۱۳۹۵ شهریور ۱۶, سه‌شنبه

اد رندل: ما نباید خودمان را بفریبیم. تنها یک راه براي آزادی به مردم ایران وجود دارد، تغيير رژیم


منبع : ایران اسرار ، 6 سپتامبر 2016



اد رندل: ما نباید خودمان را بفریبیم. تنها یک راه براي آزادی به مردم ایران وجود دارد، تغيير رژیم

سخنان اد رندل، رئیس کنوانسیون حزب دموکرات در ژوییه 2016 در سمینار جوامع ایرانیان در اروپا با حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت و شرکت شخصیت‌های برجسته بین‌المللی 13شهریور 1395 – 3سپتامبر 2016

باتشکر. به سخنرانی وزیرخارجه، کوشنر گوش می‌دادم، احساس کردم که کشورهای جهان نه تنها از موضوع حقوق‌بشر در ایران و وضعیتی که در آنجا در جریان است بلکه از مبارزه  مجاهدین خلق ایران  هم روی برگردانده‌اند.

 من در ژوییه 2010در زمانی که دومین قتل‌عام در اشرف رخ داد حمایت از مقاومت را شروع کردم و الآن 6سال است که در این کار شرکت دارم.

 آیا کسی که قتل‌عام 1988 را شنیده بود که می‌گفت سازمان مجاهدین یک سازمان تروریستی است؟ آنچه اتفاق افتاده مایه شرمندگی عظیم بین‌المللی است.

 این خیلی تأسف‌آور است که اینها سکوت کرده‌اند در حالی که آنچه که سازمان مجاهدین برایش جنگیده بسیار با آنچه میهن‌پرستان اولیه آمریکا برایش مبارزه کردند مشترک است.

 من بسیار تحت‌تاثیر سخنان آیت‌الله منتظری قرار گرفتم که در نوارهای صوتی گفته بود سازمان مجاهدین یک مکتب فکری است و یک منطق است و شما نمی‌توانید آن را با کشتار تمامش کنید بلکه آنها یک ایده هستند و شما ایده را نمی‌توانید بکشید که آنها به پای آن ایستاده‌اند.

 حالا لحظاتی به انقلاب آمریکا فکر کنید. اکثر انقلابها، شامل انقلاب فرانسه، روسیه و اغلب آنها از طرف ستمدیدگان شروع شدند،

 این ستمدیدگان بوده‌اند که انقلاب را رهبری کرده‌اند. دقیقه‌یی به انقلاب آمریکا فکر کنید. پیام بیانیه استقلال ما چه بود؟ در این اعلامیه آمده بود که به همدیگر، جانهایمان و دستاوردهایمان متعهد هستیم و به آن افتخار می‌کنیم.

 الا شما 51سال است که می‌جنگید، 51سال است که سازمان مجاهدین تأسیس شده تا آزادی را در کشورتان محقق کند.

 به من از طرف افراد وزارت‌خارجه گفته شده بودم که سازمان مجاهدین در کل جهان 2000نفر بیشتر هوادار ندارد.

 یک روز که در ژوییه به پاریس آمدم و برای جمعیتی 110هزار نفری سخنرانی کردم از آن عکس گرفتم و برای وزارت‌خارجه فرستادم. کجاست واکنش و غیرت آنها؟

 اول سپتامبر پنجمین سالروز قتل‌عام اشرف را ما برگزار می‌کنیم و شما می‌دانید که چه شد. آنچه اتفاق افتاد این بود که ما دوستان آمریکایی به متقاعد ساختن خانم رجوی و دوستان در اشرف کمک کردیم که به لیبرتی بروند و لیبرتی یک مکان موقت ترانزیت خواهد بود و ظرف چند ماه، به سایر کشورها اعزام خواهند شد.

 ما همچنین توافق کردیم که100تن در اشرف بمانند تا از اموال حفاظت کنند خیلی از اموال غیرمنقول بودند ولی ارزشش را داشتند که نگهداری شده و به فروش رسانده شوند و با آن به انتقال ساکنان کمک شود.

 اما با کمال حیرت ۵۲تن شامل شش زن بی‌رحمانه قتل‌عام شدند. اگر شما عکسها را دیده باشید نفرات از ناحیه سر به ضرب گلوله کشته شدند، ما عکس و فیلمهای آن را دیده‌ایم و ردیف اجساد باقیمانده در اشرف را. صحنه‌ها شوک‌آور بودند.

 ما این عکسها را به وزارت‌خارجه فرستادیم. فقط اطلاعیه‌یی دادند که این قتل‌عام را محکوم کردند.

 تعداد ۵۲ نفر به‌خاطر هدفشان کشته شدند و فروش اموال هم انجام نشد در حالی‌که با فروش آنها باید هزینه مهاجرت پرداخت می‌شد. این اموال هم‌اکنون توقیف شده و اجازه فروش پیدا نکرده است. خشم و غیرتی بابت این جنایت در کار نبود.

 داستان قتل‌عام (67)، به‌شدت تکان‌دهنده است، به چهره قربانیان که نگاه می‌کنید خیلی جوان هستند به چهره اینها که نگاه می‌کردیم و 30هزار اعدام را نمایندگی می‌کردند.

 آنها بسیار جوان بوده‌اند ولی زندگیشان را در طبق اخلاص گذاشته بودند و فقط کافی بود سازمان مجاهدین را نفی کنند و این به آنها امکان زنده ماندن می‌داد اما آنها این یک کار را نکردند. این یک حرکت هوشمندانه بود.

 کوشنر وزیرخارجه گفت هنوز برای اینکار دیر نشده است. یک نفر ممکن است بحث کند که حالا دیگر ۲۸سال گذشته و خیلی برای اینکار دیر است. اما دیر نشده است. خیلی از نازیها بیشتر از ۲۸سال بعد به پای میز محاکمه آورده شدند. چندان هم دور نیست.

 بخصوص که شما با کسانی طرف هستید که پیشاپیش در صحنه قدرت و در حکومت ایران نشسته‌اند و مسئولیت مستقیم در این کار دارند. بنابراین این یک آزمایش است.

 آزمایشی برای فرانسه، برای بریتانیا و آزمایشی برای آمریکا و آلمان و برای همه کشورهای جهان است که گفته‌اند حقوق‌بشر مهم است. این باید مورد تحقیق قرار گیرد و اینها باید به پای میز عدالت کشیده شوند و دقیقاً باید مانند نازیها محاکمه شوند و ما کمتر از این را نمی‌پذیریم مطلقاً کمترش را نمی‌پذیریم.

 نیویورک تایمز، واشینگتن پست همه اینها انتخاب روحانی در انتخابات را ستودند و آن را یک گام به سمت مدراسیون در ایران خواندند!. تعداد ۲۷۰۰ نفر را دار زدن در ملأعام یک گام به سمت مدراسیون است؟۴۵۰۰نفر در نوبت اعدام هستند. ایران به نسبت جمعیتش از همه کشورهای جهان بیشتر، اعدام کرده است. وزیر دادگستری روحانی یکی از اعضای هیأت مرگ قتل‌عام ۱۹۸۸بوده است چه کسی این را باور می‌کند؟ اینها گام به سمت مدراسیون است؟ !

 ما بایستی یک کارزار راه بیندازیم. کارزاری با کشورمان، با رسانه‌هایمان و به آنها بگوییم که این یک رژیم مدره نیست. یکی از فواید توافق اتمی این بود که مردم ایران با لغو تحریمها به وضعیت بهتری برسند و استانداردهای بالاتری برایشان به‌دست آید. اما هیچ چیز اتفاق نیفتاد. از لغو این تحریمها هیچ چیز به مردم ایران نرسیده است.

 ما نمی‌توانیم دست برداریم یا کوتاه بیاییم ما باید تلاش بیشتری انجام بدهیم و ما آرام نخواهیم گرفت تا نفر آخر، لیبرتی را به سلامت ترک کند. اما این هم تنها بخشی از این پیروزی خواهد بود.

 هیچ‌یک از ما نباید آرام بگیریم تا این‌که آزادی در ایران محقق شود و ما نباید خودمان را بفریبیم. تنها یک راه دارد که آزادی به مردم ایران برگردد و این وقتی است که رژیم تغییر کند.