شعری برای سیمای آزادی به افتخار گلریزان همیاری شماره 21
«به سیمای آزادی، تلویزیون ملّی ایران»
*توئی سیمای آزادی، توئی آوایِ بیداری
توئی آئینه ی یاری، پیام از عاشقان داری
توئی مشعل به راهِ ما، فروزان در شب تاری
توئی سیمای آزادی، به شهر جانِمان جاری
عیان در تو دلِ ایران، تو ایران را سخنگوئی
تو پردیسی به گفتارت، در اندیشه، تو مینوئی
در این دریایِ ظلمانی، رهِ روشن، تو می پوئی
مجاهد را هماوائی، فدائی را تو همسوئی
ز رفتن وا نمی مانی، اگر ره سخت و گر آسان
پدافندی تو انسان را، چه در پیدا چه در پنهان
به آزادی وفاداری، به راهش می سپاری جان
توئی فریاد ایرانی، صدای خلقِ در زندان
پیام و پیک شادی تو، در ایرانِ سراپا غم
زمستان دل ما را، بهاری، دلکش و خُرّم
به زخم کهنه ی مردم،سرودت، نغمه ات مَرهَم
به رزمِ ما، قیام ما، شعاری تو، توئی پرچم
در این خاموشی ناخوش، چه خوش ازعشق می خوانی
چه خوش وامانده از ره را، بسوی صبح می رانی
شکستی هیبت شب را، چراغ جمع یارانی
نوید صبح فردائی، تو پیک مهر تابانی
تو را پیوسته همراهم، به غمخواری، به دلشادی
و همراهِ تو می خوانم، سرودِ فتح و آزادی
غرور و سرفرازی را، به جانِ ما تو بنهادی
بمان روشن، بمان تابان، تو ای سیمای آزادی!
