ایران وناتوانی در رابطه با معضل سلاح هسته‌ای وآشکار شدن شکست دفاع هوایی و موشکی ایران در برابر حملات
نکات کلیدی و خلاصه – بیش از یک ماه پس از حملات ایالات متحده و اسرائیل، میزان کامل خسارت به برنامه هسته‌ای ایران همچنان نامشخص است و ارزیابی‌های اطلاعاتی بسیار متفاوت است. یک گزارش جدید RUSI استدلال می‌کند که مسئله اصلی نه تنها بازسازی، بلکه درک رو به رشد ایران از این است که صرفاً داشتن سلاح هسته‌ای، بازدارندگی معتبری را تضمین نمی‌کند.
- این حملات محدودیت‌های قابل توجه استراتژی «دفاع رو به جلو» و دفاع هوایی ایران را آشکار کرد.
- تهران اکنون با چالش عظیم نه تنها بازسازی برنامه خود، بلکه ساخت سیستم‌های گسترده متعارف و پرتاب مورد نیاز برای یک نیروی هسته‌ای واقعاً پایدار روبرو است.
ایران به چیزی بسیار بیشتر از یک بمب هسته‌ای نیاز دارد
بحث در مورد میزان عقب‌نشینی - بدون از بین بردن کامل - توانایی ایران برای توسعه سلاح هسته‌ای توسط حملات ژوئیه اسرائیل و ایالات متحده ادامه دارد.
گزارش شده است که ایران در تلاش است تا تأسیساتی را که توسط حملات B-2 نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) آسیب دیده‌اند، بازسازی کند. اما، همانطور که اخیراً یک تحلیل طولانی توسط موسسه خدمات متحد سلطنتی (RUSI) در لندن اشاره می‌کند، صرفاً بازسازی برنامه برای ایجاد یک بازدارندگی هسته‌ای کافی نخواهد بود.
ارزیابی‌های متفاوت
با گذشت بیش از یک ماه از این حملات به مراکز توسعه هسته‌ای زیرزمینی ایران و دانشمندان شاغل در آنجا، میزان کامل خسارت به برنامه هسته‌ای ایران هنوز مشخص نیست. ارزیابی‌های اطلاعاتی در مورد میزان خسارت وارده اختلاف نظر دارند.
برخی از ارزیابی‌های اطلاعاتی ایالات متحده و حتی اسرائیل نسبت به ادعاهای اولیه مبنی بر نابودی برنامه، محتاطانه‌تر هستند.
تخمین‌های پنتاگون و اسرائیل حاکی از آن است که این برنامه تا دو سال به عقب افتاده است. سایر ارزیابی‌های اطلاعاتی ایالات متحده نشان داده‌اند که ایران می‌تواند ظرف چند ماه دوباره غنی‌سازی اورانیوم را آغاز کند. صرف نظر از جدول زمانی، نتیجه‌گیری کلی مهم این است که برنامه ایران به طور قطعی نابود نشده و می‌تواند بازسازی شود.
گزارش RUSI نتیجه می‌گیرد که میزان دقیق خسارت مادی وارده به برنامه، یک مسئله ثانویه است. همانطور که سایر کارشناسان به تفصیل گفته‌اند، ایران برای تولید سلاح هسته‌ای نیازی به بازسازی کل برنامه ندارد. آنها می‌گویند ایران می‌تواند، در صورت تصمیم، نسبتاً سریع نوعی سلاح تولید کند.
مسئله مهم‌تر این است که تأثیر «جنگ دوازده روزه» بر ارزیابی‌های امنیتی و فرآیندهای تصمیم‌گیری خود ایران در مورد ارزش و همچنین امکان‌سنجی توسعه یک بازدارندگی هسته‌ای معتبر چیست.
به دنبال بازدارندگی نهایی
تحولات اخیر انگیزه‌های ایران را برای دنبال کردن سلاح هسته‌ای تقویت کرده است. اما حملات آمریکا و اسرائیل، ناکارآمدی قابلیت‌های ایران برای جلوگیری از این نوع حملات و/یا دفاع در برابر آنها را برجسته کرد. ایران از نظر تاریخی به استراتژی «دفاع رو به جلو» متکی بوده و از نیروهای نیابتی و متحدان خود در سراسر خاورمیانه بزرگ برای دور نگه داشتن دشمنان ایران از مرزهای خود استفاده کرده است.
قابلیت‌های موشکی ایران برای جلوگیری از حملات به تهران و سایر شهرها و تأسیسات و به عنوان وسیله‌ای برای حمله به تهدیدات در حالی که هنوز از خاک ایران بسیار دور هستند، طراحی شده است. این استراتژی محدودیت‌های بسیار ملموس و قابل اندازه‌گیری دارد. اسرائیل عملاً اندازه و توانایی حماس و حزب‌الله را کاهش داد، در حالی که حملات موشکی ایران به اسرائیل تا حد زیادی ناموفق بود. بنابراین، محدودیت‌های استراتژی «دفاع رو به جلو» ایران به طور معقولی روشن شده است.
سپس، شکست دفاع هوایی و موشکی ایران در دفاع در برابر حملات اسرائیل و آمریکا - چه قبل و چه در طول «جنگ دوازده روزه» - وجود دارد که تنها به نشان دادن آسیب‌پذیری‌های فراوان ایران کمک کرده است.
ایران فرض می‌کرد که داشتن سلاح هسته‌ای به اندازه‌ای بازدارنده خواهد بود که از هرگونه حمله‌ای از این نوع جلوگیری کند. آنها محاسبه کردند که ایالات متحده و اسرائیل تمایلی به ریسک تلافی هسته‌ای از سوی ایران نخواهند داشت، بنابراین هرگز حمله نخواهند کرد. این مجموعه‌ای از فرضیات اشتباه از آب درآمد.
ایران دریافته است که داشتن سلاح هسته‌ای به خودی خود با داشتن یک عامل بازدارنده هسته‌ای قابل مقایسه نیست.
یک وظیفه غیرممکن
تهران اکنون با یک معضل جدی در مورد اینکه آیا به عنوان آخرین تلاش، به دنبال دستیابی به توانایی سلاح‌های هسته‌ای باشد یا خیر، روبرو است. ایران به احتمال زیاد فاقد منابع لازم برای ساخت تعداد کلاهک‌های هسته‌ای، سیستم‌های پرتاب، ابزارهای لازم برای دفاع از این سایت‌ها و همچنین تقویت نیروهای متعارف کشور است.
تمام این دارایی‌ها باید در محل خود باشند و سال‌های لازم برای ایجاد آنها بسیار بیشتر از تلاش برای مونتاژ تعداد انگشت‌شماری از دستگاه‌های هسته‌ای طول خواهد کشید. انگیزه‌های ایران برای توسعه سلاح هسته‌ای واضح است، اما چالشهای مرتبط با آن، ساخت این سلاح‌های هسته‌ای را در مقایسه با آن، کاری ساده جلوه می‌دهد.
به گفته ارزیابی مؤسسه RUSI، تهران باید بررسی کند که آیا بازدارندگی هسته‌ای‌ای که می‌تواند ایجاد کند، واقعاً از نظر کارآمدی فراتر از آن چیزی خواهد بود که اسرائیل تاکنون داشته است یا نه. بازدارندگی اسرائیل نه مانع حمله حماس شد و نه ایران را از حمله موشکی منصرف کرد. هرچند شیوه و هدف استفاده ایران از بازدارندگی هسته‌ای احتمالاً با اسرائیل متفاوت خواهد بود، اما پرسش‌ها درباره میزان کارایی بازدارندگی هسته‌ای در معادلات امنیتی منطقه همچنان پابرجاست.
سایت نشنال سیکوریتی ژورنال - رئوبن یوهنسون Reuben Johnson
براندازیم #تيك_تاك_سرنگوني #قیام_تنها_جوابه
🍏# مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی
🌳# MaryamRajavi # IranRegimeChange
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7
