از نگاه مسعود رجوی - نجوایی با علی (ع)
زیارت می‌کنم از جانب تمامی مجاهدان و شرفا از حنیف کبیر و دیگر بنیانگذاران مجاهدین خلق ایران تا اشرف و موسی و هر آنکس که در شکنجه‌گاههای خمینی دژخیم، به علی گفت آری و به ضد او خمینی گفت نه.
ای امیر مؤمنان و ای مولای متقیان، ای نخستین راهگشا و راهبر اسلام انقلابی، ای منادی ندای تو را شنیدیم، ندای آزادی و رهایی، ای گرز آتشینی که بر سر خمینیان فرود میایی. قطره تویی، بحر تویی، لطف تویی، قهر تویی.
ای امیر مؤمنان، نور تویی، سور تویی، دولت منصور تویی، مرغ کوه طور تویی، خسته به منقار مرا، حجره خورشید تویی، خانه ناهید تویی، روضه امید تویی، راه ده‌ای یار مرا.
سلام بر تو، خدایا خمینی خونخوار و دژخیمان و جلادانش از هیچ جنایت و رذیلتی فروگذار نکردند و هیچ کلمه‌ای نبود که او را به لوث وجود خودشون نیالودند. شاید که بتوانند بندگان تو را و پیروان علی را از او قطع و به خودشون وصل کنند.
و خونهای مجاهدین، هزارها و هزارها و دهها هزار، ودیعه‌ای است برآمده از انفاس علی و فرزندش حسین که مانع این قطع بشود...
و اگر نبود علی و سنتهاش، چه باقی می‌ماند امروز از آتش اسلام انقلابی که خمینی تمامی هم و غم دجالانه خودش رو برای خراب کردن در اذهان توده مردم به‌کار بست.
یا علی، اما تویی که بر زمین و زمانه پیشی گرفتی و پیوسته درخشان تر و در قله‌های بالا بلندتر خودت را ظاهر میکنی. اثبات میکنی. گویا که تو مربوط به زمانهای بسا دور و درازتر بوده‌ای از آغاز. بله تو از قلب کعبه زاده شدی. وقتی هم که شمشیر خمینیان دوران فرقت را شکاف. گفتی که به خدای کعبه رستگار شدی.
بله، تو از قلب کعبه و محمد و قرآن زاده شدی و به همین دلیل هر مقدار که فهم بنی نوع انسان بالاتر می‌رود، تو را بهتر می‌فهمد.
پس ای روضه امید، ای حجره خورشید، ای خانه ناهید، ای علی مرتضی، راه ده‌ای یار مرا...
برگرفته از گنجینه میهنی
مطالب مارا در وبلاک های انجمن نجات ایران وخط سرخ مقاومت
