لینک :
رحمان حیدری:«حلب گریزگاه ولی‌فقیه از سرنگونی نخواهد شد»
ارتجاع و استعمار، مستمراً تلاش می‌کنند پایداری و مقاومت برای کسب آزادی را با عناوین مختلف لوث و یا به سخره بگیرند، آن‌قدر که حتی آن را از واژه‌نامه‌ها نیز حذف کنند اما به گواهی تاریخ، بهایی که برای درخت آزادی نثار می‌شود هرگز هدر نخواهد شد و این آرمان مقدس که فلسفه وجودی حرکت انسان است هرگز ذبح نمی‌شود، برعکس در حافظه جمعی جامعه انباشته‌شده «اندک‌اندک خیلی و قطره‌قطره سیلی شود». در قرون و اعصار گذشته هزاران بار روح آزادیخواهی را به مسلخ برده‌اند اما هیچ‌کس نتوانسته این نور و شعله حیات‌بخش را خاموش کند و هر بار این اخگر از جایی دیگر سر برآورده است. در دوران ما، مردم قهرمان سوریه به‌طور عام و مردم مقاوم و پایدار حلب به‌طور خاص همراه با فرزندان خود در «ارتش آزاد سوریه» یکی از درخشان‌ترین صحنه‌های ایستادگی برای کسب آزادی را در این سالیان و به‌ویژه در این چندماهه اخیر به نمایش گذاشته‌اند. هرچند صحنه‌های جنایات رژیم آخوندی ومزدوران رنگ‌ووارنگ آن در سوریه تکان‌دهنده و غیرقابل تصور است طوری که به‌مثابه جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی در عالی‌ترین ارگان بین‌المللی یعنی مجمع عمومی ملل‌متحد هم به ثبت رسید و برای آن گزارشگر مشخص شد و به همین خاطر باید روزی خامنه‌ای و نوچه‌اش در سوریه را به دادگاه‌های بین‌المللی کشاند، اما ورای این جنایات آنچه بیش از هر چیز می‌درخشد و ماندگار خواهد بود همان پایداری و مقاومت مردمی در حلب بوده و هست، مقاومتی که جهانی را برانگیخت و بشریت را به خروش و دادخواهی خواند. اعتراضات مردمی در کشورهای مختلف پاسخی است از مردان وزنانی که بی‌عملی در قبال جنایت را روا نمی‌دارند و در حمایت از حلب پایدار و خون‌فشان صدا و فریاد بی‌صدایان شده‌اند، بنابراین به رژیم جهل و جنایت آخوندی باید گفت: آیا ندیدید که جنایت و کشتار و مثله کردن صدصد و هزارهزار رشیدترین فرزندان مردم ایران، به شهادت رساندن کشیشان مسیحی، به آتش کشیدن خانه خدا، انفجار حرم امام رضا و انفجار در سامرا و صدها عمل جنایت‌کارانه و تروریستی دیگر، حاکمیت ننگینتان را نه‌تنها تثبیت نکرد بله هر روز در نزد مردم منفورتر شدید؟ اگر فکر می‌کنید با کشتار مردم حلب و سوریه از سرنگونی در ایران و جنگیدن در کرمانشاه، همدان و تهران گریز خواهید داشت خیالی باطل در سر می‌پرورانید. دوران جدیدی آغازشده، خشم انفجاری بغض‌های فروخوردة مردم و آگاهی و کینة جوانان به سرتاپای نظامتان در جای‌جای ایران را ندیده‌اید؟ آیا ندیدید که در حاکمیت خودتان، مردم در ورزشگاه الغدیر اهواز چگونه شعار می‌دادند «همه ما با حلب هستیم»؟ سر برآوردن جنبش دادخواهی قتل‌عام زندانیان سیاسی۶۷۷ که می‌پنداشتید گذر زمان آن را به فراموشی خواهد برد را ندیده‌اید؟ و از همه مهم‌تر آیا ندیدید که چگونه نیروی رزمنده جایگزین‌تان توانست با هوشیاری و سرفرازی در پرتو همان پایداری و مقاومت آزادی‌خواهانه تمام توطئه‌ها و طرح‌های تروریستی‌تان را به شکست بکشاند و بااقتدار از محاصره خارج شود؟ بنابراین اگر برای گریز از سرنگونی در ایران از خون کودکان سوری و مردم غیرنظامی برای خود سپر درست كرده و منطقه را به آتش کشیده‌اید، باید بدانید که هرگز از انتقام خشم مردم ایران و نیروی سازمان‌یافته سرنگون‌کننده‌ای که در ارتش آزادی‌بخش در قامت هزار اشرف قهرمان به سراغتان خواهد آمد، گریزی ندارید.
رحمان حیدری
