نبردخلق شماره ۴۹۲ - «دُشمن ما همینجاست» : منصور امان
جنگ دوازده روز اسراییل و ج.ا فقط صحنه ای برای نمایش نتایج سیاستهای کوته بینانه و بی خردانه دستگاه حاکم بر کشور و در راس آن علی خامنه ای نبود؛ این جنگ به گونه بی رحمانه ای ناکارایی و پوشالی بودن ماشین نظامی گران و پُرهزینه آن را نیز به تماشای همگان گذاشت. جنگ و روزهای پس از آن همچنین در پهنه اجتماعی یکبار دیگر صف بندی کلان رژیم ولایت فقیه و مرزهایی که برای تعیین دوست و دُشمن ترسیم کرده است را پُر رنگ تر از هر زمان دیگر به برابر دیدگان جامعه آورد.
جنگ و سرکوب
شرایط جنگی به روشن ترین شکل نه فقط ناتوانی و بی کفایتی حاکمیت در مُدیریت عواقب سیاستهای جنگ طلبانه اش را نشان داد، بلکه به رویکرد شناخته شده آن یعنی، بی اعتنایی غیرانسانی نسبت به سلامت، امنیت و کرامت مردُم تریبونی جدید برای اعلام وجود داد.
فقدان اقدامات فوری و لازم برای حفاظت از شهروندان در شرایط جنگی، سویه تراژیک این وضعیت است. «نظام» با یک بار سنگین بر دوش، بدون چتر نجات پایین پریده و نه تنها خود له می شود، بلکه در نُقطه ای که سُقوط می کند، خسارات و هزینه های بسیار به بار می آورد.
در تمامی سالهایی که خامنه ای و شُرکا در اعماق زمین تونلهای مُستحکم برای «شهرهای موشکی» و «آبشارهای سانتریفیوژ» خود می ساختند، حتی یک لحظه نیز به اختصاص وقت و پول برای ساخت پناهگاه، تهیه سیستمهای هُشدار، امکانات درمانی و اُسکان در شرایط اضطراری و برنامه های رزرو برای تامین خواربار، سوخت و انرژی نیاندیشیدند. آنها در جنگی که تدارُک اش را می دیدند، مردُم این سرزمین را جُزو «خسارات اجتناب ناپذیر» منظور کرده اند.
بی پناه و بی دفاع گذاشتن مردُم ایران به راستی کسی را نباید شگفت زده کند. بی تفاوُتی محض به وضعیت جامعه در شرایط جنگی، ادامه سیاست شناخته شده رژیم ولایت فقیه در شرایط تحریم است. در این دوره طولانی و طاقت فرسا، جامعه به فلاکت کشیده شده است، در حالی که دارایی و ثروت آن یا خرج فساد دستگاه حاکم می گردد یا در کوره هزینه های هسته ای و موشکی، دخالتگری خارجی و پروار کردن مُزدوران نیابتی دود می شود. تنها تفاوُت این دو دوره با هم در این است که اکنون فقط مردُم نیستند که هزینه می دهند.
رژیم ج.ا به جای حفاظت از شهروندان در برابر حملات هوایی اسراییل، همه توان امنیتی و نظامی خود را برای خفه کردن صدای آنها، جلوگیری از رسیدن اخبار و اطلاعات حیاتی و سرکوب کوشندگان مجازی و شهروند – خبرنگاران به کار انداخته است.
از هنگام شُروع درگیری نظامی با اسراییل در روز جُمعه ۲۳ خرداد، دستگاه حاکم پله به پله فشارهای سرکوبگرانه خود را افزایش داده است. در همین روز، دسترسی به اینترنت محدود شد، نیروهای ضد شورش در خیابانهای تهران مُستقر شدند و دستگاههای نظامی – امنیتی و قضایی به تهدید شهروندان پرداختند. در پی آن، حاکمیت دست به تعقیب و دستگیری مُنتقدان و مُخالفان جنگ در سطح کشور زد که همچنان ادامه دارد. در بسیاری از شهرهای کشور پستهای ایست و بازرسی ایجاد شده است و به بهانه «جاسوسی» صدها نفر دستگیر و شُماری نیز اعدام شده اند.
تمامی این تدابیر نشان از نگرانی فزاینده رژیم حاکم از قیام مردُم و درهم کوبیدن آن دارد. برای رسیدن به این واقعیت، اُتاق فکرهای آن نیازی به کنکاش زیادی ندارند؛ فقط نگاهی به حجم اعتراضهای خیابانی کارگران، بازنشسته ها، پرستاران، رانندگان کامیون، معلمان، مشاغل خُرد و جُز آنها پتانسیل اجتماعی قیام را برابر چشم آنها می آورد. از سوی دیگر، خیزش «زن، زندگی، آزادی» و نیرویی که از جامعه و به ویژه زنان و جوانان آزاد کرد، عامل موجود و مُهم دیگری را به صحنه آورده که در بزنگاه به خوبی می تواند فعال شود.
🌴براندازیم #تيك_تاك_سرنگوني #قیام_تنها_جوابه
🍏# مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی
🌳# MaryamRajavi # IranRegimeChange
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7
