ولی فقیه ارتجاع وسازمان زندانها گفت ما درایران زندانی سیاسی نداریم !! بخشی از تصاویر زندانیان سیاسی برای افشای کذاب قرن
خطاب به ولی فقیه ودژخیمان = تا کور شود هرآنکه تنواند دید ، لابد این تصاویر هم در فتوای خم رنگرزی ولایت فقیه زندانیان عادی هستند
وی درسخنانی با بیشرمی خاص آخوندی ضمن بیان این جمله که «از دستگاه امنیتی تشکر می‌کنم که نهایت همکاری را با ما دارند» گفت: «ما در کشور عنوان زندانی سیاسی نداریم. مواردی که داریم، مبتنی بر جرم سیاسی جدید نیست و تا کنون مصداق عملی در این ارتباط نداشته‌ایم. اصطلاح جرم سیاسی درست نیست و غربی‌ها آن را به کار می‌برند تا به تخلف قانونی تقدس بدهند»! پاسدار لاریجانی در ادامه می‌افزاید: «دسته‌بندی متهمان در بازداشتگاه‌ها درست است. ما برای آزاردهی متهمان را در کنار کسی قرار نمی‌دهیم. این اتهام بدی است که به قوه قضائیه می‌زنند».
این سخنان در حالی بیان می‌شود که دیکتاتوری خامنه‌ای به‌کرات از سوی سازمان‌های مدافع حقوق بشر به‌کرات به‌عنوان «سرکوبگرترین و خشن‌ترین» دیکتاتوری‌های معاصر در راستای اعمال نقض حقوق بشر و سرکوب آزادی معرفی شده است. ۶۴ بار محکومیت از سوی سازمان ملل متحد و مجامع بین‌المللی تنها نمونه کوچکی از ابعاد سبعیت در این دیکتاتوری خون را به نمایش می‌گذارد. همچنین نمونه‌هایی مانند هنگامه شهیدی، علی معزی، نرگس محمدی، آرش صادقی، سعید شیرزاد، آتنا دائمی، گلرخ ابراهیمی، خالد و روسال حردانی، سعید ماسوری، ارژنگ داودی، اولقاسم پولاد وند، شاهین ذوقی تبار، مهدی فراحی شاندیز، زینب جلالیان، مهدیه گلرو، نگار حائری، ماشالله حائری و... تنها نمونه‌های کوچکی از ابعاد زندانیان سیاسی در این رژیم سرکوبگر هستند.
در این راستا کمتر روزی است که زندانیان سیاسی به دلیل اعمال فشارهای روحی و یا شکنجه‌های جسمی و علیه بیداد حاکم بر کشور، دست به اعتصاب غذاهای طولانی مدت نزنند. رسانه‌های خارجی و شبکه‌های اجتماعی اکنون مملو از پیام زندانیان سیاسی در رابطه با وضعیت و شرایط وخیم زندان‌های کشور می‌باشد. بر این منطق است که می‌توان به نیاز دیکتاتوری ولی‌فقیه برای صحنه سازی و کشاندن «سفرای ۴۵ کشورخارجی» به سیاهچال اوین رسید، امری که به‌خوبی مبین واقعیتی بنام رفتن صدای زندانیان سیاسی به خارج از مرزهای کشور در پرتو «جنبش ملی دادخواهی» بوده، تاجائیکه رژیم آخوندی را که اکنون مقام نخست را در زمینه اعدام‌ها را دارد، ناچار به واکنش‌های هراس آلود نموده است.
در نمونه‌هایی مانند زندانی سیاسی علی معزی که محکومیت اش در تناقض آشکار با روح و جوهر تمامی قوانین جهان شمول حقوق بشری است، اکنون شاهد هستیم که دیکتاتوری خامنه‌ای از آزادی وی، به رغم گذشت دو سال از دوران محکومیت اش، خودداری می کند. دبیرخانه شورای ملی مقاومت (۳۰ خرداد ۱۳۹۶) در اطلاعیه ای از جمله نوشت: «علی معزی پدر دو مجاهد اشرفی و از زندانیان دهه ۶۰ است که تاکنون بارها دستگیر شده و به خاطر سالها تحمل حبس و شکنجه از بیماریهای مختلف از جمله سرطان پروستات، انسداد و خونریزی مداوم روده، تومور مثانه، مشکلات کلیوی و... رنج می‌برد اما شکنجه‌گران او را از خدمات درمانی ضروری محروم کرده‌اند».
