۲۱ اعدام در ۵ روز؛ توتال و پیام ولایت فقیه
توتال
در ۱۲ تیر ۹۶ هنگامی که قرار داد نفتی با توتال امضا می‌شد، در سمت جناح روحانی، هوراکشان آنرا دستآورد خود در ادامه جام زهر برجام می‌نامیدند و موفقیتی که بالاخره با باز کردن پای سرمایه خارجی به کشور!، حاصل شد. و در سوی دیگر، جناح خامنه ای نالان از اینکه اسلام! در خطر است به روحانی خرده می‌گرفتند که نظام را به چالش می‌اندازد، البته در همان حال شاد بودند که پولی نصیب نظام خواهد شد.
پیام
اما در فاصله ای نه چندان دور از محل قرارداد، قبل و بعد از آن، چوبه های دار در تهران و شهرهای دیگر کشور برپا بود. نظام در حالی که بر مرکب قلم توتال بوسه می‌زد که او را از تنگنای مالی بیرون می‌آورد، می‌خواست این پیام را به همه بدهد که از سرکشیدن جام زهر حقوق بشر خبری نیست و نظام مقدس! هنوز در اعدام کردن بی پرواست.
۵ روز
در فاصله روزهای ۱۰ تا ۱۴ تیر، ۲۱ نفر در ایران به دار آویخته شدند تا پیام خامنه ای به گوش و البته چشم همگان برسد.
۱۰ تیر سه زندانی از جمله یک زن در زندان مرکزی رشت به دار آویخته شدند.
۱۱ تیر یک زندانی ۳۸ ساله متاهل در زندان مرکزی زنجان اعدام شد.
۱۲ تیر چهار زندانی در اصفهان و زاهدان به دار آویخته شدند.
۱۳ تیر شش زندانی اعدام شدند؛ دو زندانی ۲۴ و ۲۷ ساله در خیابان آبشار تربت حیدریه در استان خراسان رضوی در برابر دیدگان عموم به دار کشیده شدند، در حالی که امید رجبی جانشین دادستان عمومی تربت حیدریه تصریح کرد: «قوه قضاییه احکام صادره را با قاطعیت اجرا خواهد کرد.»
در این روز یک زندانی ۲۴ ساله در زندان مرکزی کرمان و دو زندانی در زندان مرکزی ارومیه و یک زندانی دیگر در زندان قائمشهر اعدام شدند.
در ۱۴ تیر نیز حداقل ۷ زندانی به طور جمعی در زندان گوهردشت کرج به دار آویخته شدند. یکی از اعدام شدگان امید رستمی ۲۸ ساله بود و زندانی دیگر عباس یوسفی پور بود که پیش از این به دستور زندانبان داریوش امیریان، «مدیر داخلی زندان»، توسط عواملش به شدت مضروب شده بود.
شکنجه
شماری از اعدام شدگان این روز افرادی بودند که براثر اعترافاتی که در زیر شکنجه از آنها گرفته شده بود به اعدام محکوم شده بودند.
شلیک
هنگامی که خانواده های اعدام شدگان در اعتراض به اعدام بستگانشان در مقابل زندان گوهردشت دست به تجمع زدند، نیروی انتظامی به آنها حمله کرد و سپس با شلیک تیرهوایی کوشید تا خانوداه ها را پراکند کند.
بی فرصتی
شاید خامنه ای در رساندن پیامش به طرف های خارجی برای تداوم اعدام ها موفق شده باشد، اما پیش از آنکه پیام او را در پاریس یا برلین یا حتی واشنگتن دریافت کنند، مردم ایران آنرا دریافته اند با این معنی و تصریح که خامنه ای تنها به اتکای اعدام ها بر سر کار مانده است و در حالی که روزانه نظامش در حال تحلیل رفتن است، اعدام ها عقربه های زمان را به عقب باز نمی‌گرداند و فرصتی دیگر برای او و روحانی خلق نمی‌کند.
