تجمع و اعتراض خانواده زندانیان محکوم به اعدام در مقابل مجلس حکومتی
یکشنبه ۲۷ مهرماه ۱۴۰۴، خیابان بهارستان تهران شاهد تجمع اعتراضی خانوادههای زندانیان محکوم به اعدام در زندان قزلحصار بود. این خانوادهها با در دست داشتن تصاویر عزیزان خود و پلاکاردهایی با شعارهای «نه به اعدام» و «اعدام نکنید» در برابر ساختمان مجلس گرد آمدند تا فریاد اعتراضشان را علیه موج گسترده اعدامها به گوش برسانند.
اما تجمع مسالمتآمیز آنان با یورش نیروهای امنیتی و انتظامی مواجه شد. شاهدان گزارش دادند مأموران با باتوم و خشونت بیسابقه به معترضان حمله کرده و چندین نفر از زنان و مردان حاضر را مورد ضربوشتم قرار دادند. برخی منابع از بازداشت تعدادی از معترضان خبر دادهاند، هرچند هنوز آمار دقیقی از دستگیرشدگان منتشر نشده است.
با وجود سرکوب، خانوادهها ایستادگی کرده و شعارهای خود را با صدای بلندتر تکرار کردند. یکی از شاهدان صحنه گفت:
«آنها فقط آمده بودند صدایشان شنیده شود. هیچکس سلاحی در دست نداشت. اما مأموران بیهیچ هشدار و گفتوگویی حمله کردند.»
در پی این حمله، شماری از رانندگان و رهگذران با بوق زدن و فریاد «ولش کن!» و «حقشونه اعتراض کنن!» از خانوادهها حمایت کردند. فضای اطراف مجلس بهشدت متشنج شد و نیروهای امنیتی تلاش کردند جمعیت را متفرق کنند.
این تجمع در حالی برگزار شد که در زندان قزلحصار کرج، بیش از ۱۵۰۰ زندانی واحد ۲، با لبهای دوخته، هفتمین روز اعتصاب غذای خود را سپری میکنند. آنان در اعتراض به موج گسترده اعدامها و شرایط غیرانسانی زندان دست به این اقدام زدهاند. منابع درون زندان خبر دادهاند که مقامات، آب واحد ۲ را قطع کرده و زندانیان در وضعیت بحرانی قرار دارند. گزارشها از بیهوشی، افت فشار و وخامت حال تعدادی از زندانیان حکایت دارد.
خانوادهها در تجمع امروز تأکید کردند که خواستهشان تنها توقف فوری اعدامهاست. یکی از شرکتکنندگان گفت:
«بیش از هزار و پانصد انسان در آستانه مرگاند. ما آمدهایم فقط بگوییم بس است.»
به گفته منابع محلی، مأموران نهتنها از رسیدن صدای خانوادهها به رسانهها جلوگیری کردند بلکه تلفنهای همراه برخی از معترضان را ضبط کردند. با این حال، تصاویر و ویدیوهای کوتاهی از صحنه اعتراض در شبکههای اجتماعی منتشر شده که نشان میدهد زنان و مردان با دستهای خالی در برابر خشونت ایستادهاند.
این تجمع در مقابل مجلس را باید ادامه همان فریاد خاموش درون زندان قزلحصار دانست؛ جایی که زندانیان با لبهای دوخته به استقبال مرگ نرفتهاند بلکه در برابر آن مقاومت میکنند. پیوند میان اعتراض درون و بیرون زندان، نشانهای از اوج خشم عمومی علیه سیاست اعدام و بیرحمی حاکمیت است.
سرکوب خشونتآمیز تجمع خانوادهها، نقض آشکار حقوق بنیادین بشر از جمله آزادی تجمع، حق حیات و آزادی بیان محسوب میشود. در حالیکه جامعه جهانی بارها از جمهوری اسلامی خواسته به موج اعدامها پایان دهد، سکوت و بیتفاوتی مقامات نسبت به این فریادهای اعتراضی، تنها بر دامنه بحران انسانی در ایران میافزاید.
🟢 # مرگ_بر_خامنهای
🍏# مجاهدین_خلق ایران # کانونهای شورشی
🌳 # مریم رجوی #ایران
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7
