صلح و آزادی برای ایران
میگویند شعاری اصیل و واقعی است که از دل واقعیتها بیرون آمده باشد، پاسخ به مسأله مطرح روز باشد، راه نشان دهد و رو به آینده باشد. چنین شعاری راهگشا و انگیزاننده است. شعار «صلح و آزادی» همه این مشخصات را دارد.
شعار «صلح و آزادی» واقعی و اصیل است، زاییده و ساخته ذهن نیست. شعاری است که شرایط حاکم به جنبش مقاومت دیکته کرده است. چرا که واقعیت اصلی در ایران، حاکمیت رژیم آخوندی است و ماهیت آن بهعنوان یک رژیم آزادیکش و جنگافروز ایجاب میکند نیرویی که سرنگون کردن آن را اراده کرده، تا بن استخوان به ضد آن، یعنی آزادی و صلح، معتقد، مؤمن و مجهز باشد.
شعار «صلح و آزادی» شعار ارتش آزادیبخش ملی ایران است. با این شعار، هزاران تن از رشیدترین و شجاعترین فرزندان مردم ایران، در زیر پرچم ارتش آزادیبخش گرد آمدند و در اثنایی که دیو ارتجاع، خمینی پلید تنوره میکشید و در تنور جنگ 8ساله با عراق میدمید؛ این رزمندگان که تجسم امید و آرزوی مردم ایران بودند، مردمی که از جنگ و اختناق به ستوه آمده و مشتاق صلح و تشنه آزادی بودند؛ تنور جنگ را گل گرفتند.
آری، رزمآوران ارتش آزادی قسمت اول این شعار، یعنی صلح را محقق کردند، با فتح مهران و فریادهای «امروز مهران، فردا تهران!» رعشه مرگ به جان و تن دجال انداختند و او را مجبور به سرکشیدن جام زهر کردند. خمینی گفت بعداً علت زهر خوردنم را توضیح میدهم، اما البته هرگز نگفت، اگر چه راز زهر خوردن خمینی، دیگر راز سر بهمهری نیست و رفسنجانی هم که چند روز پیش گفت که ناگفتههایی درباره پذیرش آتشبس از سوی خمینی دارد، کارت سوخته کشیده است.
اگر چه در حال حاضر ظاهراً جنگ 8ساله با عراق پایان یافته، اما حرص فاشیسم دینی حاکم به جنگافروزی پایان نیافته و تنها به قول خودش جبهههای جنگ را از مرزهای خود دور کرده و به سوریه و عراق و لبنان و یمن کشانده و تنها تا کنون قریب 300هزار نفر را در سوریه قربانی قدرتپرستی شیطانی خود کرده است. بنابراین تا این رژیم، هست پرچم صلح همیشه در اهتزاز و شعار «صلح» در طنین است.
رزمندگان ارتش آزادیبخش در یک مقطع با شعار صلح، زهر آتشبس را به کام دجال جماران ریختند و صلح را محقق کردند و نشان دادند که شعار صلح واقعی و عملی بود. اکنون یکانهای ارتش آزادیبخش که در سراسر کشور بهحالت کمون حضور دارند، خود را آماده میکنند که در لحظه موعود و در «ساعت سین» بخش دوم شعار «صلح و آزادی» را هم محقق کنند.
همه نشانههای راه میگویند: داریم به ساعت سین نزدیک میشویم؛ یکی از برجستهترین و درخشانترین این نشانهها، گردهمایی عظیم ویلپنت است. گردهمایی ویلپنت در سالروز آغاز مقاومت انقلابی مردم ایران، روز تأسیس ارتش آزادیبخش ملی ایران، روز شهیدان و زندانیان سیاسی و سالروز در همشکستن کودتای ارتجاعی ـ استعماری 17ژوئن، اراده مجسم مردم ایران برای به کف آوردن گوهر آزادی است!
