منبع : ایران آزاد فردا ، 7 ژوئیه 2016
لینک
هفت سال از بلاتکلیفی دو زندانی سیاسی کرد، زانیار و لقمان مرادی گذشت و بیداگاه قضایی آخوندی هم‌چنان از تعیین‌تکلیف این دو زندانی خودداری می‌کند. این دو زندانی در زندان گوهردشت کرج محبوس‌اند و با دخالت وزارت بدنام اطلاعات در پرونده‌ی آنها، هفت سال است در حبس غیرقانونی و بدون حکم به‌سر می‌برند. آنان از سوی قضاییه رژیم با اتهامات آخوند‌ساخته‌یی نظیر ‘محاربه از طریق اقدام علیه امنیت ملی، جاسوسی برای انگلیس، برهم زدن امنیت در زمان حضور خامنه‌ای در مریوان’ متهم هستند. زانیار و لقمان مرادی طی روزهای دهم مردادماه و پنجم مهرماه سال ١٣٨٨ در مریوان بازداشت و حدود ٩ ماه را در سلول‌های انفرادی اداره اطلاعات سنندج زیر شکنجه و بازجویی سپری کردند. قاضی صلواتی دژخیم مسئول شعبه ١٥ بیدادگاه موسوم به انقلاب تهران در بهمن‌ماه سال ١٣٨٩ این دو فعال سیاسی کُرد را به اتهام ‘مفسد فی‌الارض’ به اعدام در ملاء‌عام محکوم کرد.
وزارت بدنام اطلاعات مانع رسیدگی به پرونده این دو زندانی در دادگاه عمومی شده است. برای همین با وجود گذشت دو سال از آخرین دادگاه و ٧ سال از روز بازداشت تکلیف این دو زندانی روشن نیست.
بیشتر بخوانید
در ۱۰فروردین ۹۵ امینه قادری مادر زانیار و لقمان طی درخواستی از آزادیخواهان خواست صدای فرزند محکوم به اعدامش باشند. در نامه او خطاب به مردم و آزادی خواهان ایران از جمله آمده است:
وزارت بدنام اطلاعات مانع رسیدگی به پرونده این دو زندانی در دادگاه عمومی شده است. برای همین با وجود گذشت دو سال از آخرین دادگاه و ٧ سال از روز بازداشت تکلیف این دو زندانی روشن نیست.
بیشتر بخوانید
در ۱۰فروردین ۹۵ امینه قادری مادر زانیار و لقمان طی درخواستی از آزادیخواهان خواست صدای فرزند محکوم به اعدامش باشند. در نامه او خطاب به مردم و آزادی خواهان ایران از جمله آمده است:
زانیار و لقمان مرادی فرزندان کردستانند
سال تازه را به مردم عزیز، تمامی آزادیخواهان، زندانیان سیاسی و خانواده آنها و تمامی مبارزین راه آزادی تبریک می‌گویم. لازم است که از تمامی کسانی که در سال گذشته در امر اطلاع‌رسانی و پوشش خبری زندانیان سیاسی و خانواده آنها تلاش کردند، مراتب تشکر و سپاسگزاری خودم و مادران زندانیان سیاسی را اعلام نمایم.
من یک مادرم، و هیچ مادری را نمی‌توان از دیدن فرزند دلبندش محروم کرد؛ هرگز به دوری فرزندم عادت نخواهم کرد. پنج سال لحظه‌شماری کرده‌ام تا زانیارم را ببینم. پسرم را آزاد به دنیا آورده‌ام و می‌خواهم آزاد باشد.
بارها گفته‌ایم که حکم زانیار و لقمان، ناعادلانه بوده و جز یک توطئه ضدبشری نمی‌توان اسم دیگری بر آن نهاد. حکم اعدام فرزندانم تنها بر پایه کینه‌توزی و انتقام‌کشی رژیم اسلامی از خانواده ما بوده و در طول پنج سال گذشته، بارها این را گفته‌ایم که اتهامات زانیار و لقمان هیچ پایه و اساسی نداشته و برای اثبات بی‌گناهی آنها، شاهدان عینی هم شهادت داده‌اند؛ اما هرگز در بررسی پرونده در نظر گرفته نشده است.
مادران شیرمردان محبوس در زندانهای رژیم ضدانسانی، از حق مادری‌شان کوتاه نخواهند آمد.
فرزند ما چه بر سر دار رود و چه در کنار ما و در کنار خانواده باشد؛ باز هم آینده را آنها خواهند ساخت؛ آینده روشنی که لبریز از آزادی و عدالت و انسانیت است.
فرزندان ما کسی را نکشته‌اند و جانی را نخواهند ستاند، تربیت فرزندان ما از خورد و خوراکشان مهم‌تر بوده و بهترین آموزه‌های بشری را که همانا آزادیخواهی و انجام فعالیتهای صالحانه و خیرخواهانه است، آموخته‌اند.
مادران زندانیان سیاسی در ایران بهتر از هر کسی می‌دانند که فرزندان آنها جرمی را مرتکب نشده‌اند و تنها به‌دلیل ابراز عقیده و فکرشان، سالهای طولانی حبس را تحمل می‌کنند. مگر نه این‌که ما فرزندانمان را با خون دل بزرگ کرده‌ایم! فرزندان ما تنها به جرم آزاداندیشی و آزادیخواهی در زندانهای رژیم ایران، در زیر شکنجه و در شرایط غیرانسانی هستند.
من مادر زانیار مرادی هستم، فرزند من جانی را نستانده و هرچه زودتر باید از زندان آزاد شود. از جامعه جهانی، مردم ایران، تمامی فعالان حقوق‌بشری، نهادها و سازمانهای حقوق‌بشری درخواست می‌کنم، صدای مادران زندانیان سیاسی باشند و هرچه در توان دارند بگذارند تا فرزندان ما اعدام نشوند.
شایان ذکر است این دوزاندانی مقاوم اخیراً همراه دیگر زندانیان سیاسی در زندان گوهردشت با نوشتن نامه‌ایی حمایت خود را از اعلام روز سی خرداد به‌عنوان روز جهانی دفاع از زندانیان سیاسی بیان کردند. در بخشی از نامه آمده است: ”واقعیت این است که جرم ما زندانیان سیاسی، دفاع از آزادی و حقوق انسانیمان است. زندگی زیر خط فقر و محرومیت از اولیه‌ترین امکانات زندگی را به بخش عظیم ما مردم تحمیل کرده‌اند و وقتی اعتراض می‌کنیم، به جرم اخلا ل در نظم امنیت کشور، تحت پیگرد قرارمان می‌دهند. ما را دستگیر و زندانی و به احکام سنگین زندان محکوم می‌کنند. چرا؟.
سال تازه را به مردم عزیز، تمامی آزادیخواهان، زندانیان سیاسی و خانواده آنها و تمامی مبارزین راه آزادی تبریک می‌گویم. لازم است که از تمامی کسانی که در سال گذشته در امر اطلاع‌رسانی و پوشش خبری زندانیان سیاسی و خانواده آنها تلاش کردند، مراتب تشکر و سپاسگزاری خودم و مادران زندانیان سیاسی را اعلام نمایم.
من یک مادرم، و هیچ مادری را نمی‌توان از دیدن فرزند دلبندش محروم کرد؛ هرگز به دوری فرزندم عادت نخواهم کرد. پنج سال لحظه‌شماری کرده‌ام تا زانیارم را ببینم. پسرم را آزاد به دنیا آورده‌ام و می‌خواهم آزاد باشد.
بارها گفته‌ایم که حکم زانیار و لقمان، ناعادلانه بوده و جز یک توطئه ضدبشری نمی‌توان اسم دیگری بر آن نهاد. حکم اعدام فرزندانم تنها بر پایه کینه‌توزی و انتقام‌کشی رژیم اسلامی از خانواده ما بوده و در طول پنج سال گذشته، بارها این را گفته‌ایم که اتهامات زانیار و لقمان هیچ پایه و اساسی نداشته و برای اثبات بی‌گناهی آنها، شاهدان عینی هم شهادت داده‌اند؛ اما هرگز در بررسی پرونده در نظر گرفته نشده است.
مادران شیرمردان محبوس در زندانهای رژیم ضدانسانی، از حق مادری‌شان کوتاه نخواهند آمد.
فرزند ما چه بر سر دار رود و چه در کنار ما و در کنار خانواده باشد؛ باز هم آینده را آنها خواهند ساخت؛ آینده روشنی که لبریز از آزادی و عدالت و انسانیت است.
فرزندان ما کسی را نکشته‌اند و جانی را نخواهند ستاند، تربیت فرزندان ما از خورد و خوراکشان مهم‌تر بوده و بهترین آموزه‌های بشری را که همانا آزادیخواهی و انجام فعالیتهای صالحانه و خیرخواهانه است، آموخته‌اند.
مادران زندانیان سیاسی در ایران بهتر از هر کسی می‌دانند که فرزندان آنها جرمی را مرتکب نشده‌اند و تنها به‌دلیل ابراز عقیده و فکرشان، سالهای طولانی حبس را تحمل می‌کنند. مگر نه این‌که ما فرزندانمان را با خون دل بزرگ کرده‌ایم! فرزندان ما تنها به جرم آزاداندیشی و آزادیخواهی در زندانهای رژیم ایران، در زیر شکنجه و در شرایط غیرانسانی هستند.
من مادر زانیار مرادی هستم، فرزند من جانی را نستانده و هرچه زودتر باید از زندان آزاد شود. از جامعه جهانی، مردم ایران، تمامی فعالان حقوق‌بشری، نهادها و سازمانهای حقوق‌بشری درخواست می‌کنم، صدای مادران زندانیان سیاسی باشند و هرچه در توان دارند بگذارند تا فرزندان ما اعدام نشوند.
شایان ذکر است این دوزاندانی مقاوم اخیراً همراه دیگر زندانیان سیاسی در زندان گوهردشت با نوشتن نامه‌ایی حمایت خود را از اعلام روز سی خرداد به‌عنوان روز جهانی دفاع از زندانیان سیاسی بیان کردند. در بخشی از نامه آمده است: ”واقعیت این است که جرم ما زندانیان سیاسی، دفاع از آزادی و حقوق انسانیمان است. زندگی زیر خط فقر و محرومیت از اولیه‌ترین امکانات زندگی را به بخش عظیم ما مردم تحمیل کرده‌اند و وقتی اعتراض می‌کنیم، به جرم اخلا ل در نظم امنیت کشور، تحت پیگرد قرارمان می‌دهند. ما را دستگیر و زندانی و به احکام سنگین زندان محکوم می‌کنند. چرا؟.
