۱۳۹۳ بهمن ۲۴, جمعه

نگاه يك تواب ( ايرج مصداقي )در مورد آمار قتل عامها مصطفي نادري

من بعد از اينكه يكبار ايرج مصداقي را در سالن 6 زندان اوين بعد از قتل عامهاي 67 از دور ديدم كه با افرادي از آرمان مستضعفين و افرادي منفعل قدم مي زد يا زبان مي خواند، براي بار دوم  كه او را ديدم در سال 2004 در جريان تظاهراتي بود كه  درمقابل سفارت آمريكا در سوئد داشتيم. در برخوردي كه با هم داشتيم، او از من درمورد وضعيت اشرفيها و چشم انداز مقاومت پرسيد كه چه ميشود؟ گفتم روزي دنيا به حقانيت ما پي ميبرد و آمريكا مجبور ميشود سلاحهاي ما را  برميگرداند، چون هيچ راه ديگري درمقابل اين رژيم نيست. يك مرتبه مصداقي شروع كرد به داد و بيداد كه  شما خيلي خوشبين هستيد و خيلي به هم ريخته بود و من گفتم اين نظرم است، توهم نظرت را بگو چرا عصباني ميشوي؟
درهمين صحبت  او مي خواست نظر مرا در مورد تعداد اعداميهاي سال 67  بداند ، من گفتم فكر ميكنم كه بيشتر از 30 هزار است. او دوباره داد و بيداد كرد كه روي چه دليلي اين حرف را ميزني من تحقيق كردم بيش از 4 هزار تا نيست. من گفتم  طبق آماري كه  رژيم در سال 65 اعلام كرد، حدود 45 هزار زنداني سياسي در ايران وچود داشته است، مگر در طول آن يكسال رژيم چقدر زنداني آزاد كرده و بقيه چي شده اند؟ مگر رژيم در آن يكسال عفو عمومي داده بود؟ فقط در اوين 10 - 12 هزار زنداني بودند كه حداقل 95 درصد انها مجاهدين بودند و اگر ما حدود 7 و 8 هزار زنداني را هم كه در گوهردشت  بودند حساب كنيم و ده هزارهم از  شهرستانها را حساب كنيم، آمار شهدا از سي هزار بالا مي زند. چون در شهرستانها رژيم خيلي دستگير كرده بود و به خاطر كمبود جا حتي سينما و  ورزشگاه و حمامها را به زندان تبديل كرده بود. ما كه در اوين بوديم ، ميدانيم كه تمام زندانيهايي را كه از شهرستانها به اوين آورده بودند، ميگفتند تمام زندانهاي شهرستانها پر است. همانجا ايرج مصداقي عصباني شد و گفت كه تو غير واقعي ميگويي و ميخواهي حرف سازمان را اثبات كني و من هم جواب دادم كه من تحقيق كردم و بعدها هم نفري كه از رژيم بريده بود، گفت تعداد قتل عام شدگان سال 67 سي هزار و 400 نفر بوده است. در مهرماه 1387 نيز همه ميدانند كه رضا ملك كه او را معاون تحقيق و بررسي وزارت اطلاعات در دوران فلاحيان معرفي مي كردند در يك نوار ويدئويي كه مخفيانه براي دبيركل سازمان ملل فرستاد به زبان خودش گفت كه در قتل عام زندانيان سياسي در سال 1367 در مجموع 33هزار و 700 نفر اعدام شدند.

برخورد مصداقي با ارقام شهدا و تلاش براي اينكه از هر وسيله يي براي نفي حرفهاي مقاومت استفاده مي كند، ادامه وضعيت يك تواب در بيرون زندان است. چون براي هر كسي روشن است و ما درتاريخ مي بينيم كه ابعاد جنايت بعد از سقوط ديكتاتورها معلوم ميشود و ميتوان گفت كم كردن ابعاد جنايت در دوران مقاومت، امتياز دادن به دشمن است و اين پيام را ميدهد كه ميتواني بيشتر جنايت كني.