۱۳۹۶ تیر ۱۷, شنبه

بازدید سفرا از اوین؛ اشتغال! به همراه آواز!


بازدید سفرا از اوین؛ اشتغال! به همراه آواز!

مطلق! آزادی 
سالها پیش محمود احمدی نژاد در توصیف حدود آزادی در ایران آنرا «مطلق» توصیف کرده بود. در تابستان سال ۸۸ در ابتدای دور دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد، کهریزک تجربه ای از «مطلق» بودن آزادی در ایران را به نسل جوان نشان داد؛ بدن های تجاوز شده و شکنجه شده که دیگر جانی در خود نمی‌یافتند.
جذب! سرمایه
روحانی بنای اقتصاد خود را بر جذب سرمایه خارجی قرار داده است. زنگنه وزیر نفت روحانی در همان ۱۲ تیر ـ روز امضای قرار داد با توتال ـ اعلام کرد که «در برنامه پنج‌ساله ششم، در صنعت نفت باید ٢٠٠ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری شود كه ١٣٠ میلیارد دلار آن در بخش بالادستی و ٧٠ میلیارد دلار آن در بخش پایین‌دستی پیش‌بینی شده كه به ضرس قاطع باید گفت ٧٠ درصد آن باید از منابع خارجی تأمین شود». [شرق ۱۳ تیر ۹۶]
زهر! حقوق بشر
نظام ولایت فقیه بعد از سرکشیدن جام زهر اتمی با هدف برداشتن محاصره اقتصادی، در برابر چند جام زهر دیگر قرار گرفته است، یکی از این جام ها دارای برچسب حقوق بشر است، خامنه ای می‌داند بدون سرکشیدن جام زهر حقوق بشر از جذب سرمایه خارجی ـ به طور جدی ـ خبری نیست، او از یک طرف از نوشیدن امتناع می‌کند اما از طرف دیگر ضرورت های اقتصادی او را بر آن ملزم می‌کند.
خامنه ای و روحانی تصمیم می‌گیرند تا به جای سرکشیدن جام زهر حقوق بشر به یک مانور دست بزنند؛ بازدید «۴۵ سفیر خارجی از زندان اوین».
رفتار انسانی!
کاظم غریب آبادی، «معاون امور بین‌الملل دبیر ستاد حقوق بشر» در مراسم بازدید «سفرای خارجی مقیم تهران» از زندان اوین گفت: «در جمهوری اسلامی ایران مجازات‌ها هدف تنبیهی و تحقیری نداشته بلکه با هدف بازدارندگی و پیشگیری انجام می‌شود.» او افزود: «زندانبانان در زندانهای ایران با زندانیان رفتار انسانی و دوستانه دارند.» [بولتن ۱۵ تیر ۹۶]
دانشگاه! اوین
در دهه۶۰ نیز نظام مقدس! زندان را دانشگاه توصیف می‌کرد در آن زمان به وسیله شکنجه های غیر قابل توصیف تلاش می‌شد تا فرد از هویت انسانی خود تهی شود. خاطرات آقای منتظری به عنوان قائم مقام وقت خمینی به برخی از آن نمونه ها اشاره کرده است. در توصیف مختصر از دهه۶۰ رازینی که خود را جزء ۲۰ نفر قاضی صادر کننده احکام در دهه ۶۰ معرفی می‌کند اعلام کرد که در شهر کوچکی مانند بجنورد ۸۰ تا ۹۰ درصد طرفدار اپوزیسیون بوده اند و او به وسیله کشتار توانسته است صحنه را در آنجا بچرخاند. [رازینی؛ برگرداندن ورق با اعدام]
قضاوت! صحیح!
«معاون دبیر ستاد حقوق بشر» که صحنه گردان نمایش «بازدید» بود با انتقاد از رفتارهای سیاسی برخی کشورها و رسانه‌ها در ارائه تصویری دروغین و ناصحیح از زندانهای ایران که با اغراض سیاسی انجام می‌شود»، خطاب به سفرا گفت: «ستاد حقوق بشر و سازمان زندانها تصمیم گرفتند این بازدید را هماهنگ کنند تا شما از نزدیک در جریان نوع خدمات و فعالیت‌ها تسهیلات و رفتار با زندانیان قرار گیرید تا قضاوت و ارزیابی صحیحی حاصل شود.»
گزارش میزان
گزارشی که خبرگزاری میزان متعلق به قوه قضاییه درباره اوین می‌دهد هر خواننده را حسرت به دل زندگی در اوین می‌کند؛ «زندان اوین، معروف ترین ندامتگاه ایران در محله‌ای به همین نام در شمال تهران و در منطقه‌ای خوش آب و هوا، میزبان بیش از ۴۵ سفیر خارجی مقیم تهران شد.»
سفرا وارد کارگاه خیاطی می‌شوند، «طاقه‌های سفید و رنگی از انواع پارچه‌ در گوشه‌ای از سالن ردیف شده است و دویست چرخ خیاطی نیز که علاوه بر پرکردن اوقات فراغت مددجویان نانی را در سفره خانواده‌های آن‌ها قرار می‌دهد.»
اشتغال! در زندان نعمتی! است آنهم در جامعه ای که بسیاری از زندانی ها به خاطر بیکاری و بی شغلی کارشان به زندان افتاده است و کسانی که در بیرون زندان هستند در برابر کارخانه ها ایستاده اند تا حقوق چند ماه پرداخت نشده خود را بگیرند یا بر روی دیواری می‌نویسند که آماده فروش کلیه یا قرنیه چشم خود برای مبلغی ناچیز هستند، آنهم در زمانی که یکی از پهنه های نزاع میان کاندیداهای ولایت فقیه در سیرک انتخابات ریاست جمهوری، تولید شغل بود در سرزمینی که یکی از معضلات بیکاری است. زندانی ها آنقدر شاد و راضی هستند که «چشمان خود را به پارچه‌های در حال دوخت گره زده‌اند و از مهمانان خوش آمد گویی می‌کنند.» آنها «گاهی سرشان را بالا می‌کنند و لبخندی به مهمانان می‌زنند».
بیگاری
برای آنکه کسی تصور نکند که این زندانی ها در حال بیگاری هستند «دکتر» محبی «مدیرکل زندان‌های تهران»، «از اجباری نبودن کار در زندان‌ها سخن گفت و اشاره کرد که اشتغال در زندان‌ها و حضور در کارگاه‌های اشتغال زایی بر اساس تمایل و علاقه مددجویان صورت می‌گیرد و هیچ اجباری وجود ندارد.»
خواننده اوگاندایی
برای تکمیل نمایش باید کمی هم موسیقی برای مخاطبان خارجی آماده کرد؛ «یک گروه موسیقی شامل سه نفر از مددجویان اتباع خارجی» دست به اجرای هنری می‌زنند؛ «خواننده این گروه که اهل کشور اوگاندا بود قبل از اجرا از تسهیلاتی که زندان در اختیارشان گذاشته، گفت و اشاره کرد وقتش به شکل خوبی می‌گذرد. از امکاناتی که برای کتابخوانی، ورزش، تحصیل، درمان و … در اختیارش قرار گرفته گفت و آرزو کرد که در زندگی دیگر مسیر اشتباهی را انتخاب نکند.» اغراق نیست اگر گفته شود این اوگاندایی از امکاناتی! در اوین برخوردار شده است که هرگز در اوگاندا نداشته است اما یک سوال باقی می‌ماند، چرا هرسال بر آمار مهاجران از ایران افزوده می‌شود؟!
صدای ساز
ابراهیم فیروزی زندانی عقیدتی در زندان گوهر دشت کرج در سالگرد اعدام زندانی سیاسی غلامرضا خسروی نامه ای به فرزند او نوشته است؛ «حسام جان مردی را می‌شناختم که لبخندش تسلی دهنده لحظه های ناآرامم در زندان بود. مردی که هنگام نواختن سه تار سعی می کردم نزدیکش در هواخوری زندان بنشینم و نوای امیدبخش سازش را دریافت کنم. این مرد را همیشه در قلب خود دوست خواهم داشت و این مرد ؛ من و تو را "ما" کرده است.»
صدای سه تار غلامرضا خسروی موسیقی درون زندان بود یا خواننده اوگاندایی که از مواهب اسارت در دارالخلافه می‌گفت.