پیام خانم مریم
رجوی به گردهمایی در پارلمان انگلستان به‌مناسبت انتشار بیانیه حمایت اکثریت منتخبان
انگلستان از مقاومت ایران
اعضای محترم
مجلسین بریتانیا،
دوستان گرامی
مقاومت ایران!
به کنفرانس
شما درود می‌فرستم. از ابتکار اکثریت منتخبان انگلستان در حمایت از مقاومت ایران برای
آزادی و دموکراسی عمیقاً قدردانی می‌کنم. این اقدام، الگویی برای یک سیاست مسئولانه
در قبال ایران و کل منطقه خاورمیانه است. در عین‌حال با توجه به نقش رژیم ایران در
بحران منطقه، این ابتکار عمل، دربرگیرنده مصالح مردم این منطقه، اروپا و کل جهان نیز
هست.
همچنین ثبت
رسمی کمیته بریتانیایی پارلمانی برای آزادی ایران، در پارلمان انگلستان را به شما تبریک
می‌گویم. امری که محصول تلاشهای خستگی‌ناپذیر و حمایتهای گسترده منتخبان مردم انگلستان
طی سالیان بوده است.
دوستان عزیز،
یک سال پس از
توافقنامه اتمی، برخلاف انتظار برخی‌ها در غرب، نه تنها گشایشی در ایران ایجاد نشد،
بلکه یک پس‌رفت فاحش رخ داده است.
از جمله؛ اعدامها
و دستگیریهای بیشتر، شلاق زدن به کارگران به‌خاطر درخواست دستمزدهای به تعویق افتاده،
دستگیری و شلاق‌زدن جوانان به‌خاطر شرکت در جشن، ممنوعیت کنسرتها و اعمال فشارهای هرچه
بیشتر به زندانیان سیاسی. از طرف دیگر، رکود اقتصادی عمیق‌تر شده، بانکها ورشکسته شده‌اند،
نزدیک به نیمی از جمعیت فعال کشور بیکار و اکثریت جمعیت کشور دچار فقر شده‌اند.
همچنین، جنگ
قدرت میان جناحهای داخلی رژیم، افزایش پیدا کرده است. انتخابات قلابی اسفند ماه نیز،
به‌تحکیم موقعیت سرکوبگرترین آخوندها در این رژیم انجامید. و بار دیگر ثابت کرد که
در استبداد مذهبی حاکم بر ایران، میانه‌رویی وجود ندارد، رژیم آخوندی، ظرفیت تغییر
رفتار ندارد و از درون این رژیم راه‌حلی متصور نیست.
در کشورهای
منطقه، آخوندها دخالت در سوریه را گسترش داده‌اند و در عراق نیروی قدس بارها به قتل‌عام
سنی‌ها دست‌زده است. تحول مهم دیگر، شکست‌های پی‌درپی و پرتلفات پاسداران و شبه‌نظامیان
آنها در سوریه است. در واقع آخوندها در سوریه گیر افتاده‌اند.
رو آوردن بیشتر
رژیم به‌سرکوب و جنگ‌افروزی به این دلیل است که با یک نارضایتی فزاینده مواجه است.
می خواهد مانع بروز نارضایتی‌ها و تکرار قیامهای سال ۱۳۸۸ شود. ستیزه‌جویی آخوندها در منطقه نشان
ضعف آنهاست و نه قدرت. آنها برای صدور بحران خود به این قدرت‌نمایی، نیازمندند. خامنه‌ای
و دیگر سران رژیم بارها گفته‌اند که اگر در سوریه و عراق و یمن نجنگند، حاکمیت‌شان
در تهران به‌خطر می‌افتد. این واقعیت، نشان می‌دهد که چرا رژیم حاکم بر ایران به‌عامل
اصلی بی‌ثباتی در منطقه تبدیل شده است. به‌نحوی که از یک طرف دائمأ به جنگ‌افروزی و
مداخله در کشورهای خاورمیانه دست می‌زند، از طرف دیگر، با سرکوب اهل تسنن و نیروهای
دموکرات و مخالف در این کشورها برای گروه داعش فضای حیاتی تأمین می‌کند. این واقعیت
را امروز بسیاری گواهی می‌کنند که میان داعش و سپاه پاسداران در بسیاری از عرصه‌ها
رابطه همزیستی برقرار است و هر دو طرف در عمل از هم سود می‌برند.
از آنجا که
جنگ‌افروزی ملاها در منطقه به‌ویژه در سوریه خلاف مصالح عالیه مردم ایران و مانع جدی
در مسیر مقاومت ایران برای استقرار آزادی و دموکراسی است و همچنین اقتصاد ایران را
به انهدام کشانده است، مقاومت ایران با تدوین طرحی، راه‌کارهای ضروری و عملی برای مقابله
با جنگ‌افروزی و اشغالگری ملاها را ارائه کرده است.
این طرح آمریکا،
کشورهای اروپایی و قدرتهای منطقه‌یی را به‌تحقق چند گام عملی فرا می‌خواند که عبارتند
از:
۱٫ وادار کردن رژیم ایران به خروج نیروهای
خود و شبه‌نظامیان وابسته به آن از سوریه و اتخاذ اقدامات تنبیهی از جمله تحریم علیه
این رژیم در صورت خودداری از خروج نیروهایش. همچنین دخالت ندادن رژیم ایران در مذاکرات
برای انتقال قدرت به مردم سوریه.
۲٫ عدم هر گونه همکاری و اشتراک عمل با
سپاه پاسداران و شبه‌نظامیان تحت‌امر آن و دیگر نیروهای نظامی و امنیتی رژیم ایران
به بهانه مقابله با داعش در عراق و سوریه.
۳٫ اجرای کامل قطعنامه ۲۲۳۱ از طریق اقدامات مؤثر عملی برای ممانعت
از ارسال سلاح توسط رژیم ایران به گروه‌های تروریستی و کشورهای منطقه به‌خصوص عراق
و سوریه. هر گونه تخطی باید از طرق مقتضی مورد حسابرسی قرار گیرد.
۴٫ قطع روابط کشورهای عربی و اسلامی با
رژیم ایران و اخراج این رژیم از کنفرانس اسلامی تا زمانی که به دخالتهایش در منطقه
به‌طور کامل پایان دهد.
۵٫ حمایت همه جانبه سیاسی و نظامی و مالی
و به‌خصوص تسلیحاتی از اپوزیسیون مدره سوریه که توسط بسیاری از کشورها به‌رسمیت شناخته
شده است.
۶٫ مشروط کردن روابط اقتصادی و سیاسی با
رژیم ایران، به پایان دادن به دخالت در منطقه و ممنوعیت کامل معامله با شرکتهای وابسته
به سپاه پاسداران، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های آن و مبادله با بانکهای رژیم ایران (نهادهای
ویژه پولشویی و تأمین مالی تروریسم).
