نقش مجاهدین در مهار فعالیتهای مخرب حکومت اسلامی کورش ناصری انجمن نجات ايران

سالها پیش وقتی اولین افشاگری علیه فعالیتهای هسته ای مخفیانه حکومت اسلامی انجام گرفت ، شاید خود افشاگران نمیدانستند که نتیجه و نهایت کار چه خواهد بود اما اکنون تا حدود مناسبی میتوان نتیجه را دید و به آن توجه و در آن تامل نمود ! سازمان مجاهدین خلق ایران ، علیرغم هر هدفی که داشته یا بر شمرده باشد ، بذری کاشت بنام «افشای فعالیت مخفیانه هسته ای» حکومت اسلامی ، و دیگران از جمله قدرتهای بزرگ جهانی این «بذر» را آبیاری و پرورش دادند تا به «گُلی» که دوست میداشتند تبدیلش بنمایند و آنچه اکنون میشنویم و میخوانیم همان است که میخواستند و بدان دست یافته اند ! اگر این توافقنامه مهاری بر فعالیتهای مخرب حکومت اسلامی در زمینه هسته ای باشد یا حداقل تصور شود که اینگونه است ، آیا نمیتوان این پیروزی بین المللی بر علیه حکومت اسلامی را حاصل اقدام و افشاگری مجاهدین خلق دانست ؟ شاید مجاهدین انتظارات بیشتری از جامعه جهانی در استفاده از این حربه علیه حکومت ایران میداشته و یا داشته باشند ، اما بر آورده نشدن انتظارات مجاهدین در این زمینه ، نافی نقش مثبت و مهم ایشان در شروع روند مهار و توقف فعالیت مخرب هسته ای حکومت اسلامی توسط قدرتهای جهانی ، نخواهد بود ! اگر بر فرض بجای مجاهدین خلق ، هر کدام از جریانات سیاسی اپوزیسیون ، اطلاعاتی از فعالیتهای مخفی هسته ای حکومت اسلامی کسب میکردند ، آیا اقدام به افشای بین المللی آن مینمودند !؟ و اگر چنین مینمودند ، آیا اکنون ، پس از طی شدن این روند و رسیدن به این نتیجه ، انتظار نمیداشتند که نزد افکار عمومی از نقش ایشان در شروع این روند یاد شود و اگر قابل تقدیر است مورد تقدیر قرار گیرند !؟ اگر جریانات اپوزیسیون واقعا بر این باور بوده و هستند که فعالیتهای هسته ای حکومت اسلامی هم نابودی ثروت ملی و محیط زیست و هم در معرض خطر جنگ قرار دادن کشور را در پی داشته و دارد ، هم اکنون که این فعالیت مخرب مهار و متوقف شده است ، انصاف سیاسی حکم میکند که تمام جریانات اپوزیسیون ، بطور واضح و روشن به نقش مهم و پایه ای سازمان مجاهدین خلق ایران در این زمینه اشاره نموده و از ایشان قدردانی سیاسی بعمل آورند ، مگر اینکه در تحلیل خود در رابطه با فعالیتهای هسته ای حکومت اسلامی صادق نبوده و یا بنا به ملاحظات دیگری ، نخواهند که تسلیم منطق و انصاف سیاسی گردند ، که در هر دو صورت جز سرافکندگی ثمری نخواهد داشت ! کورش ناصری