جهان نظاره گر جنایت جنگی وقتل عام زنان وکودکان وبیماران ودانش آموزان در سوریه است ، پوتین جنایتکار تمام امکانات یک قدرت بزرگ را با امکانات مادی ونیروی فله ای پاسداران وبسیجیان ایران ونیروهای خریده شده افغان همراه با حزب الشیطان لبنان و فالانژ های وحشی حشد الشعبی عراق همه وهمه بسیج کشتار خلق سوریه اند تا برگ دیگری از جنایت علیه بشریت به تاریخ اضافه کنند
لینک به منبع :
واشیگتن
پست در مقاله ای درباره سیاست اوباما در ارتباط با سوریه و سكوت آن در قبال كشتار مردم
این کشور نوشت: بمباران كور شهروندان نقض كنوانسیون ژنو است. همینطور استفاده از محاصره
و تحریم تا گرسنگی شهروندان... دست کشیدن آمریکا از سوریه دیگر بس است. زمان آن است
كه ورشگستگی اخلاقی آمریكا و سیاست غرب در سوریه را اعلام كنیم. این آخرین فرصت برای
(ایفای نقش آمریکا) است. حلب، سارایوو و سربرنیتسای جدید است. اگر آمریكا و ناتو وارد
نشوند در جنایت جنگی سهیم هستند. فرصتی است برای آمریكا كه خود را بتكاند و فرصتی است
برای غرب كه یك صدا اعلام کند ”بس است”.... ارزشهای اخلاقی آمریكا با ویران شدن حلب
ویران شده است.
واشینگتن
پست با اشاره به بمبارانهای وحشیانه مردم سوریه، خواستار ایجاد منطقه پرواز ممنوع شده
است.
روزنامه
نیویورك تایمز نیز با عنوان شرمندگی امریكا در سوریه سیاست اوباما در سوریه را لكه
ننگی برای امریكا دانست
سرمقاله لوموند
«اینکه این وضعیت را مصداق حیله و نیرنگ یا کلبی مسلکی،
یا ترکیبی از هر دو بدانیم، اهمیت چندانی ندارد، اما دست کم یک چیز محرز است : روسها
تصمیم گرفته اند در مذاکرات ژنو برای رسیدن به توافقی بر سر یک آتش بس در سوریه خرابکاری
کنند. آنها بروشنی روی یک راه حل نظامی شرط بندی کرده اند.
این تلویحا جمع بندی دبیر کل
ملل متحد، بان کی-مون، از کارزار بمبارانهای روسیه و نبردهای جاری در حلب، دومین شهر
و پایتخت اقتصادی کشور است که در روزنامه فایننشال تایمز شنبه گذشته بیان شده است.
پس از یک هفته بمبارانهای گسترده – از جمله با بمبهای خوشه ای–بر مناطق تحت کنترل شورشیان
در شرق شهر، نیروهایی که در خدمت رژیم بشار اسد قرار گرفته اند، در حال پیشروی بوده،
هر لحظه ممکن است محاصره آنرا تکمیل، کلیه راههای ارتباطی آن با مرز ترکیه را قطع کرده،
یک پیروزی استراتژیک بزرگ بر قیام مسلحانه که از تابستان 2012 بخشی از حلب را در کنترل
دارد، بدست آورند. چنین تحولی یک نقطه عطف اساسی در این جنگ پنج ساله خواهد بود.
بان کی-مون متهم میکند : «به
محض گرد آمدن طرفتن در ژنو برای مذاکره – در اوایل هفته گذشته – بمبارانهای هوایی تشدید
شد و عملیات زمینی – نیروهای حامی اسد – آغاز گردید». همه چیز حاکی از آن است که روسها
از روند برگزاری گفتگوهای ژنو که امروز معلق مانده، بعنوان یک پوش استفاده کرده اند.
دبیرکل ملل متحد همچنین تلفات و ضایعات ناشی از حملات روسها را محکوم میکند : «شمار
کشته شدگان غیر نظامی بسیار بالا است» و بسیاری از «تأسیسات غیر نظامی» (مدارس و بیمارستانها)
منهدم شده است.
ده ها هزارتن از اهالی حلب با
تشکیل ستونهای انسانی رنج دیده، در سرمای زمستان و گل و لای جاده ها، محروم از هر امکانی،
به سوی مرز ترکیه گریخته اند. به این ترتیب بار سنگین دیگری بر دوش ترکیه که از پیش
با گشاده دستی پذیرای نزدیک به دو میلیون و نیم پناهنده سوری شده، نهاده خواهد شد.
فراتر از اظهارات آقای بان کی-مون،
میتوان با احتیاط و ملاحظه سه نکته را خاطرنشان شد. اول، از بعد نظامی : از زمان مداخله
نظامی روسیه در اکتبر 2015، مسکو به نظر میرسد مصمم باشد تمام مناطق موسوم به «سوریه
مفید» یعنی غرب کشور از شمال تا جنوب را تحت حکومت رژیم دمشق، جمع کند. اپوزیسیون مسلح
اعم از عناصر اعتدالی ارتش آزاد یا اسلامیستها نظیر جبهه النصره، شاخه سوری القاعده،
در همه جا عقب نشینی میکنند. کرملین برگ پیروزی نظامی بشار اسد و ارتش او که از سوی
انبوه شبه نظامیان شیعه لبنانی، ایرانی و افغان پشتیبانی میشود، را بازی میکند.
نکته دوم، مسأله برندگان و بازندگان
این تحولات است. رژیم دمشق، دست کم بطور موقت و همچنین کردهای سوریه که موفق شده اند
مناطقی به وسعت قابل توجه را به کنترل خود در آورند، در ردیف برندگان قرار میگیرند.
سازمان «دولت اسلامی» [داعش] نیز فعلا از آسیب حملات روسیه در امان مانده است. و اما
بازندگان بزرگ، دو پدرخوانده اصلی قیام مسلحانه سوریه، ترکیه و عربستان سعودی هستند
که روی سقوط رژیم بشار شرط بندی کرده بودند.
نکته سوم، به سیاست ایالات متحده
یا بهتر بگوئیم فقدان سیاست و سکوت آن، مربوط میشود. واشینگتن با شدت و حدت خواستار
برگزاری کنفرانس ژنو شده، اعلام کرده بود خواستار آتش بس های محلی و مقطعی بعنوان مقدمه
ای برای شروع مذاکرات سیاسی است. آیا میتوان گفت آمریکاییها از روسها در ژنو رو دست
خورده اند، یا باید از نوعی همدستی انفعالی صحبت کرد؟ بخصوص چنانچه رویه کنونی آنان
در ادامه منطق کناره گیری از مسائل منطقه باشد که از مدتها پیش آغاز شده است.»
فیگارو-۹فوریه2016-فرانسه
«حلب، نقطه عطف جنگ داخلی سوریه»
پیشروی ارتش دمشق و محاصره تقریبا
کامل حلب داده های نظامی و دیپلماتیک را در این جنگ 5 ساله زیر و رو می کند. در جبهه
دیپلماتیک، روند صلح در وین و ژنو در حال حاضر در حال احتضار است. درصحنه، حمله بزرگ
راه اندازی شده توسط ارتش سوریه، بمب افکن های روسیه، حزب الله لبنان، شبه نظامیان
شیعه و مشاوران ایرانیشان موجودیت شورش ضد بشار را تهدید می کند. قاطعیت روسیه و بی
عملی آمریکا اپوزیسیون " غیر جهادیست"را به سردر گمی و عقب نشینی بسمت مرز ترکیه کشانده
است . با از بین رفتن شورشیان، خاک سوریه محل
برخورد رو در روی ارتش بشار با داعش خواهد شد. این هدف ولادیمیر پوتین بود و بهمین
دلیل با حمله به حلب همزمان با کنفرانس ژنو آنرا بهم زد. با داخل شدن در جنگ سوریه،
روسیه هم از آمریکا انتقام دوران جنگ سرد را می گیرد، هم اروپا را تضعیف می کند ، هم
در خاور میانه نفوذ دوباره پیدا می کند وهم ترکیه را به زانو در می آورد.
حذف شورشیان سوری از صحنه که
هدف پوتین بوده، همانطور که در جنگ چچنی شورشیان را با بمباران های انبوه از بین برد،
داده ها را در منطقه تغییر ونفوذ غرب و اروپا در خاور میانه را کاهش می دهد. اروپایی
که خود درگیر بحران روز افزون پناهندگان است.
خطر می تواند همه جانبه باشد.
تنش میان عربستان سنی و ایران شیعه که به جنگ های محلی منجر شده، به آرام شدن وضعیت
کمک نمی کند. در افتادن مسکو با ترکیه و عربستان سعودی ، دو حامی شورشیان، خبر از همه
گیر شدن جنگ می دهد. عربستان سعودی و امارات آمادگی خود به ارسال نیروی زمینی به سوریه
اما تحت رهبری امریکا را اعلام کرده اند. ترکیه بدون چراغ سبز ناتو نمی توانداقدام
کند. ایران، سوریه و روسیه قول داده اند در صورت وارد عمل شدن کشور های سنی ، تلافی
خواهند کرد.
هشت ماه مانده به انتخابات امریکا،
احتمال سخت شدن سیاست امریکا در قبال سوریه صفر است. تهاجم اخیر روسیه تمام پیشنهاد
ها و راه حلهای امریکا و اروپا در مساله سوریه را به یکباره جارو کرد. کرملین اما برای کنفرانس مونیخ در این هفته وعده می دهد
که "ایده های نوین" روی میز قرار خواهد داد. شکی نیست که ایده ها در راستای تحکیم موقعیت بشار
اسد خواهد بود.
اروپا هرگز این چنین در تفرقه نبوده و چنانچه وضعیت
روز به
