شرق
الاوسط 23 فوریه 2016
عبدالرحمن
الراشد:
هنگامی که لبنان تبدیل به مستعمره ایرانی می‌شود
گمان
نمی‌کنم که سعودی تنها به خاطر گفته‌های برخی از رسانه‌های لبنانی علیه‌اش، تصمیم به
متوقف کردن پشتیبانی از ارتش، نیروهای امنیتی و دیگر موسسه‌های لبنان گرفته است. دست
داشتن برخی از روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی در کمپین‌های تبلیغاتی برای گفتمان
ایرانی علیه سعودی و دیگر کشورهای اعتدال عربی، مساله‌ای تازه نیست. به گمانم مساله
بزرگتر و خطرناک‌تر از این باشد. هنگامی که سعودی تصمیم گرفت مبلغ هنگفتی به میزان سه میلیارد
دلار برای ارتش و یک میلیارد دلار برای نیروهای امنیتی لبنان به منظور توسعه توانایی‌ها
و آموزش‌های این دو نهاد اختصاص دهد، هیچ پیش شرطی اعم از ورود لبنان به جنگ‌های خارجی
یا پیوستن آن به ائتلاف‌های منطقه‌ای وضع نکرد، بلکه هدف تنها تقویت دولت مرکزی از
راه پشتیبانی از سازمان‌های کشوری در برابر قدرت طلبی گروه‌های شبه‌نظامی، جنگ علیه
گروه‌های تندرو و پر کردن خلأ پیش آمده پس از خروج نیروهای سوریه با قطعنامه شورای
امنیت بود که به دلیل دست داشتن نظام اسد در عملیات ترور رفیق حریری صادر شد.
هنگامی که سعودی
دست یاری را برای تقویت کشور لبنان دراز کرد، حزبالله برای چیره شدن بر قدرت دست درازی
کرد و به سهم
بزرگ خود از آن بسنده نکرد. این حزب اقدام به استفاده از نهادهای نظامی
لبنان در خدمت اهدافش در جنگ سوریه کرد، این سازمان‌ها را همچنین در داخل لبنان برای
اهداف خود به کار گرفت. از وزارت امور خارجه هم به عنوان ابزاری به منظور پشتیبانی
از مواضع ایران در نهادهای بین‌المللی استفاده کرد. نظام بانکداری لبنان را که معروف
به بهترین نظام بانکی در منطقه است، برای دادوستدهای ممنوع در سراسر جهان از جمله در
زمینه مواد مخدر و اسلحه استفاده کرد.
دو
دولت پی در پی لبنان و همچنین ریاست جمهوری، نتوانستند جلوی این افسارگسیختگی حزبالله
را بگیرند. خطرناک‌تر این‌که خود ارتش نتوانست نیروهایش را از این فعالیت‌ها دور نگه
دارد و از سوی حزبالله برای به کار گیری‌اش در جنگ ایرانی در سوریه هدف قرار گرفت.
ارتش به استقرار نیروهای خود در منطقه عرسال کشانده شد و حزب از این نیروی نظامی لبنان
برای جنگ با نیروهای اپوزیسیون سوریه که خود آن‌ها را تروریست می‌نامد، سواری گرفت.
حزب الله از ارتش لبنان برای بستن کریدورهایی که لبنانی‌ها و سوری‌ها برای عبور و کمک
رسانی استفاده می‌کنند، استفاده کرد. این مساله در مناطق مرزی و راه‌های منتهی به لبنان
است. اما در داخل، حزبالله ارتش را از ورود به حومه جنوبی بیروت (ضاحیه) منع کرد؛
منطقه‌ای که آن را خارج از کنترل دولت مرکزی لبنان می‌داند. همچنین گفته می‌شود که
حزبالله، در حال ساخت فرودگاهی نظامی در شهرک ایعات در منطقه بقاع است تا فعالیت‌ها
مشکوک بیشتری انجام دهد. علاوه بر آن حزبالله کنترل امنیت فرودگاه بیروت را در دست
دارد، هرکس را بخواهد می‌رباید و هرکس را بخواهد بازرسی می‌کند. شبه‌نظامیانش فعالان
اپوزیسیون مسالمت‌آمیز ایرانی را می‌ربانید و رسانه‌هایی که از رهبر لبنان و نماینده‌اش
در ضاحیه انتقاد می‌کنند را مورد تهدید قرار می‌دهند. همه این برتری جویی در حالی روی می‌هد
که وزارت خرانه‌داری و سازمان مبارزه با مواد مخدر آمریکا، گزارش‌های مفصلی از دست
داشتن حزبالله در تجارت مواد مخدر منتشر کردند و طی هفته‌های اندک گذشته، شماری از
نمایندگان این حزب در این تجارت، در لیتوانی، فرانسه، بلژیک، کلمبیا و ایالات متحده
آمریکا دستگیر شدند. دولت آمریکا گفته است که تحقیقات درباره این شبکه حزبالله، از
فوریه ۲۰۱۵ آغاز شده بود ومشخص شد که درآمدهای تجارت مواد مخدر این شبکه
به لبنان می‌رود؛ جایی که حزبالله از آن به عنوان مرکزی برای اداره عملیاتش علیه بسیاری
از کشورهای اروپایی و آمریکایی استفاده می‌کند تا پولشویی کرده و هزینه خرید اسلحه
را فراهم کند. دولت آمریکا می‌گوید که لبنان به یکی از خطرناک‌ترین مراکز مدیریت عملیات
قاچاق مواد مخدر در جهان تبدیل شده است تا جایی که شماری از بانک‌های لبنانی، زیر نظارت
بین‌المللی قرار گرفتند پرونده‌هایشان بازبینی شود. حزبالله به طور عمد اقدام به
تضعیف دو نهاد ارتش و امنیت لبنان کرد تا جایی که کسی جرات مقابله با شبه‌نظامیان حزبالله
و جنبش امل را هنگامی که به معترضان به انباشت «زباله» در خیابان‌ها حمله کردند، نداشته
باشد.
دیگر
پشتیبانی سعودی از سازمان‌های نظامی و غیر نظامی لبنانی که بخشی از آن به خدمت منافع
حزبالله و سپس ایران در آمده، غیر منطقی است. سعودی امیدوار بود سازمان‌های کشوری
و دولت مرکزی لبنان تقویت شده تا از استقلال مواضع سیاسی خارجی و داخلی کشور پشتیبانی
کنند. حزبالله به طور عمد نقش خرابکار و مانع تراش در مسیر حرکت کشور را ایفا کرد؛
روسای دولت‌ها را منزوی کرد؛ جلوی نامزدی افرادی را برای ریاست جمهوری گرفت و مانع
فعالیت پارلمان شد تا به هدفش در فلج کردن نهادهای ریاست‌جمهوری، دولت و ارتش برسد،
بانک مرکزی را در دایره اتهام قرار دهد و وزارت امور خارجه را تابع وزارت امور خارجه
ایران کند. حزبالله می‌خواهد لبنان را به مستعمره ایران تبدیل کند. اقدام‌های پیاپی
حزبالله چیزی جز چرخاندن تسبیح پروژه نظام ولایت فقیه برای چیره شدن بر عراق، سوریه
و لبنان است. پس از همه این‌ها دیگر سیاست تقویت ارتش و نیروهای امنیتی لبنان و آموزش
و مسلح کردن آن‌ها منطقی نیست.
حتی
با قطع این پشتیبانی، سعودی امید میانه‌روی لبنانی در جنگش علیه شبه‌نظامیان ایران
و متحدانشان باقی خواهد ماند و این کشور را لقمه‌ای آماده برای آن‌ها در تنش منطقه‌ای
رها نخواهد کرد
