فراخوان به محاکمه سران رژیم آخوندی به‌خاطر قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال ۶۷
سخنان برنارد کوشنر، وزیر امور خارجه پیشین فرانسه در سمينار جوامع ایرانیان در اروپا با حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت و شرکت شخصیت‌های برجسته بین‌المللی 13شهریور 1395 – 3سپتامبر 2016
منبع : ایران اسرار ، 6 سپتامبر 2016
برنارد کوشنر، وزیر امور خارجه پیشین فرانسه: نباید بگذاریم ایده حقوق‌بشر بمیرد
دوستان عزیز،
شما مرا به‌عنوان مدافع حقوق‌بشر معرفی کردید. بعد از این‌که حرفهای شما را شنیدم و مدارکی را که برایم فرستاده بودید را خواندم، از خود سؤال می‌کنم که تابه‌حال این مدافعان حقوق‌بشر کجا بودند؟ البته می‌دانم که بسیاری از آنها با ارزش هستند و تعدادی اعتراض کردند. اما وقتی این کشتار رخ داد صحبت از تعداد کم بود. همیشه در این مانع (بر سر راه حقوق‌بشر) منافع حکومتی وجود دارد. مانعی که من در طول عمرم با آن مواجه بودم. مانعی که موجب می‌شود نخواهند سنگها را از زمین بردارند تا ببینند خاک از چه خونی سیراب شده است. منافع حکومتی سکوت را تحمیل می‌کند. اما بعد متوجه می‌شویم که اشتباه کرده‌ایم که سکوت کرده‌ایم. الآن معلوم است که وضع ملاهایی که جانشین شاه ایران شدند روشن نبود. البته تعادل منطقه‌یی شکننده بود و هنوز هم هست. اما به تدریج تلاش شد که آنچه در ایران می‌گذرد فراموش شود. بعد هم مشکلاتی دیگر رخ داد نظیر جنگ ایران و عراق و مواضع دست‌اندرکاران و حتی کشورهای دوری نظیر آمریکا و اروپا و کشورهای منطقه. آنگاه ما سکوت پیشه کردیم. تعدادی اعتراض کردند و در خیابانها تظاهرات کردند که زیاد نبود. اکنون متوجه می‌شویم که ابعاد این کشتار سال ۱۹۸۸ چه بوده است.
۳۳۰۰۰ نفر اعدام شدند. این سؤال مطرح است که دادگاه جزایی بین‌المللی در لاهه چه می‌کرد؟ قبلاً دادگاههایی درباره قتل‌عامهای مشخص دیگر تشکیل شده بود دادگاههایی نظیر دادگاه راسل، دادگاه درباره کشتار رواندا و کشتار لبنان. اکنون باید حتماً یک دادگاه ویژه درباره ایران تشکیل شود. اگر گفته شود که مشمول مرور زمان شده است، باید بگوییم که دادگاه برای محاکمه جنایات ملاها ضروری است.
تحقق این هدف دشوار است. معمولاً جامعه بین‌المللی را به کمک می‌گیریم. سازمان ملل چه ارگانی می‌باشد؟ من مدتها یک مأمور سازمان ملل بوده‌ام و مسئول بسیاری کشورها. متأسفانه جامعه بین‌الملل باید مسأله تعادل قواهای سیاسی قدرتهای بزرگ را در نظر بگیرد. لذا برای این دادگاه ضروری است که هر یک از شما و دوستان بیایند درباره حوادثی که از دهه ۱۹۸۰ رخ داده است توضیح دهند. چه تعداد اعدام بوده است؟ یادآوری کنم که ایران به نسبت جمعیتش بیشترین تعداد اعدامها را در جهان داشته است. از زمان قرارداد هسته‌یی بین ایران و آمریکا و اروپا تعداد اعدامها بیشتر شده است. موانعی را بر سر راه ما قرار خواهند داد. ما در این باره با دوستان مجاهدین صحبت می‌کنیم. آنها مطرح خواهند کرد که ما خواهان ثبات در منطقه خاورمیانه هستیم. مسأله بحران سوریه، عراق، ترکیه و دیگرهای منطقه و نیز مناقشه بزرگ میان سنیها و شیعه‌ها وجود دارد. مشکل عربستان سعودی وجود دارد. در ضمن شما امسال در گردهمایی خود در بورژه سخنان یک سعودی را داشتید که مطالب را به خوبی بیان کرد.
این موانع بر سر راه ما وجود خواهد داشت اگر بخواهیم که یک دادگاه تشکیل شود.
به‌رغم همه اینها باید استمرار بدهیم و ابعاد این قتل‌عام را روشن کنیم. باید همه بدانند که معنی حکومت مذهبی چه می‌باشد. تلفیقی از دین و به‌اصطلاح جمهوری. و نابرابری بین زنان و مردان و همه چیزهایی که شما از آنها نفرت دارید.
اینها عواقب دهشتناکی روی مردم ایران به‌طور روزمره دارد. از زمان انعقاد قرارداد هسته‌یی چیزی تغییر نکرده است. من مخالف قرارداد نبودم زیرا وقتی شما را بین صلح و یک جنگ احتمالی اتمی مخیر می‌سازند، البته صلح را ترجیح می‌دهیم. اما به‌رغم این باید واقعیت روزمره آشکار شود.
همه عجله دارند تا برای امضای قرار داد به تهران بروند. بعد متوجه می‌شوند که قراردادها با پاسداران انقلاب امضا می‌شود و اقتصاد در دست آنها است. اما با این وجود مبارزان حقوق‌بشر باید وارد کارزار شوند. اگر چه این روزها مبارزه برای حقوق‌بشر از مد افتاده. دیگر شاهد تظاهرات بزرگ در پاریس نیستیم اگر چه کشتار در سوریه و جاهای دیگر ادامه دارد.
متأسفانه واکنشها ضعیف بوده است و تعدادی کشورهای اروپایی، از جمله کشور من استقبال خوبی از پناهنده‌ها نکردند و این برای مبارزان حقوق‌بشر بسیار دلسرد کننده بود. با این وجود ما باید به وظیفه خود عمل کرده و حق کشته شده‌ها را ادا کنیم. با این امید که آنها ما را به حرکت در آورند و وضعیت فعلی نقض حقوق‌بشر در ایران را فراموش نکنیم. با گرامیداشت خاطره فداکاریهای آنها و با تکرار نامهایشان باید هربار یادآوری کنیم که ایمانمان را از آنها می‌گیریم. با تشکر از این‌که آنها را فراموش نکردید و سپاس از این‌که ضرورت این مبارزه روزمره‌یی که باید به نام آنها انجام دهیم را به ما یادآوری کردید. نباید بگذاریم ایده حقوق‌بشر بمیرد.
