این‌همه وحشت از چیست؟ – غلام‌حسین متکی FacebookTwitterGoogle+
«مردمان شهر برای آزادی تابوت ساختند و برای عشق مرزی! غافل از اینکه نه آزادی در تابوت جا می‌گیرد و نه عشق مرز می‌شناسد.»
همه‌ساله عزم و غرور ملی ایرانیان در بزرگ‌ترین گردهمایی مردمی مقاومت سازمان‌یافته‌شان، با حضوررئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران، خود را در پاریس به نمایش می‌گذارد. صدای هزاران ایرانی آزادیخواه برای عدالت، برابری و خوشبختی در ایران. یک نمایش از عشقی است که چگونه گذر سالیان، ذره‌ای از تلاش و اراده ملت ما برای رسیدن به آزادی، با تمام قیمتی که باید برای آن پرداخت، را کم نکرده و نخواهد کرد.
اما این شور و جشن ملی، هم‌زمان است با موفقیت انجام هجرت بزرگ رزم‌آوران آزادی به آلبانی، به‌مثابه یک شکست استراتژیک نظام ولایت‌فقیه و آغاز دورانی جدید برای پیشروی‌های ظفرنمون مردم ایران. چراکه این رژیم کینه‌جو و وحشی تمام تلاش خود را برای نابودی آنتی‌تز خود در عراق بکار بسته بود – از موشک‌باران گرفته تا محاصره غذایی، پزشکی و لجستیکی و … – تا تنها هماورد تاریخی خود را در محاصره، نابود یا کمرشکن سازد و اکنون بور و کور برجای‌مانده است! از این نقطه است که تمامی حقد و کینه حیوانی خود را اینک متوجه واردکردن خلل در این گردهمایی که تجلی یک ایران آزاد فردا است، ساخته و در حسرت جبران فرصت از‍دست‌رفته نابودی مجاهدین در عراق، از هیچ تلاش و توطئه‌ای علیه این قدرت‌نمایی ملی دریغ نمی‌کند. همچنین این گردهمایی هم‌زمان است با شرایطی که رئیس‌جمهور فعلی رژیم در کارزار انتخاباتی و در جنگ‌ودعواهای گرگ‌ها بر سر قدرت، به این اذعان کرد که طی ۳۸ سال گذشته کاری جز اعدام و شکنجه کاری نکرده‌اند و اعتراف کرده است که «مردم آن‌ها را نمی‌خواهند» و کاندید شکست‌خورده همین نمایش نیز مجبور شد پس از ۲۹سال سکوت، به کشتار زندانیان دست‌بسته سیاسی اعتراف کند و ماهیت «جلادی» را افتخار نظامشان تلقی کند. جنبش دادخواهی قتل‌عام سال ۶۷ هم در پهنه سراسری ایران روزبه‌روز ابعاد گسترده‌تری می‌گیرد و آتش زبانه کشیده از سینه مادران داغدار، دامن ولی‌فقیه ارتجاع را گرفته است و او را به بیرون آمدن از سوراخ پنهان‌شده‌اش بر سر کشتارها واداشته و به اعتراف جنایاتی که انجام داده، کشانده است.
در میانه این کارزار شکوهمند و افتخارآمیز، وزارت آدمکشی اطلاعات رژیم به فکر من و ما اعضای این مقاومت افتاده و ما را زندانی سازمانمان قلمداد کرده درنتیجه رسالت آزادسازی محصورشدگان را بر دوش خود احساس کرده است!!! اما معلوم نیست که وقتی موشک‌های تقویت‌شده را در عراق به سمت ما روانه می‌کرد و ۱۴ سال ما را در عراق در بی‌شکاف‌ترین محاصره قرار داده بود در مورد آزادی ما فکر نمی‌کرد؟! بیچاره خودپرست، نمی‌تواند فهم کند که در دنیای انسانی کسانی پیدا می‌شوند که از سر شور، اشتیاق و داوطلبی، همه‌چیز خود را در طبق اخلاص برای دیگران و برای مردمشان قرار می‌دهند! البته از آدمکشان بی‌رحمی که تنها به منافع حقیر فردی خود فکر می‌کنند و بر سر تقسیم غارت اموال و نوامیس مردم و جنایت، رفقای خود را هم مانند سگ هار با داروی نظافت می‌کشند انتظار چنین فهمی هم نیست! …
روستای پدری ما در شمال ایران قرار دارد، روستایی کوچک که در باغچه‌های آن به‌جای درخت‌های میوه قبرهایی بناشده از شهیدان سرفراز مقاومت ایران که رژیم وحشی ولایت‌فقیه حتی اجازه دفن اجساد مطهر آن‌ها در مزار عمومی شهر را نداده و از حک کردن اسامی آنان بر روی مقبره‌هایشان نیز ترس داشته است. آنان بهترین و پاک‌ترین جوانان آن منطقه بودند که به‌صرف طرفداری و پخش مواضع مجاهدین در دهه ۶۰ بدون هیچ دادگاهی اعدام‌شده‌اند، بعضاً هیچ جسدی تحویل خانواده‌هایشان نشده است و فقط خبر این کشتار را به خانواده‌ها داده‌اند. صدای این خانواده‌ها و بغض فروخورده مادران و پدران این شهدا، امروز در صدای مقاومت ایران و ایرانیان آزاده‌ای که از سراسر دنیا در گردهمایی پاریس شرکت می‌کنند فریاد زده می‌شود. گردهمایی ایرانیان در پاریس محلی است که صدای اعتراض تمامی اقشار تحت ستم کشورمان ایران، طنین و پژواکی جهانگیر پیدا می‌کند. این صدا، ناقوسی است که جلادان و قاتلان جوانان ایران از آن در هراس هستند. کسانی که در ایران بر سر کرسی غصب حق حاکمیت مردم نشسته و بر صورت خواهرانمان در شهرهای ایران اسید می‌پاشند و تمامی امید وزندگی را در آن‌ها کشتار می‌کنند. زنان را از حق‌وحقوق اولیه خود نیز محروم می‌کنند. در این گردهمایی است که پژواک صدای آن‌ها در صدای رئیس‌جمهور منتخب مقاومت ایران خانم مریم رجوی طنین‌انداز است امیدی برای قلب‌های شکسته محرومان و دردکشیده در ایران‌زمین. البته که رژیم ضد زن و ضد ایرانی مرگ ایدئولوژی بنیادگرا و ارتجاعی خود را نیز در آن می‌بیند و ازاین‌رو نوک تیز توطئه‌ها و اتهاماتش را به‌سوی آن نشانه می‌رود؛ بنابراین استفاده از حربه‌های زنگ‌زده و ترفندهای سوخته مثل طومارنویسی به اسم خانواده‌ای که تحت فشار و تهدید و دستگیری مستمر برای لجن‌پراکنی علیه مقاومت قرار دارد، امر تازه‌ای نیست و گره‌ای از بدبختی‌های ولی‌فقیه زهرخورده ارتجاع باز نمی‌کند. تمامی دیکتاتورها از نازی‌ها گرفته تا فاشیسم دینی حاکم بر ایران برای مقاصد شوم خود به چنین دست‌وپا زدن‌هایی علیه مخالفین خود در سراشیب سقوط روی آورده‌اند اما به همان میزان که هیتلر و موسولینی توانست از دست آزادیخواهان جان به‌در برند، خامنه‌ای هم موفق خواهد شد. تجربه ۳۸ساله که خلاف این را به اثبات رسانیده، طوری‌که بعد از ۳۸سال اعدام و شکنجه و فریاد مرگ و لعن ما بر تمامی منابر و رسانه‌هایش، امروز خودش اعتراف می‌کند که مردم او و رژیمش را «جلاد» و شهدای سرفراز مقاومت را «شهید» قضاوت کرده‌اند. چنین تشبثاتی سخیف‌تر و حقیرتر از ممانعت یک ریگ در مسیر رودخانه خروشان آزادیخواهی مردم ایران عمل می‌کند. در همین‌جا می‌خواستیم به‌عنوان یک رزمنده آزادی از مردم فرانسه به خاطر میزبانی مقاومت طی این سالیان و به‌طور ویژه امسال تشکر و قدردانی کنم، قطعاً انجام پیروزمند این گردهمایی، بزرگ‌ترین موتور محرک در ایران و منطقه علیه بنیادگرایی و تروریسم و ام‌القرای آن در تهران است و گامی بلند در راستای صلح و ثبات در منطقه و آسایش همه خلق‌هاست و رژیم آخوندی هم از همین در وحشت افتاده است.
غلام‌حسین متکی
