان آزادی عمل مشروع فعالان حقوق‌بشر برای فعالیت‌هاشون شده و خواهان رفع تمامی اشکال تبعیض قومی و مذهبی رو، خواهان شده و در آخرین پاراگراف درخواست سفر گزارشگر ایران رو به ایران، به کشور کرده. همان‌طور که میدونین گزارشگران موضوع، کشوری برای تهیه گزارششون، این جز مینیمم‌هاست که اجازه سفر به کشور رو داشته باشند و متأسفانه رژیم سالهاست که مانع سفر گزارشگر ویژه‌ایران آقای احمد شهید شد و نگذاشت که احمد شهید به ایران مسافرت بکنه که تو این گزارش به‌طور خاص بان‌کی‌مون اینو از رژیم درخواست کرده.
گزارش بان‌کی‌مون در رابطه با وضعیت حقوق‌بشر در ایران که امسال ارائه شد، در واقع از سال ۲۰۰۷ اولین گزارش در همین رابطه منتشر شد و هر سال بان‌کی‌مون موظف شده بود طی قطعنامه‌یی که هر سال منتشر می‌شد در واقع موظف می‌شد که سال بعد یک گزارش به مجمع عمومی ملل‌متحد در رابطه با وضعیت حقوق‌بشر تو ایران ارائه بده ولی این گزارش آقای بان کی‌مون که الآن منتشر شده در طی سالیان گذشته می‌توانم بگم تقریباً بی‌نظیره.
یعنی از زاویه این‌که تا حدودی باید گفت واقعیتها را بیان کرده،
در واقع در ابتدای گزارشش نکته‌یی که مطرح کرده، نقض حقوق‌بشر در ایران با روند نگران‌کننده ادامه داره.
توی این گزارش به اعدام نوجوانان، شلاق‌زدن، اذیت و آزار اقلیتهای قومی و مذهبی هم اشاره میکنه. به‌طور خاص از نرخ هشداردهنده اعدامها میگوید خیلی نگران است و فراخوان میدهد به رژیم که اعدامها را متوقف بکنه، اظهار تأسف میکنه میگه رژیم هیچ اقدامی برای توقف اعدامها انجام نداده، به اعدام غیرایرانیان اشاره میکنه، به اعدام زنان اشاره میکنه، به اعدام نوجوانان اشاره میکنه و میگه الآن مینیمم ۱۶۰ نوجوان زیر حکم اعدام هستند. به شکنجه و رفتارهای مجازات غیرانسانی اعتراض میکنه و میگه که در مورد استفاده از شکنجه برای گرفتن اعتراف اجباری و همچنین شواهدی که زندانی مجبور میشه بر ضد خودش صحبت بکنه به این موضوع اشاره میکنه و نکته‌یی که قابل‌توجهه این بار در گزارش به وضعیت زندانها در گزارش خودش اشاره میکنه میگه که جمعیت زیاد، ابعاد بالای حبس، یک نگرانی جدی کماکان باقی مانده، به مشکل درمان پزشکی زندانیان که در واقع رژیم به نوعی به‌عنوان یک شکنجه ازش استفاده میکنه، نام می‌بره.
تو پاراگراف ۳۴اش به مسأله دستگیری خبرنگارها، فعالان اینترنتی یاد میکنه و میگه ایران از لحاظ در واقع تعداد زندانی، خبرنگار زندانی در ایران رتبه سوم جهانی را داره، به‌لحاظ سانسور اینترنتی هم در جهان، متأسفانه در رده هفتم هست.
نکته دیگه‌ای که در این گزارش قابل‌توجهه وضعیت زنان است ، اشاره شده که ۶۰درصد زنان در ایران خشونت خانگی را تجربه می‌کنند و در قانون مدنی زنان ملزم به اطاعت از مردان هستند. یک نکته بسیار جالب در گزارش اینبار، پاراگراف ۶۱ است من فکر می‌کنم تا به‌حال من همچنین موردی را در هیچ کدام از گزارشات سازمان ملل ندیده بودم. به‌طور خاص به خامنه‌ای اشاره میکنه و میگوید که، من با زبان خود سازمان مللی میگم، میگه رهبران ارشد اظهاراتی می‌کنند که نقش فرهنگی سنتی برای زنان قائل هستند و بعد میگه خامنه‌ای در مورد نقش زنان در جامعه بزرگترین مسئولیت زنان رو بار‌آوردن کودکان میدونه و اشتغال زنان را میگه مشکل و نگرانی کشور نیست و بعد نتیجه‌گیری میکنه میگه بی‌دلیل نیست به علت همین اظهارات که فقط ۱۷درصد زنان تو بازار کار فعال باشند. در ادامه، در پاراگراف ۶۲ به مسأله اذیت و آزار هموطنانمان به دلایل مذهبی و قومی اشاره کرده در این رابطه فاکتهای بسیار متعددی رو در رابطه با وضعیت تحصیل و شغل و حتی مزار و تمامی امکاناتی که مینیمم‌های یک اقلیت قومی و مذهبی در ایران می‌تواند باشد، را یک به یک یاد کرده. در انتهای گزارش، در هفت پاراگراف توصیه، خلاصه یا نتیجه‌گیری یا هر کدام را که بخواهیم بگیم آورده که اگر بخواهم خیلی خلاصه بگم، گفته که در رابطه با وضعیت حقوق‌بشر در ایران بسیار نگرانه، درخواست قطع اعدامها از ایران را کرده، خواهان آزادی عمل مشروع فعالان حقوق‌بشر برای فعالیت‌هاشون شده و خواهان رفع تمامی اشکال تبعیض قومی و مذهبی رو، خواهان شده و در آخرین پاراگراف درخواست سفر گزارشگر ایران رو به ایران، به کشور کرده. همان‌طور که میدونین گزارشگران موضوع، کشوری برای تهیه گزارششون، این جز مینیمم‌هاست که اجازه سفر به کشور رو داشته باشند و متأسفانه رژیم سالهاست که مانع سفر گزارشگر ویژه‌ایران آقای احمد شهید شد و نگذاشت که احمد شهید به ایران مسافرت بکنه که تو این گزارش به‌طور خاص بان‌کی‌مون اینو از رژیم درخواست کرده.
