چهارده‌سال
پس از پیروزی انقلاب مشروطیت، بار دیگر جنبش و قیامی دردفاع از آزادی و استقلال مردم
ایران، به‌‌رهبری شیخ محمد خیابانی در تبریز بپا شد.
خیابانی که
خود یکی ازمجاهدان صفوف مقدم جنبش تبریز بود، در دوره‌‌‌‌‌‌‌دوم مجلس شورای ملی، نماینده
مردم از تبریز شده بود.
خیابانی در
مجلس با وطن‌فروشیهای دربار و گسترش دیکتاتوری و سرکوب آزادیها به‌‌مخالفت برخاست.
دولت در نگرانی
از گسترش این مبارزات، مجلس را به‌‌زور سرنیزه بست. اما خیابانی مرعوب دشمن نشد. به‌‌تبریز
رفت و در آنجا قیام دیگری برای آزادی ایران ترتیب داد. روز ۱۶فروردین سال ۱۲۹۹ نیروهای قزاق برای سرکوبی شیخ محمد خیابانی
و یارانش همراه با اداره نظیمه تبریز، پایگاه خیابانی را محاصره کردند، اما
مردم به‌‌حمایت از شیخ محمد خیابانی برخاستند و نیروهای دولتی را عقب راندند. جنبش
مردم تبریز تا شهریورماه ادامه یافت. در ۲۳شهریور ۱۲۹۹، خیابانی، به‌‌دست یکی از
سران قزّاق به‌‌شهادت رسید. شیخ محمد خیابانی در آخرین دقایق حیاتش گفت:
”من کشته‌شدن را به‌‌تسلیم ترجیح می‌دهم. من پیش دشمن زانو نمی‌زنم.
من فرزند انقلاب مشروطیت ایرانم. انقلاب خلق هرگز خاموش نخواهد ماند
