گفته‌ها و ناگفته‌ها از میان روزنامه‌های حکومتی روز چهارم اردیبهشت 96
در مطالب و عنوانهای روزنامه‌های حکومتی در روز دوشنبه 4اردیبهشت «امنیت» که اسم مستعار وحشت از بروز قیام است، بالاترین دغدغه نظام در جریان جدال باندها برای ربودن کرسی ریاست‌جمهوری است:
آفتاب یزد: دادستان کل کشور: سیستم تماس تلگرام خلاف امنیت کشور است
اعتماد: وزیر دفاع با اشاره به انتخابات پیش رو گفت: قطعاً در آستانه این رویداد بزرگ ملی، دشمنان به تلاش‌های خود برای ایجاد ناامنی می‌افزایند، لذا باید با مراقبت و هوشیاری بیشتر تامین‌کنندگان امنیت کشور، اجازه کوچک‌ترین حرکت تهدیدآمیز به آنان داده نشود.
آرمان: صفایی‌فراهانی: افراد تنش‌زا به درد مدیریت‌کشور نمی‌خورند
امیدوارم انتخابات قطبی نشود. هر چند قطبی شدن، ممکن است باعث مشارکت بیشتر مردم شود اما فضای انتخاباتی را رادیکالیزه می‌کند. در شرایط کنونی نیز به‌دلیل شرایط منطقه و تهدیدهایی که در اطراف منطقه وجود دارد، مردم نباید اجازه دهند انتخابات به سمت رادیکالیزه شدن پیش برود. نباید اجازه بدهند بی‌اخلاقی‌های سیاسی رخ داده در انتخابات ریاست‌جمهوری سال88 دوباره تکرار شود.
سایر عنوانهای مهم روزنامه‌های حکومتی هم به جدالهای لفظی باندها و رو کردن دست یکدیگر در عرصه‌های مختلف اختصاص یافته است:
آرمان: روحانی: به‌زودی حقایق را برای مردم می‌گویم – برخی شرایط ۴سال قبل را فراموش کرده‌اند
ابتکار: انتقاد محسن هاشمی از شهر فروشی بی‌رویه در تهران
ابرار: کرباسچی: احتمالاً قالیباف و رئیسی به نفع هم کنار نمی‌روند
بهار: در روزهای آینده برخی حقایق را که تاکنون به مردم نگفته‌ام خواهم گفت: روحانی: چهارسال پیش را یادشان رفته
تجارت:میرسلیم: درباره تخلفات شهرداری به قالیباف تذکر دادم
جوان: به جای جدل‌های کلامی در مناظرات انتخاباتی عملکرد ارائه کنید بگویید دستاورد سفرهای پرطمطراق غربیها چه بود؟
جهان صنعت: افزایش یارانه، شعار عوامفریبانه مبارزات انتخابات ریاست جمهوری؛ فقر گسترش می‌یابد
قانون: جمنای تمامیت‌خواه شکست خورد
رسالت: میرسلیم: ادامه کار دولت روحانی به ضرر کشور است
مردم‌سالاری: 14عضو شورای شهر تهران از وزیر کشور خواستار شدند برخورد با سوء‌استفاده از امکانات شهرداری در انتخابات
وطن امروز: وقتی وعده 100روزه به حل نشدن مشکلات در 100سال رسید تکرار تجربه روحانی چه تبعاتی برای اقتصاد کشور خواهد داشت – دوباره روحانی؟ دوباره بحرانی
همدلی: میرسلیم: جرأت ندارند به من بگویند کناره‌گیری کن
روزنامه‌های باند حسن روحانی اطلاعیه پاسدار احمدی‌نژاد و مهره‌اش بقایی را در خصوص بایکوت انتخابات رژیم که علامت ضعف خامنه‌ای را منتشر کرده‌اند:
آرمان: احمدی‌نژاد اطلاعیه داد!
به صراحت اعلام می‌داریم که در انتخابات پیش رو از هیچ فردی حمایت نکرده و نخواهیم کرد.
روزنامه‌های باند روحانی اظهارات وی در ادامه خط برجام و مذاکره را برجسته کرده و قسمتهای تمکین به توسعه نظامی به‌منظور تسهیل توسعه‌طلبیهای رژیم را در لابلای متون آورده‌اند:
ابتکار:روحانی: برای اجرای خواسته ملت از هیچ چیز نمی‌هراسم
اطلاعات: روحانی: باید از فضای به وجود آمده حداکثر استفاده را برای کشور ببریم
آرمان: برخی فکر می‌کنند این دولت از قدرت نظامی خود غافل شده است ولی به وزیر دفاع گفته‌ام این مسأله را با وضوح به مردم تشریح کند که در سه‌سال و نیم گذشته به اندازه ۱۰سال سلاح تولید کرده‌ایم.
هجمه حسن روحانی به پاسدار قالیباف و پاسخ باند رقیب موضوع تیترهای مختلف روزنامه‌های دوشنبه است:
اعتماد: روحانی: تراکم فروشی شهر سازی نیست
ابتکار: انتقاد محسن هاشمی از شهر فروشی بی‌رویه در تهران
جهان صنعت: روحانی درسفر یک روزه به قزوین: تأمین هزینه‌های شهر با تراکم فروشی فروش حقوق مردم است
کیهان: شهرداری را شما مجبور به تراکم‌فروشی کردید آقای روحانی!
رئیس‌جمهور به جای پرداخت بدهی‌های دولت به شهرداری تهران، به متلک‌گویی علیه این نهاد افتاده است.
آقای روحانی دیروز «اجلاس بین‌المللی مجمع جهانی شهرهای اسلامی» را تبدیل به فرصتی برای حمله به یکی از رقبای خود (قالیباف) کرد و با کنایه گفت: تأمین هزینه‌های شهر از مسیر تراکم‌فروشی، فروش حقوق مردم است.
این اظهارات در حالی است که دولت در 4سال گذشته شهرداری تهران را بایکوت کرده و نه تنها به‌لحاظ بودجه‌یی کمکی به شهرداری پایتخت نمی‌کند بلکه با افزایش بدهی‌های خود به 14هزار میلیارد تومان، از بازپرداخت آن طفره می‌رود. بخشی از این بدهی‌ها، مربوط به اجرای تعهداتی است که دولت با ترغیب به اجرای آنها، وعده تأمین مالی را داده بود اما بعدها به وعده خود عمل نکرد.
روزنامه‌های باند حسن روحانی با تأکید بر ادامه مسیر زهرخوران و یادآوری عاقبت دولت عراق در مواجهه با جامعه جهانی، خط خود را تنها راه بقای نظام توصیف کرده‌اند:
شرق: سرمقاله: به این ویژگی‌ها رأی بدهیم
به کسی رأی می‌دهم که در درجه نخست قابلیت و تجربه مثبت و مؤثر ایفای نقش بین‌المللی را داشته باشد. کلید دیپلوماسی را که در شرایط تعامل و تبادل امتیاز و چانه‌زنی در راه حد اکثر منافع ملی باشد، بشناسد و به کار ببرد و به برجام و سرانجامی مثبت رسانده باشد. با اهمیت صلح، خردورزی و مسالمت آشنا و به زیان انسانی و اقتصادی ستیز و جنگ واقف باشد. از ملاقات و دیدار با مقامات خارجی نهراسد و با اعتمادبه‌نفس بتواند از منافع ملی و بین‌المللی ایران دفاع کند. بداند که اوضاع سیاسی جهان نیز مانند همه‌چیز دیگر تغییر کرده است و تغییر می‌کند و شرایط جدید نیاز به تغییر در سیاستهای پیشین دارد. از رفتارهای خیابانی و دون شأن و حیثیت ملی مانند نقض مصونیت‌های دیپلوماتیک دیپلوماتهای مهمان در کشور، اجتناب کند. منافع ملی ایران را به هر گونه منافع دیگری ترجیح دهد و خصومت همسایگان و جهانیان را برنینگیزد. دیگر چه بگویم؛ «رنگ چشم‌هایش هم قهوه‌ای باشد!».
آرمان: اگر برجام نداشتیم
در سال 2002صدام برای آن که موقعیت خود در جهان عرب و پروپاگاندای داخلی‌اش را تقویت کند، آخرین مسیرهای تماس با دنیا یعنی حضور بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل در این کشور را لغو کرد و عملاً در انزوای کامل قرار گرفت. در این زمان آمریکا درگیر جنگ افغانستان بود و تحلیل حزب بحث این بود که ائتلاف آمریکا نمی‌تواند و نمی‌خواهد که در یک منطقه وارد دو جنگ همزمان شود و با همین دیدگاه، بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و بازرسان تسلیحات کشتار جمعی را به بهانه جاسوسی از کشور اخراج کرد.
قطع ارتباط دیپلوماتیک و آخرین مسیرهای تعامل با جهان، بهانه‌یی ایجاد کرد که با آن دولت آمریکا و بریتانیا توانستند هرچه می‌خواهند انجام داده و شورای امنیت سازمان ملل‌متحد را مجاب به حمله نظامی به عراق کنند.
از این به بعد هرچه مقامات رسمی عراق و بازرسان بی‌طرف اخراج شده از این کشور فریاد برآوردند که هیچ سلاح یا حتی فعالیت غیرمجاز تسلیحاتی‌ای در این کشور وجود ندارد، گوش شنوایی نیافتند و اهداف قدرتهای غربی از یافتن سلاح به سوی سقوط دولت عراق تغییر کرد. سرانجام در اسفند 1381 (مارس 2003) ماهواره‌های نظامی آمریکا بر عراق متمرکز و نخستین حمله موشکی با استفاده از تاماهاوک علیه تأسیسات نظامی و راداری بغداد انجام شد. این حمله با عنوان «عملیات هوایی رعدآسا» طی چند ساعت کل توان نظامی هوایی این کشور را نابود کرد و عراق را تا به امروز در آرزوی آرامش گذاشت.
اکنون 15سال از آن زمان می‌گذرد و مردم عراق هرگز یک زندگی روزمره عادی را در هیچ جای این کشور تجربه نکرده‌اند؛ اگر چه آمار و ارقام خبر از بازگشت تولید نفت این کشور می‌دهد، اما هزینه‌های جنگ و صورتحساب ائتلاف آمریکا اجازه برنامه‌ریزی روی پول آن را نمی‌دهد و دست‌کم یک‌سوم عراق در آستانه جدایی قانونی از کشور است. آنچه ما امروز با نام برجام در ایران داریم، یکی از «ای‌کاش» های عراق است.
ابتکار:سرمقاله: دولت دوازدهم، دوستی با چین و روسیه یا آلمان و ژاپن
بدون تردید باید برای برخی راهبردهای ایران امروز را مطابق با شرایط دنیا دگرگون کند و برخی دگرگونیها در سیاست خارجی و در اقتصاد را بر جان وجسم ایران تحمیل کند. واقعیت این است که زندگی اقتصادی ایران با راهبردهای کلی فعلی چیزی نیست که ایران را در برابر پیشرفتهای دیگر کشورها و جامعه جهانی در موقعیت بهتری قرار دهد.
ایران باید بتواند با دنیا تعامل بر قرار کند تا چرخ های صنعت، چرخ نفت و گاز، چرخ پتروشیمی، چرخ صنعت بزرگ اتومبیل سازی‌اش بچرخد و از مرحله سقوط اقتصادی دور شود. این تعامل با دنیا اما با آدرس های خاص همراه است. برخی با ورشان این است که می‌توان با برخی از کشورها دوست و با برخی از آنها خصم باقی ماند و نیازهای اقتصاد ایران را می‌توان از همین کشورهای دوست برطرف کرد. اما گروه دیگری باورشان این است که تفکیک دنیا به دوست ودشمن به‌ویژه در حوزه اقتصاد با توجه به آرایش و توزیع قدرت در دنیای امروز ناممکن است و نمی‌توان فقط با چند کشور داد و ستد اقتصادی داشت. این دو طیف در نگاه سر حدی خود می‌گویند به‌طور مثال چین و روسیه به‌عنوان دوستان ایران می‌توانند نیازهای اقتصاد ایران را برطرف کنند وشماری از کشورهای دیگر نیز هستند که در دایره نفوذ غرب قرار ندارند و توانایی‌های آنها به کمک توانایی‌های این دو کشور برای گذران اقتصاد ایران کفایت می‌کند. گروه دیگر اما باورشان این است که کارنامه، برنامه، سابقه و توانایی‌های چین وروسیه برای اقتصاد ایران کافی نیست و اصولاً نباید بر روی دوستی اقتصادی با این کشورها حساب بلندمدت باز کرد. این گروه به جای دو کشور یاد شده اتحادیه اروپا که شامل اقتصادهای بزرگ جهان مثل آلمان و انگلستان است به همراه ژاپن وکره جنوبی در شرق آسیا را پیشنهاد می‌کنند
در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع حمله به روحانی و کارنامه دولتش مضمون اصلی مقالات مختلف است:
کیهان: باید‌ها و نباید‌های رئیس‌جمهور آینده
رئیس‌جمهور آینده باید روحیه شجاعت و قدرت ایستادگی و مقاومت در مقابل زیاده‌خواهی‌های دشمنان به‌ویژه آمریکا را داشته باشد. انفعال و وادادگی و عقب‌نشینی‌های مکرر در مقابل دشمنان در چند سال اخیر نشان داده است مشکلات کشور با ترس از دشمن و سرایت دادن آن به مردم حل نمی‌شود، بلکه دشمن را گستاخ‌تر می‌کند.
ملت باید هوشیار باشد که کلید سرنوشت کشور را به‌دست چه جریانی می‌خواهد بسپارد؟ جریانی که با تکیه بر گفتمان غربی و «ما نمی‌توانیم»، عملکردش پیش روست یا جریانی که با تکیه بر گفتمان انقلابی و شعار «ما می‌توانیم» نگاه به ظرفیت‌های داخلی برای حل مشکلات دارد. سومین جلوه نقش آفرینی مردم تحت تاثیر القائات و جنگ روانی دشمنان قرار نگرفتن است. دشمنان در بیرون و داخل تلاش دارند با فضاسازیهای رسانه‌ای- سیاسی و دو قطبی سازیهای کاذب افکار عمومی کشور را از مسأله اصلی یعنی حل مشکلات اقتصادی به سوی مسائل حاشیه‌ای و فرعی منحرف کنند.
یکی از مصادیق فضاسازیهای جریان لیبرال نفوذ کرده در ارکان اجرایی کشور تناقض مواضع انتخاباتی و عملکرد گذشته آنها برای انحراف افکار عمومی است.
کسانی که تاکنون به عناوین مختلف ارزشها و شعارهای انقلابی را به باد سخره می‌گرفتند و نیروهای انقلابی را تندرو و افراطی می‌خواندند و از خطوط قرمز نظام بارها و بارها عبور کردند، حال برای کسب رأی، انقلابی‌تر از همه شدند و شعار ولایتمداری و اجرای رهنمودهای رهبری را لقلقه زبان خود کرده‌اند. جریان لیبرال نفوذی که برای رضایت آمریکا تمام صنعت هسته‌یی کشور را تعطیل و تلاش کردند شعار «انرژی هسته‌یی حق مسلم ماست» را از اذهان ملت پاک کنند، اکنون در آستانه انتخابات این شعار را سر دست گرفته‌اند. این جریان که با کاهش بودجه دفاعی، در مقابل تقویت قدرت دفاعی کشور ادعا می‌کردند نباید دست به اقدامات تحریک‌آمیز زد و حتی از ترس آمریکا اجازه پرتاپ ماهواره بومی و صرفاً علمیِ ساخت دانشمندان کشور را ندادند، در آستانه انتخابات اکنون ادعا دارند اگر مجدداً رأی بیاوریم به ساخت موشک و ماهواره ادامه خواهیم داد!.
رسانه‌های غربی - عربی وابسته به نظام سلطهِ آمریکایی تلاش دارند القاء کنند جریانی که در طول سال‌های اخیر در برابر تمام زیاده‌خواهی‌های آمریکا عقب‌نشینی کرده و نسخه تسلیم برای ملت را پیچیده، در مقابل سیاستهای آمریکا موضع تندی! دارد. این رسانه‌ها با اشاره به ثبت نام داوطلبان ریاست‌جمهوری از قول برخی چهره‌های این جریان می‌گویند «دولت روحانی سیاست مقاومت را در برابر آمریکا اتخاذ کرده است»!. این اتخاذ مواضع زمانی جالب می‌شود که برخی از رسانه‌های بیگانه از ارسال نامه جدیدی از سوی برخی اعضای جریان لیبرال نفوذی داخلی به رئیس‌جمهور آمریکا خبر دادند که در این نامه از ترامپ خواسته‌اند در آستانه انتخابات تشدید تحریم‌ها علیه ایران و سپاه پاسداران را به تعویق بیندازد تا این جریان فرصت مجددی برای حضور در قدرت پیدا کند.
برخی روزنامه‌های باند علی خامنه‌ای در سوز و گداز غم از دست دادن بمب اتمی به رویای بر باد رفته بقای نظام در سایه آن اذعان کرده و آن را سوخت جنگ باندی در انتخابات کرده‌اند و همزمان بر طبل توسعه‌طلبی نظام کوبیده‌اند:
رسالت:سرمقاله: ترس از دشمن؛ مشوق متجاوز
واقعیت این است که بمب هسته‌یی قبل از این‌که پیام‌آور جنگ باشد، پیام‌آور صلح است. چرا که پس از دستیابی پاکستان و هند، دیگر جنگ خونینی بین آنها رخ نداد و قدرتهای هسته‌یی جهان اکنون در فضای صلح و سازش هستند و اصلاً به فکر این نیستند که در اوج اختلافات دست به ماشه هسته‌یی ببرند. در بحران اوکراین که روس‌ها و اروپایی‌ها و آمریکاییها شاخ و شانه کشیدند، به یک جنگ هسته‌یی فکر نکردند و از ترس این‌که مبادا به آن سمت بروند، مسیر دیگری برای ادامه تخاصم انتخاب کردند. آمریکاییها و اروپایی‌ها به سوی «تحریم‌ها» رفتند و روس‌ها هم به سمت بازسازی اقتصاد و خودکفایی و یافتن راههای خوداتکایی.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار فرماندهان ارتش مقوله «ترس از دشمن» را از یک نگاه راهبردی دقیق مورد واکاوی قرار دادند و فرمودند؛
- برای یک کشور بدترین حالت آن است که مسئولان آن کشور از تشر دشمن بترسند زیرا این کار، در را برای ورود تجاوز و تعرض دشمن باز می‌کند.
- ترسیدن و دلهره از تشر دشمن و تحت‌تاثیر اخم قدرتمندان قرار گرفتن، اول بدبختی است.
متأسفانه دولت یازدهم کارنامه خوبی در سیاست خارجی در مواجهه با قدرتهای جهانی به‌ویژه آمریکا به جای نگذاشت. به همین دلیل به تعبیر و اعتراف مقامات دولتی، در برجام به دستاورد «تقریبا هیچ» رسیدیم.
ما در مذاکرات هسته‌ای، دشمن را قوی و خود را ضعیف انگاشتیم. به همین دلیل دچار «بدعهدی» آنها شدیم.
چرا کاری کردند که سرنوشت برجام را به این‌جا کشاندند که دشمن نه تنها تحریم‌ها را برنداشت بلکه به‌شدت آن افزود و ابایی هم از آن ندارد؟ چندی پیش که سنای آمریکا در تدارک وضع تحریم‌های جدید بود، باب کروکر رئیس کمیته روابط خارجی آمریکا گفت: «اروپایی‌ها از تاثیر تشدید تحریم‌ها بر سرنوشت میانه‌روها در انتخابات ایران نگرانند، بهتر است آن را به تعویق بیندازیم.» اهالی سنای آمریکا هم نظر او را پذیرفتند، فعلاً به تعویق انداختند تا بعد از انتخابات، شرارت خود را دنبال کنند!
قرار بود هر چه در توان داریم بیاوریم تا دشمن را بترسانیم نه این‌که از دشمن بترسیم. این میانه‌روی که خوشایند آمریکایی‌هاست را از کجا آوردیم؟
میانه‌روها به‌نمایندگی از کدام مردم از دشمن می‌ترسند؟ چرا دشمن روی آنها حساب باز می‌کند، به‌طوری که طمع کند در امور داخلی ما و در انتخابات مداخله نماید؟!... دور تا دور ایران از زمین، هوا و دریا را ناتو سرباز چیده ا ست، هر از چندی هم یک مانور نظامی برگزار می‌کنند. بعد هم هیأت اقتصادی می‌فرستند، نه قراردادی می‌بندند و نه کاری را شروع می‌کنند، فقط می‌آیند زنبیل می‌گذارند و می‌روند. دولت هیچ واکنشی نسبت به این شرارتها نشان نمی‌دهد. اظهارات تحقیرآمیز وزیر خارجه فرانسه در سفر به تهران هنگام ضیافت شام در تفوه به این سخن که «برای برگزاری مانورهای نظامی هیچ اعتراضی به ما نکردند» را چطور می‌شود توجیه کرد؟
امروز میلیونها جوان در سپاه و ارتش و بسیج منتظر یک فرمان هستند تا در زمین و هوا و دریا دشمن را از این تحقیر کردنها پشیمان کنند. انگشت قدرت این جوانان روی ماشه تفنگ‌ها، توپ‌ها و موشکهاست.
خبرهاى ما را مى توانيد در @bahareazady توئیتر دنبال کنید
