محروميت از درمان مريم اكبري منفرد در بند زنان زندان اوين
مريم اكبري منفرد زنداني سياسي در بند نسوان (زنان) زندان اوين, غلي‌رغم بيماري, از رسيدگي پزشكي و اعزام به بيمارستان محروم بوده و عوارض بيماري اش درحال پيشرفت است.
به گزارش خبرگزاري هرانا, ارگان خبري مجموعه فعالان حقوق بشر در ايران, مريم اكبري منفرد, زنداني سياسي در بند زنان اوين, به دليل ممانعت از درمان بيماري روماتوئيدش, دچار درد شديد در ناحيه مفاصل زانو و پا شده است و مسئولان زندان به رغم آگاهي نسبت به وضعيت جسمي او, از اعزام وي به مراكز درماني براي درمان خود داري مي‌كنند.
يك منبع آگاه از وضعيت خانم اكبري دراين‌باره به گزارشگر هرانا گفت: “مريم در ملاقات اين هفته با خانواده اش از درد شديد پاهايش به ويژه زانوها شكايت كرده, به گونه اي كه شبها از درد زياد نمي تواند بخوابد. با اين همه مسئولان زندان توجهي نمي‌كنند و شرايط درمان را براي او فراهم نمي‌كنند.“
به گفته اين منبع مطلع, مريم اكبري منفرد تا دو ماه پيش به طور مرتب براي درمان بيماري روماتوئي و رانش به همراه چند مأمور امنيتي به مراكز درماني بيرون از زندان اعزام مي شد. اما از وقتي با انتشار نامه اي خواهان مشخص شدن سرنوشت برادران و خواهران اعدام شده اس در دهه ۶۰ شد, مسئولان دادستاني در يك اقدام «تلافي جويانه» , روند درمان او را متوقف كردند. اين اقدام بنا به گفته مسئولان زندان به دستور دادستاني تهران انجام شده است.
سازمان عفوبين الملل چندي پيش با صدور بيانيه اي با اشاره به وضعيت نامساعد مريم اكبري منفرد, زنداني سياسي محبوس در زندان اوين, نسبت به محروميت وي از حق درمان اعتراض كرده بود.
سازمان عفوبين الملل در بيانيه منتشره روز پنجشنبه ۱۳ آبان ماه, تاكيد كرده بود, مريم اكبري منفرد, زنداني سياسي كه هم اكنون محكوميت ۱۵ ساله خود را در زندان اوين سپري مي‌كند, به دليل شكايت از دستگاه قضايي و درخواست دادخواهي براي اعدام اعضاي خانواده خود در سال ۱۳۶۰, از حق رسيدگي پزشكي و درمان محروم شده است. اين درحالي است كه اين زنداني سياسي از بيماري‌هاي تيروئيد و روماتيسم مفاصل رنج مي‌برد و نيازمند رسيدگي و معالجه در خارج از زندان است.
اين سازمان نسبت به عواقب قطع روند درماني اكبري منفرد هشدار داده بود و خواستار كاهش فشارها بر اين زنداني سياسي شده بود و از فعالان خواسته بود كه با نوشتن نامه از دولت جمهوري اسلامي بخواهند كه دسترسي فوري و ادامه دار به پزشك خارج زندان را براي او فراهم كنند. مقامات جمهوري اسلامي در اين مدت نسبت به اين هشدارها بي تفاوت بوده‌اند.
پيش از اين, مريم اكبري‌منفرد, از زندان اوين عليه مقام‌هاي مسئول در مرگ «چهار نفر از اعضاي خانواده‌اش در اعدام‌هاي دست جمعي دهه ۶۰» شكايت كرد و در نامه‌اي ديگر, «از سازمان‌هاي بين المللي, به ويژه سازمان ملل» خواست تا «با تشكيل دادگاهي عادلانه, عاملان و آمران كشتار ۶۷ را محاكمه كرده و اجازه ندهند حكم احمد منتظري به اجرا در آيد. »
مريم اكبري منفرد در شكواييه خود نوشته بود؛ برادر كوچك‌ترم عبدالرضا اكبري منفرد در سن ۱۷ سالگي در سال ۵۹ به دليل اينكه نشريه مجاهد پخش مي‌كرد دستگير و به سه سال حبس محكوم شده بود اما با وجود اينكه سال‌ها بود مدت حبس خود را گذرانده بود مقامات قضايي از آزادي او خودداري كرده بودند و در سال ۶۷ اعدام شد. در مراسم شب هفت برادر ديگرم عليرضا اكبري منفرد كه در ۲۸ شهريور سال ۶۰ به اتهام هواداري از مجاهدين اعدام شده بود, ماموران امنيتي به برگزاركنندگان مراسم حمله كردند و حضار از جمله مادر و خواهرم رقيه اكبري منفرد را نيز دستگير كردند. خواهر اينجانب كه مادر يك دختر خردسال بود, به ۸ سال زندان محكوم شد و در سال ۶۷ درحالي كه فقط يك سال تا پايان اتمام مدت محكوميتش باقي مانده بود, اعدام شد.
لازم به يادآوري است مريم اكبري منفرد كه در دي ماه سال ۱۳۸۸ و پس از حوادث عاشوراي ۸۸ بازداشت شد, در ۱۱ خرداد ۱۳۸۹ و توسط صلواتي, قاضي شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ۱۵ سال حبس تعزيري محكوم شد. اتهام اين زنداني سياسي محاربه از طريق عضويت در سازمان مجاهدين خلق ايران است. اتهامي كه او بارها آن را رد كرده است.
اكبري منفرد كه در زندان رجائي شهر طي دوران محكوميت مي كرد, در ارديبهشت ۹۰ به همراه ۸ زن زنداني ديگر به زندان قرچك ورامين منتقل شد. او در آنجا و پس از اعتراض به شرايط زندان و نوشتن نامه هاي متعدد به مراجع تقليد, مسئولان نظام و احمد شهيد, گزارشگر ويژه حقوق بشر سازمان ملل متحد به بند زنان زندان اوين منتقل شد و تا امروز در آنجا تحمل محكوميت مي كند.
دو برادر مريم اكبري منفرد در سالهاي ۶۰ و ۶۳ به اتهام ارتباط و عضويت در سازمان مجاهدين خلق ايران توسط دادگاه هاي انقلاب در ايران اعدام شدند. برادر كوچك او و خواهر ديگرش نيز در سال ۶۷ و موج اعدام زندانيان سياسي در تابستان آن سال اعدام شدند. اكبري منفرد پيشتر در نامه اي به احمد شهيد از قول قاضي صلواتي خطاب به خود گفته بود كه: “تو جور خواهر و برادرهايت را مي كشي.“
