۱۳۹۳ بهمن ۲۴, جمعه

پيام آندرانيك هنرمند مردمي، عضو شوراي ملي مقاومت ايران به اشرفيها




اشرفیان عزیزم
نور چشمان مردم ایران
از محبتهای شما در این دوران بیماری بینهایت سپاسگزارم. منهم یک اشرفی هستم پرافتخارترین و زیباترین روزهای زندگیام، روزهایی است که با شما بودم وبرای شما سرودم و آهنگ ساختم.
من در دریای محبتهای شما، درد بیماری را بهترتحمل میکنم و از همه همرزمان شورایی خواهران و برادران مجاهدم که در این دوران لحظهبهلحظه با من هستند ممنونم.
خدا شاهد است از اول ورودم به بیمارستان، با تمام احساسم به فکر اشرفیهای لیبرتی بودم و به همسرم آیدا گفتم که اینجا اینهمه امکانات هست درحالیکه خواهران برادران بیمارم در لیبرتی در شرایط محاصره قرار دارند و نمیدانم چطور باید معالجه شوند؟ به فکر مسعود بودم و شرایط سختی که در آن بسر میبرد. میدانم دشمن با تمام امکاناتش دنبال ضربه زدن به او و اشرفیهاست چراکه  بهدرستی آنها را دشمن اصلی و سازشناپذیر خود میداند و به همین دلیل هم از هیچ جنایت و ترور و دروغپراکنی توسط مأموران و مزدورانش در داخل و خارج کشور علیه مقاومت و بخصوص رهبری آن فروگذار نمیکند و البته علتش آن استقبال روزافزون مردم ایران از این مقاومت است.
جوانانی که بهطور مستمر از ایران با من تماس میگیرند، همه میگویند تنها امید آزادی مردم ایران شما هستید.
من بالاترین افتخار زندگیام همراهی با مجاهدین و عضویت در شورای ملی مقاومت ایران و حضور در مقاومتی است که مسعود و مریم آن را رهبری میکنند و هدف نخستش سرنگونی رژیم جنایتکار و ضد ایرانی آخوندهاست.
من همواره به همه گفتهام که  یک اشرفی مجاهد هستم و اشرفی مجاهد خواهم ماند.
باید بگویم همسرم آیدا در همگامی و همراهی با مجاهدین و شورا همواره، پشتیبان ویار و همرزم و مشوقم  بوده است.
آندرانیک، آساطوریان، اشرفی مجاهد

21 بهمن 1393 -10 فوریه 2015