علی خلیلی در تیر ماه سال ۱۳۹۰ به احسان ش. و دوستانش که در ماشینی بودند "تذکر" داد و این مساله به درگیری منجر شد. در این درگیری احسان ش. علی خلیلی را با چاقو زد.
او پس از چند جراحی و مدتی بستری از بیمارستان مرخص شد و به کربلا سفر کرد، اما بعد از حدود سه سال، یعنی در فروردین سال ۱۳۹۳ درگذشت.
کمی بعد رئیس پزشکی قانونی ایران اعلام کرد که ضربات چاقو "با مرگ او بی‌ارتباط نبوده است" و به این ترتیب اتهام قتل علیه احسان ش. مطرح شد.
پیشتر علی خلیلی و پدرش در پرونده ضرب و جرح از او رضایت داده بودند اما با درگذشت علی خلیلی پرونده دوباره به جریان افتاد.
پس از درگذشت علی خلیلی مجلس رژیم آخوندی کلیات طرحی تحت عنوان "حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر" را تصویب کرد که به موجب آن هیچ فرد یا نهادی حق ندارد مانع از اجرای "امر به معروف و نهی از منکر" بشود و در صورت بروز درگیری در این زمینه، مجازات کسانی که علیه امر به معروف‌کنندگان اقدامی کنند، سختگیرانه خواهد بود.
پدر احسان ش. پیش از این درباره شب درگیری گفته بود: "بچه‌ها نوار موسیقی می‌گذارند توی ماشین، شش نفر از همکلاسی‌هایشان بودند. اینها هم ایست و بازرسی داشتند و گفتند نوار را خاموش کنید. پسرم هم گفت جشن است به شما چه مربوط است. بعد (علی خلیلی) گفت عباس جلوی ماشین را بگیر. پسرم و دوستانش دیدند ایست و بازرسی است، فرار کردند. سه تا موتور که ترک آن سه نفر نشسته بودند دنبال اینها می‌کنند. از میدان هفت حوض تا چهار راه سیدالشهدا بیست کیلومتر است مگر می‌شود امر به معروف را به زور انجام دهند؟"
پدر احسان همچنین گفته بود: "من خودم زباله‌کش شهرداری هستم، من نامه به رهبری دادم که به داد ما برسد. نامه نوشتم به رهبر که من یک مجروح جنگی هستم. متاسفانه پرونده را سیاسی کردند و ما هم دست‌مان به هیچ جایی بند نیست. توی روزنامهٰ‌ها مطرح می کنند که نهی از منکر بوده و همین‌ها کار را خراب کرده. من خودم به سیاست وارد نیستم برای چی پرونده را سیاسی کردند؟"
دوم خرداد ماه
