منبع : برگرفته از سايت مجاهدين خلق ايران،1 نوامبر 2016
برجام بی‌فرجام و یک «دلیل ساده»!!!
به‌رغم گذشت 10ماه از تاریخ اجرایی شدن برجام، برجام هم‌چنان موضوع و کانون جنگ و دعوای دو باند حاکم رژیم است. اکنون روشن شده که برجام و خوردن زهر هسته‌یی، اگر چه نقطه پایانی بر پروژه‌های هسته‌یی رژیم و به باد رفتن سودای تبدیل شدن به قدرت اتمی ولی‌فقیه بود، اما سرآغاز داستانی است که چه بسا فرجام آن پایان رژیم باشد.
در همین حال روز یکشنبه 9آبان اولین گزارش 6ماهه اجرای برجام در صحن علنی مجلس قرائت شد، در این گزارش، 7مورد نقض عهد و پیمان‌شکنیهای آمریکا در اجرای برجام برشمرده شده و دولت موظف شده «در اجرای قاطع قانون، اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی در اجرای برجام، به‌طور صریح، شفاف و به موقع اقدام و گزارش آن را هم به موقع اعلام کند.»[1]
به‌طور خلاصه گزارش کذایی تکرار روضه خوانیهای ولی‌فقیه از مصائب برجام بود و آه و ناله از این‌که رژیم به همه تعهداتش عمل کرده، اما آمریکا به تعهداتش عمل نکرده و راه تنفس اقتصادی رژیم را باز نکرده و خلاصه این‌که برجام هیچ گشایشی برای رژیم نداشته است.
البته پاسخ این شکایتها و گلایه‌ها را روحانی به زبانی و جان کری وزیر خارجه آمریکا به بیانی دیگر داده‌اند. روحانی برجام را به باغ سیب و گلابی تشبیه کرده که باید چند سال بگذرد تا میوه بدهد؛ جان کری هم اخیراً طی اظهاراتی، مطالبات برآورده شده آمریکا از رژیم و مشخصاً دولت روحانی را روی میز گذاشت و تصریح نمود: «باید ببینیم آیا ایران قصد دارد رفتار خود را در منطقه در این دوره زمانی تغییر دهد و آیا این همان چیزی است که روحانی در تلاشهای اصلاح‌طلبانه‌اش دنبال می‌کند؟»[2]
جان کری در همان سخنرانی، در پاسخ شکایتهای رژیم از لغو نشدن تحریمها، آب پاکی روی دست رژیم ریخت و گفت: «تحریمهای ایران را در زمینه تروریسم و حقوق‌بشر حفظ کردیم و تحریمهای موشکی را هم افزایش دادیم، ضمن این‌که سالهای سال بر ایران نظارت داریم»[3].
حرفهای کری برخلاف به نعل و به میخ زدنهای قبلی او در رابطه با تحریمها، این بار کاملاً صریح و روشن است: نه تنها تحریمهای رژیم به‌خاطر حقوق‌بشر و تروریسم به قوت خود باقی است، بلکه تحریمهای موشکی نیز به آنها اضافه شده و اگر بانکی با رژیم در ارتباط با این مقولات رابطه داشته باشه، در معرض مجازات و جریمه قرار می‌گیرد.
به این ترتیب، امام‌زاده برجام شفا که نداده هیچ، کور هم کرده، و شکاف و شقه درونی رژیم را عمیق‌تر ساخته است.
روزنامه جوان ارگان بسیج ضدمردمی، سخنان جان کری را معنا کرده و می‌نویسد: «تلاش وی برای القای چند پیام مهم است: اولاً جامعه (بخوانید رژیم) ایران دوقطبی است که یک قطب آن غربگرا و خواهان تعامل به‌اصطلاح با جهان است و قطب دیگر غرب‌ستیز. ثانیاً جریان غربگرا متحد طبیعی آمریکاست و روی آن می‌توان حساب کرد؛ ثالثاً دوقطبی موجود در [برجام] به تنش می‌انجامد.»[4]
در کشاکش این دو قطبی، موقعیت خامنه‌ای بسیار رقت‌آور است. از یک سو با باند خود در آه و ناله از برجام همنواست و از طرف دیگر در عمل و اقدام در ظرف برجام، پشت دولت روحانی است. تراژدی ولی‌فقیه نظام این جاست که می‌دانست برجام، زهری به کام او و رژیم است؛ همچنین می‌دانست که با برجام، خوردن جامهای زهر به پایان نمی‌رسد با خوردن زهر اتمی به پایان نمی‌رسد و جامهای زهر دیگری در پی آن خواهد آمد، اما در عین‌حال از سرکشیدن این جام‌زهر اتمی با چشمان کاملاً باز چاره و گریزی نداشت.
خامنه‌ای در چندین سخنرانی به این معنا، اذعان و اشاره کرده است، از جمله: «به مجردی که عقب‌نشینی کردید، طلبکاری دیگری شروع خواهد شد. حالا بعضیها می‌گویند چیزی بدهیم، چیزی بگیریم! بدهیمش درست است، بگیریمش درست نیست….»[5]
اطلاعات و گزارشهای افشا شده‌یی که خود خامنه‌ای هم بر آن صحه گذاشته، حاکی از آن است که او حتی پیش از روی کار آمدن روحانی و در زمان احمدی‌نژاد باب گفتگو با آمریکا را باز کرده و آمادگی خود را برای خوردن زهر اتمی اعلام کرده بود؛ چرا؟ به یک دلیل ساده! خفگی اقتصادی!
پس از برجام نیز شاهد هستیم که خامنه‌ای برجام را «خسارت محض» و «باتلاق» و «تنزل دائم» و «دو راهی مرگ یا تسلیم» و… توصیف کرد اما به همان دلیل ساده، هیچ‌گاه جرأت نکرد حتی در لفظ و لاف و گزاف وارد وادی بازگشت از برجام یا چپه کردن میز آن شود و حواسش کاملاً جمع بود که در مقام لاف هم آن را موکول به اقدام آمریکا کند و در همین رابطه تنها یک بار گفت: «اگر برجام را پاره کردند ما آن را آتش می‌زنیم.»[6]
اکنون نیز که مسئول نخست دیپلوماسی و سیاست خارجی آمریکا به صراحت رفع تحریمها را به خوردن جامهای زهر منطقه‌یی و حقوق‌بشر و موشکی مشروط کرده، باز به همان «دلیل ساده» ولی‌فقیه ارتجاع خود را در چنبره برجام و در برابر همان دو راهی مرگ یا تسلیم چاره‌یی جز سکوت و تمکین نمی‌بیند. این وضعیت را یکی از مهره‌های رژیم به نام «ظهره‌وند، چنین توصیف کرده است: «برجام هیچ فرجامی ندارد و ما نمی‌توانیم از برجام بیرون بیاییم و به هیچ عنوان امکان خروج وجود ندارد… تنها راه گریز ایران از برجام زیر میز زدن آمریکاست».
برگرفته از سايت مجاهدين خلق ايران
پانویس:
