مبارزات زنان، شعلههای امیدبخش جهان ،گرامیباد ۲۵نوامبر «روز جهانی منع خشونت علیه زنان»
سابقه امر و فوریت یک پایان
۲۵نوامبر ـ ۴آذر یک روز یادآورنده برای تأمل پیرامون درد و رنجی رایج در جهان ما است. روز تصمیم برای ضرورت یک اقدام و فوریت یک پایان بر رنج نیمی از انسانیت جهانی: «رفع خشونت علیه زنان».
در سال ۱۹۶۰ بر اثر یک واقعه که نمونههایش در جهان بیعدالتی و سلطهگری کم نیست، «خواهران میرابال» در جمهوری دومینیکن در آمریکای لاتین بهطور وحشیانه بهقتل رسیدند. آنان به دیکتاتوری رافائل تروخیلو اعتراض کردند و بهای اعتراض، جان بر سر شرافت انسانی و سیاسی نهادن بود. ۳خواهر با نامهای پاتریا مرسدس، ماریا آرژانتینا و آنتونیا ماریا پس از ماهها زندانی و شکنجهشدن، توسط مأموران تروخیلو کشته شدند.
حدود ۲۰سال بعد از این واقعه، جمعی از زنان فعال مدنی و اجتماعی در چند کشور آمریکای لاتین تصمیم به یادآوری آن خشونت گرفتند تا آن روز را بهمثابه جلبتوجه عمومی نسبت به جنایت علیه زنان اعلام کنند. با پیگیریهای مداوم مجامع فعال حقوق زنان، مجمع عمومی سازمان مللمتحدبرای گرامیداشت یاد آن ۳خواهر مدافع آزادی، در ۱۷اکتبر ۱۹۹۹ روز ۲۵نوامبر را بهعنوان «روز منع خشونت علیه زنان» تصویب کرد.
آن واقعه که نمونههایش در قبل و بعد از آن در جهان ما کم نبوده است، سالها بعد در ادبیات هم انعکاس گسترده یافت. یکی از آنها رمانی است با عنوان «در زمانه پروانهها» که نظر بسیاری از منتقدان ادبی را به خود جلب کرد. نویسنده این رمان مشهور خولیا آلوارز است که خودش طعم سلطهگری نحس دیکتاتورها از جمله استبداد تروخیلو را چشیده بود.
زنگ هشدار بر گوش جهان
مرگ «خواهران میرابال» اگر چه بدل به یک زنگ یادآورنده و مناسبت جهانی گشت، اما صدای این زنگ را هنوز هم از سراسر جهان ـ بهخصوص در زمانهٔ سلطهگری آخوندیسم زنستیز ـ بسیار میشنویم. بیشک اگر قرار باشد رنج و شکنج و درد جانکاه و مرگ زنان بر اثر خشونت را در تقویم روزهای سال ثبت کنیم، هیچ روزی نیست که صدای زنگ و هشدار خشونت علیه زنان را نشنویم.
زنان قربانیان اصلی تمدن تاجران
در جهانی که مبلغان تمدن، تاجران سیاستپیشهای هستند که انسانیت را لابهلای برگههای قراردادهای نجومی قربانی و له میکنند، زنان و دختران اصلیترین وجهالمصالحهها در این جهان تجارتزی و تجارتگر و تجارتخون هستند.
واقعیت این است که خشونت در انواع گوناگون حقوقی و صنفی و جنسی علیه زنان، ریشه در فرهنگ عمومی در جهان ما دارد. بخشی از این فرهنگ تبعیض و نابرابری و تعدی، در بسیاری از کشورها تبدیل به قانون شده و رسمیت یافته است.
جنایت علیه زنان در لوای قانون و شرع
خشونت علیه زنان در ایران زیر سلطهٔ افکار زنستیز آخوندیسم، از بارزترین و وحشیانهترین نوع خشونت در لوای قانون و عرف و شرع میباشد. بنا بر افکار و ایدئولوژی حاکمیت ولایت فقیه و دستگاه حقوقی و قضایی آن، زنان انسان کامل بهحساب نمیآیند و ملکی از متعلقات مردان محسوب میشوند. آخوندها ـ بالاخص خمینی ـ در رسالههای دستوریشان بهطور صریح زنان و دختران را وجه تمتع مردان معرفی کردهاند! از چنین افکار و حقوق و رسالهای جز جنایت، خشونت، تبعیض، تجاوز و تجارت علیه زنان برنمیخیزد. پرونده این حکومت از فردای ۲۲بهمن ۱۳۵۷ تاکنون مبین سلسلهای از افسارگسیختهترین تبعیض و تجاوز علیه جسم و حقوق زنان بوده است و ادامه دارد.
مبارزات زنان شعلههای امیدبخش جهان
در گرامیداشت «روز جهانی منع خشونت علیه زنان» باید به شعلههای امیدی اشاره کرد که پرتوهای امیدبخشش را خود زنان با مقاومت و روشنگری و مبارزهشان بر جهان ما ساطع نمودهاند. بخشی از این شعله و پرتو را زنان ایرانی روشن نموده و افروختهاند. مبارزات زنان و دختران ایران از دهه ۶۰ تاکنون در عرصههای گوناگون مدنی و اجتماعی و حقوقی و سیاسی یک آن متوقف نشده است. آنان حتی قبل از تلاش برای تحقق حقوق مسلم انسانی خویش، دریافتند که نخست باید حاکمیت ولایت فقیه و اندیشهٔ زنستیز و ضدبشر آن را از سر راه بردارند. در این مسیر چه بسیار زنان و دختران که بر سر «دار» شدند و قتلعام گشتند؛ ولی با فدای جان و جسمشان، سنت مبارزه تا پایان این حاکمیت را از خود به ارث گذاشتند.
واقعیت این است که مبارزات زنان ایران برای منع خشونت علیه همنوعان خویش، در تمامی وجوه مدنی و حقوقی و سیاسی به هم گره خورده و با مبارزات و قیامهای سراسری مردم ایران پیوندی ناگسستنی یافته است.
شکست محتوم زنستیزی
در دنیای کنونی، ورای آن روی سکهٔ خشونت و تعدی علیه زنان، شاهد حضور زنان در مبارزهای پیگیر برای پسزدن قوانین حقوقی و برانداختن قراددادهای عرفی و قومی علیه زنان هستیم. بیشک در جهانی اطلاعاتمحور با گسترش روزافزون آگاهی زنان و دختران نسبت به حقوق حقه و مسلم خویش عرصهٔ افکار و ایدئولوژیهای زنستیز به چالش و نفی و شکست کشیده خواهد شد. اکنون مبارزات زنان از فعالیتهای محلی و اقلیمی پا فراتر گذاشته و اتحاد منطقهای و بینالمللی زنان نوید رهایی از آپارتاید جنسیتی میدهد.