اولین گزارش جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران
اولین گزارش جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران سه ماه پس از انتصابش، منتشر و در آن از مرگ شهروندان در بازداشتگاه‌ها و ادامه «اعمال شکنجه و سایر مجازات‌های غیرانسانی نظیر شلاق و قطع عضو» ابراز نگرانی کرده است. در این گزارش که به تاریخ ۵ مهر ۹۷ منتشر شد از مقام‌های ایرانی خواسته شده به «مجازات‌های غیرانسانی» نظیر قطع عضو و شلاق پایان دهند.
امید کوهنورد
او در گزارشش که برای مجمع عمومی سازمان ملل نوشته، تاکید کرده که «شکنجه و دیگر رفتارها و مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز» در ایران ادامه دارد که با تعهدات بین المللی جمهوری اسلامی در تضاد است و گفته است (رژیم) ایران به هیچیک از ۲۰ توصیه جهانی درباره مقابله با شکنجه و سایر اشکال بدرفتاری عمل نکرده است.
آقای جاوید رحمان تاکید کرد که اعتراف متهمان یا بازداشت شدگان زیر شکنجه و بدرفتاری معتبر نیست و نباید مبنای صدور احکام مجازات در دادگاه‌ها شود و با اشاره به تظاهرات اعتراضی دی ماه سال گذشته در ایران گفته که در جریان این اعتراضات یازده روزه، به دلیل «سرکوب خشونت آمیز توسط نیروهای دولتی» دست کم ۲۵ نفر کشته شدند.
او در این گزارش از ادامه اعدام به دلیل ارتکاب جرائم قبل از ۱۸ سالگی ابراز نگرانی کرده و گفته که در نیمه اول سال ۲۰۱۸ میلادی دست کم ۴ نفر به اتهام ارتکاب جرم پیش از ۱۸ سالگی اعدام شده‌اند. (همزمان با انتشار این گزارش، خانم سکانوند که یکی از مصادق جرائم قبل از ۱۸ سالگی است در زندانی در ارومیه اعدام شد.)
وی همچنین از مقامات ایران خواست تا تحقیقی مستقل و شفاف در خصوص مرگ زندانیانی داشته باشند که به دلیل شرکت در تظاهرات دسامبر ۲۰۱۷ و ژانویه ۲۰۱۸ دستگیر شده بودند او همچنین خواستار احترام به حقوق اقلیت‌های دینی و قومی شد به طوری که از قانونی مساوی در ایران برخوردار باشند. وی در خصوص ادامه اعدام نوجوانان در ایران ابراز نگرانی کرد.
آقای رحمان به نقض حقوق اولیه زندگی اشاره کرد که از جمله آنها اعدام مجرمان نوجوان، شکنجه، سوء برخورد، منع آزادی بیان، نقض حقوق زنان و دختران و نقض حقوق اقلیت‌های دینی و قومی است که وی در حال جمع‌آوری اطلاعات بیشتر در خصوص آنها است.
جاوید رحمان عنوان کرد قرار است نقض حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، وضعیت مدافعان حقوق بشر، وضعیت خارجی‌ها و شهروندان دو تابعیتی و اعدام‌های بدون محاکمه سال ۱۹۸۸ را نیز بررسی کند.
وی همچنین خواستار آزادی کسانی شد که در دسامبر ۲۰۱۷ و ژانویه ۲۰۱۸ (دی ماه ۹۶) به دلیل استفاده صلح آمیز از حق مسلم خود در آزادی تجمع، ابراز عقاید و آزادی بیان دستگیر شدند.
از سوی دیگر، خواستار اجرای اصول حقوق بشر در خصوص آزادی بیان و لغو قوانین و سیاست‌هایی شد که مخالف با آزادی بیان در اینترنت است.
«جاوید رحمان» از دولت ایران خواست تا کنوانسیونی علیه شکنجه، مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی و اهانت‌آمیز تصویب کند.
جاوید رحمان تیرماه امسال جانشین عاصمه جهانگیر گزارشگر پیشین حقوق بشر شد. خانم جهانگیر فوریه سال ۲۰۱۸ به دلیل سکته قلبی درگذشت.
جاوید رحمان، ۵۱ ساله و متولد شهر فیصل آباد پاکستان است و دکترای حقوق بین الملل از دانشگاه هال انگلیس دارد. او در زمینه قوانین اسلامی، قوانین جهانی حقوق بشر، آزادی ادیان و تروریسم بین‌المللی تخصص دارد و به عنوان استاد رشته قانون اسلام و قانون بین‌الملل در دانشگاه برونل تدریس می‌کند.
گزارشگر ویژه حقوق‌بشر سازمان ملل در امور ایران در گزارش نخستش از مقام‌های حکومتی خواست تا با پایان دادن به ممنوعیت ۱۳ ساله ورود گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل به ایران برای انجام وظایفش، به او اجازه سفر به ایران داده شود.
رژیم ایران همواره با تعیین گزارشگر ویژه برای پیگیری موارد نقض حقوق بشر در این کشور مخالفت کرده است.
اولین گزارشگر ویژه حقوق‌بشر در ایران آندرس آگوئیلار در سال ۱۹۸۴ انتخاب شد. پس از او گالیندوپل به این مقام برگزیده شد که بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲، سه بار به ایران سفر کرد اما پس از سومین بار، ورود او به ایران ممنوع شد. بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۱ کسی در این مقام برگزیده نشد. سپس احمد شهید، عاصمه جهانگیر و در نهایت جاوید رحمان در این مقام انتخاب شدند.
آقای جاوید رحمان تاکید کرد که اعتراف متهمان یا بازداشت شدگان زیر شکنجه و بدرفتاری معتبر نیست و نباید مبنای صدور احکام مجازات در دادگاه‌ها شود و با اشاره به تظاهرات اعتراضی دی ماه سال گذشته در ایران گفته که در جریان این اعتراضات یازده روزه، به دلیل «سرکوب خشونت آمیز توسط نیروهای دولتی» دست کم ۲۵ نفر کشته شدند.
او در این گزارش از ادامه اعدام به دلیل ارتکاب جرائم قبل از ۱۸ سالگی ابراز نگرانی کرده و گفته که در نیمه اول سال ۲۰۱۸ میلادی دست کم ۴ نفر به اتهام ارتکاب جرم پیش از ۱۸ سالگی اعدام شده‌اند. (همزمان با انتشار این گزارش، خانم سکانوند که یکی از مصادق جرائم قبل از ۱۸ سالگی است در زندانی در ارومیه اعدام شد.)
وی همچنین از مقامات ایران خواست تا تحقیقی مستقل و شفاف در خصوص مرگ زندانیانی داشته باشند که به دلیل شرکت در تظاهرات دسامبر ۲۰۱۷ و ژانویه ۲۰۱۸ دستگیر شده بودند او همچنین خواستار احترام به حقوق اقلیت‌های دینی و قومی شد به طوری که از قانونی مساوی در ایران برخوردار باشند. وی در خصوص ادامه اعدام نوجوانان در ایران ابراز نگرانی کرد.
آقای رحمان به نقض حقوق اولیه زندگی اشاره کرد که از جمله آنها اعدام مجرمان نوجوان، شکنجه، سوء برخورد، منع آزادی بیان، نقض حقوق زنان و دختران و نقض حقوق اقلیت‌های دینی و قومی است که وی در حال جمع‌آوری اطلاعات بیشتر در خصوص آنها است.
جاوید رحمان عنوان کرد قرار است نقض حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، وضعیت مدافعان حقوق بشر، وضعیت خارجی‌ها و شهروندان دو تابعیتی و اعدام‌های بدون محاکمه سال ۱۹۸۸ را نیز بررسی کند.
وی همچنین خواستار آزادی کسانی شد که در دسامبر ۲۰۱۷ و ژانویه ۲۰۱۸ (دی ماه ۹۶) به دلیل استفاده صلح آمیز از حق مسلم خود در آزادی تجمع، ابراز عقاید و آزادی بیان دستگیر شدند.
از سوی دیگر، خواستار اجرای اصول حقوق بشر در خصوص آزادی بیان و لغو قوانین و سیاست‌هایی شد که مخالف با آزادی بیان در اینترنت است.
«جاوید رحمان» از دولت ایران خواست تا کنوانسیونی علیه شکنجه، مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی و اهانت‌آمیز تصویب کند.
جاوید رحمان تیرماه امسال جانشین عاصمه جهانگیر گزارشگر پیشین حقوق بشر شد. خانم جهانگیر فوریه سال ۲۰۱۸ به دلیل سکته قلبی درگذشت.
جاوید رحمان، ۵۱ ساله و متولد شهر فیصل آباد پاکستان است و دکترای حقوق بین الملل از دانشگاه هال انگلیس دارد. او در زمینه قوانین اسلامی، قوانین جهانی حقوق بشر، آزادی ادیان و تروریسم بین‌المللی تخصص دارد و به عنوان استاد رشته قانون اسلام و قانون بین‌الملل در دانشگاه برونل تدریس می‌کند.
گزارشگر ویژه حقوق‌بشر سازمان ملل در امور ایران در گزارش نخستش از مقام‌های حکومتی خواست تا با پایان دادن به ممنوعیت ۱۳ ساله ورود گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل به ایران برای انجام وظایفش، به او اجازه سفر به ایران داده شود.
رژیم ایران همواره با تعیین گزارشگر ویژه برای پیگیری موارد نقض حقوق بشر در این کشور مخالفت کرده است.
اولین گزارشگر ویژه حقوق‌بشر در ایران آندرس آگوئیلار در سال ۱۹۸۴ انتخاب شد. پس از او گالیندوپل به این مقام برگزیده شد که بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲، سه بار به ایران سفر کرد اما پس از سومین بار، ورود او به ایران ممنوع شد. بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۱ کسی در این مقام برگزیده نشد. سپس احمد شهید، عاصمه جهانگیر و در نهایت جاوید رحمان در این مقام انتخاب شدند.
مطالب مارا در وبلاک خط سرخ مقاومت ودر توئیتربنام @bahareazady دنبال کنید
پیش بسوی قیام سراسری ، ما بر اندازیم# شهرهای ایران اعتصاب # تظاهرات#
سرنگونی # اتحادوهمبستگی مرگ_بر_دیکتاتور #IranRegimeChange
