به قلم برايان بوكر
نيويورك
– با حضور هزاران معترض ايراني براي محكوم كردن حضور حسن روحاني در ملل متحد، دوشنبه
روز پركاري براي شهر نيويورك خواهد بود.
فردا،
28 سپتامبر، ساعت يازده صبح، هزاران معترض در داگ همرشولد پلازا گرد هم مي آيند تا
رئيس جمهور ايران و حضورش را در ملل متحد محكوم كنند. اكثريت اين معترضين، ايراني يا
ايراني تبار خواهند بود كه اغلب آنها نيز در صف گروه اپوزيسيون قدرتمند و پرآوازه ايراني
مجاهدين خلق هستند. معهذا سياستگذاران برجسته آمريكايي نيز، از جمله بيل ريچاردسون
نماينده پيشين آمريكا در سازمان ملل، به اين فعالين خواهند پيوست.
شمار
فزوني يابنده جوانان سكولاري كه خواهان تغيير رژيم در ايران هستند مي روند كه در نوك پيكان جنبش ضد رژيم قرار گيرند.
نسل بعدي اپوزيسيون، زير چتر شوراي ملي مقاومت ايران و مجاهدين خلق، به مثابه گروهي
پرآوازه و به طور روزافزوني تاثيرگذار سر برآورده است كه هدف اول آنها در حال حاضر
روحاني و آخوندهايي است كه او نمايندگيشان مي كند.
در
حالي كه روحاني به چشم بسياري يك ميانه رو مي نمايد، منتقدين ادعا مي كنند كه او تجسم
ادامه همان سياست هايي است كه ساليان سال است توسط آخوندهاي ايران پيش برده مي شود.
در دوره روحاني هزاران زنداني اعدام شده اند، دانشجويان به خاطر ساختن موزيك ويديوي
«هپي» دستگير شده اند، و ايران همچنان به تامين مالي و حمايت از گروه هاي شبه نظامي
شيعه، كه سرتاسر خاورميانه را به ويراني كشانده اند، ادامه مي دهد.
عليرغم
اينكه روحاني از سوي بسياري از رهبران جهان به خاطر تمايلش به نشستن پاي ميز مذاكره
مورد تحسين قرار گرفته است، منتقدان هشدار مي دهند كه اين سياست در واقع به بقاي رژيم
كمك مي كند. چنان كه بهرنگ برهاني 22 ساله
مي گويد، «تنها چيزي كه مردم ايران را از نيل به اين هدف [تغيير رژيم] باز مي دارد،
تمايل افراط گونه جامعه بين المللي به مذاكره ديپلماتيك با جمهوري اسلامي است.»
در
حال حاضر مجاهدين خلق از انگشت شمار گروه هايي است كه هنوز از لحاظ تاثيرگذاري و همچنين
تعداد نفرات ياراي مقابله با رژيم ايران را دارد. در روزهاي آغازين انقلاب در ايران،
مجاهدين خلق يك گروه اپوزيسيون قرتمند مسلح بود كه براي حكومتي سكولارتر و دموكراتيك
تر تلاش مي كرد.آخوندهاي ايران به محض رسيدن به قدرت به سرعت تلاش خود را براي ساكت
كردن اپوزيسيون آغاز كردند و تخمين زده مي شود كه بيش از 100000 تن از هواداران مجاهدين
خلق در دهه 1980 اعدام شده باشند؛ چيزي كه اين گروه را مجبور كرد تا به عراق و ديگر
كشورهاي خارجي بگريزند.
بيش
از يك دهه از خلع سلاح مجاهدين مي گذرد، با اينحال، اين گروه با استفاده از اهرم هاي
سياسي به تلاش خود براي تغيير رژيم، در جهت برقراري حكومت سكولار و دموكراتيك در ايران،
ادامه مي دهد.دلارام احمدي 22 ساله مي گويد: «جدال آنها [مجاهدين] براي تغيير رژيم
است. هدف به زير كشيدن حكومت كنوني تحت رهبري خامنه اي است. در نبود ديكتاتوريست كه
مردم ايران قادر به راي دادن خواهند بود تا آنچه را كه فكر مي كنند براي مملكتشان بهترين
است به قدرت برسانند.»
با
وجود اينكه اغلب اعضاي جوان مجاهدين خلق در خارج از ايران به دنيا آمده اند، يا اينكه
در سنين كودكي اين كشور را ترك كرده اند، براي بسياري از آنها ايران همچنان موطن اصلي
است. حميد يزدان در جواب اين سوال كه چرا اينقدر شيفته ايران و در پي تغيير رژيم است،
دو دليل ذكر نمود: «اول اين كه مي خواهم در يك ايران سكولار، دموكراتيك و پيشرفته زندگي
كنم. دوم اينكه معتقدم تغيير در ايران تغيير در كل خاورميانه، و طليعه روزگاري نو از
اميد و تغييرات مثبت در منطقه است.»
روشن
نيست كه آيا مجاهدين خلق خواهند توانست تغيير رژيم را محقق كنند يا نه. آنجه كه روشن
است اين است كه اين گروه ساكت نخواهد نشست و حداقل موضوع اين است كه آخوندها با يك
گروه اپوزيسيون فعال و قدرتمند مواجهند، حتي اگر آخوندها اجازه دهند كه يك شخصيت باصطلاح ميانه رو رياست جمهوري را بدست گيرد. در
حالي كه بسياري از رهبران جهان، مانند باراك اوباما، از مواجهه با ايران خسته شده اند،
مجاهدين خلق به اثبات رسانيده اند كه از جايشان تكان نخواهند خورد.
براي
ديدن نمايه ها و اظهارات چند تن از اعضاي جوان مجاهدين خلق، از صفحه تاملر آنها در
اينجا ديدن كنيد.
