متن نامه سه زن زندانی سیاسی: گلرخ ایرایی، ریحانه انصاری، وریشه مرادی
مسیر مبارزه همچنان ادامه دارد، رنج امروز خود را فراتر از آنچه بر مردم ایران تحمیل شد نمی دانیم. روز دوشنبه دوم تیر درحالی‌که بیش از سه هزار نفر در زندان_اوین در بندهای مختلف پشت درهای بسته محبوس بودند، راکتهای اسرائیل در محوطه زندان و بر ساختمانهای اوین فرود آمدند. علاوه بر کشته شدگان از تعدادی از بازداشت شدگان که در سلولهای انفرادی محبوس بودند نیز تاکنون خبری در دست نیست. ما زنان اوین صبح سه شنبه با اعمال محدودیتهای شدید امنیتی به زندان قرچک ورامین منتقل و حدود سه هزار نفر مردان اوین نیز به زندان تهران بزرگ منتقل شدند. اگرچه نسبت به پیش از انتقال در شرایط نامساعدتری قرار گرفته ایم، اما همسو با رفقا و برادران مان در زندان تهران بزرگ که هم‌زمان با ما مورد حمله و اعمال فشار قرار گرفته اند، اعلام می کنیم شرایط فعلی خللی در مبارزات مان ایجاد نخواهد کرد. چرا که می دانیم «این مسیری نیست که در آن بی مکافات به مقصد رسید.»
از زمان انقلاب مشروطه تاکنون، با بروز جنگهای متعدد، کودتای ضدمردمی، کشتار مردم بی دفاع و مخالفان سیاسی که به دست حکومتهای استبدادی در یک قرن گذشته انجام شده و بسیاری فراز و فرودها که تاریخ بر آن گواه است، مسیر مبارزه همچنان ادامه دارد. ما امروز در زندان قرچک هستیم و در شرایطی قرار گرفته ایم که بیش از هزار زن با جرائم مختلف سالها با آن مواجه و آن را زندگی کرده و می کنند. زنانی از اعماق با رنجهایی که در نهانخانهِ چشمان شان نقش بسته است و گویای پرسه‌های بیدادی است که برای درهم‌شکستن شان پا به مسیر امروز گذاشته‌ایم. پرت شدگانی در انتهای دنیا که در هیچ یک از معادلات زندگی و مناسبات خبری و موجهای رسانه ای جایی ندارند و در گزارشهای حقوق بشری، نامی و نشانی و ردی از رنجهای شان دیده و شنیده نمی شود. آنچه در این چند روز ما را مبهوت کرده است حقیقت زندگی این زنان است. زنانی خمیده در تختهای کوتاه به ابعاد قبر، با حسرت برخوردار بودن از حداقل امکانات زیستی و بهداشتی. در میان دیوارهای چرکین و کَبَره بسته از کثافت سالها زندگی مشقت بار، بسیاری شان بدون ریالی واریزی، برای پول سیگار روزانه خود را در اختیار همبندیان قرار می دهند. برای بهره کشی. برای بهره‌کشی جنسی. و تن به هر حقارتی می دهند. برای سیر کردن شکم شان. و برای برخورداری از حداقلِ آنچه بر دلهاشان حسرت شده است. در بخش کارگری زندان مشغول به کار می شوند و در ازای ساعتها کار سخت روزانه (از هل دادن گاری حمل غذا و زباله تا نظافت اتاق استراحت و کار زندان بانان) بدون دریافت مزد فقط از دقایقی زمان بیشتر برای تماس تلفنی برخوردار می شوند. در کارگاه زندان به بیگاری مشغول و به دوخت و دوز می‌پردازند تا از پاکتی سیگار در انتهای روز برخوردار شوند. زنانی که عموما مانع از همزیستی ما زندانیان سیاسی با آنان می شوند؛ مگر به قصد تنبیه و تبعیدمان به حکم قضایی. و حالا اگرچه در زندان قرچک و جدا از آنان اسکان داده شده ایم، اما مصائب مان جدا از آنان نیست.
ما در کنار مبارزات خستگی ناپذیر مردم علیه دیکتاتوری، با اهدافی روشن و خط مشی محکم، مسیر مبارزه را تا سرنگونی و برچیدن هر شکلی از خودکامگی ادامه خواهیم داد. و در کنار این فراموش شدگان که از چرخه زندگی بیرون گذاشته شدند، با عزمی راسخ تر از پیش مقاومت را دوره می‌کنیم. و به آنانی که صدای شان برای ما و شرایط نامساعدمان بلند است، با صدایی رساتر می گوییم آنچه امروز بر ما تحمیل شد، فراتر از رنج سالیان این زنان نیست. پس برای بهبود شرایط «ما» بدون در نظر گرفتن جرائم مان و برای بهبود شرایط «ما» که به زندان قرچک و تهران بزرگ منتقل شده ایم، بدون در نظر گرفتن جنسیت مان تلاش کنید و بدانید آنان که در زیر آوارِ ناشی از حمله مفقود و آنانی که در چرخه بیرحم زندگی مطرود شده‌اند، بر ما اَرجَحند.
باشد که حلقه ای باشیم در زنجیر مبارزات برابری طلبانه و آزادیخواهانه مردم ایران که بیش از یک قرن استبداد و استثمار را تاب آورده‌اند و به پیش می روند.
گلرخ ایرایی، ریحانه انصاری، وریشه مرادی
زندان قرچک ورامین تیر ماه ۴۰۴
منبع: نبردخلق شماره ۴۹۲، چهارشنبه ۱ مرداد ۱۴۰۴ - ۲۳ ژوئیه ۲۰۲۵
https://t.me/nabard_khalgh
🌴براندازیم #تيك_تاك_سرنگوني #قیام_تنها_جوابه
🍏# مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی
🌳# MaryamRajavi # IranRegimeChange
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7
