نوشته
سال‌های زیادی را از دست دادیم در حالی که میان منافعمان و منافع ایران تفاوتی نمی‌دیدیم و مسائل راستین را از مسائل دروغین تشخیص نمی‌دادیم. رژیم ایران توانست با مسائلمان از جمله مسئله فلسطین و دیگر مسائل عرب‌ها و مسلمانان تجارت کند و به سود اهدافش دست به خرید و فروش بزند. بسیاری‌ها متوجه این موضوع نشدند، به جز در همین اواخر، آنهم در پی جنایاتی که ایران در عراق، سوریه، یمن و بحرین مرتکب شد.
اینک ایران و همپیمانانش مجددا دولت جدید آمریکا و دیگر حکومت‌های مخالفشان را در یک رویارویی جدید مورد هجوم قرار داده‌اند، لذا نباید در زمینه حقایق موضوعات را قاطی کنیم و همچنین نباید مصالح را با هم قاطی کرد؛ بگذارید ایران و دوستانش خودشان به جنگ بروند.
اما در واقع رئیس جمهوری جدید آمریکا چرا وارد این رویارویی‌های پرسروصدا می‌شود؟ به گمانم دونالد ترامپ می‌خواهد در مقابل مخالفان پر تعدادش در رسانه‌ها و دموکرات‌ها و کنگره و غیره، برای خود محبوبیت بسازد.
برای نمونه از آنجا که شکایاتی درباره آزار آمریکایی‌ها توسط خارجی‌ها وجود دارد، او تصمیم گرفت بین آمریکا و مکزیک دیواری بسازد که سالانه مانع از ورود غیرقانونی بیش از 700 هزار نفر به خاک آمریکا شود و از آنجا که درباره تروریسم نگرانی‌هایی وجود دارد، شهروندان هفت کشور اسلامی که دچار بحران و تروریسم هستند را به مدت سه ماه از ورود به آمریکا منع کرد. از آنجا که سندیکاهای کارگری مخالف شرکت‌های آمریکایی هستند که محصولات خود را در خارج تولید می‌کنند، قول داد روی برخی از این اجناس تعرفه گمرکی بگذارد. از آنجا که او می‌خواهد منتقدان قراردادهای دولتی را قانع کند که مخالف فساد است، دستور بازبینی دو قرارداد دولتی قابل توجه را صادر کرد. ترامپ برای جلب توجه مخالفان سقط جنین، یارانه‌های دولتی به سقط جنین را متوقف کرد.
نمی‌توان گفت دونالد ترامپ مخالف مسلمانان است، زیرا او می‌خواهد دیواری بین آمریکا و مکزیک بکشد در حالی که اغلب مکزیکی‌ها مسیحی هستند. او وعده داد مهاجران غیرقانونی را از آمریکا اخراج کند؛ بخش اعظم این مهاجران که تعدادشان به 11 میلیون می‌رسد، غیرمسلمان هستند.
او از میان 57 کشور اسلامی تنها شهروندان 7 کشور را از ورود به آمریکا منع کرد زیرا که بیشتر این کشورها درگیر جنگ و ناامنی بوده و حکومت مرکزی ضعیفی دارند و اکثریت دیگر کشورهای جهان نیز در دادن ویزا به شهروندان این هفت کشور مردد هستند، زیرا که این کشورها حکومت مرکزی قوی که بتوان با آن در زمینه امور امنیتی هماهنگ‌های لازم را به عمل آورد، ندارند.
تروریسم نیز تنها مختص این هفت دولت نیست. تروریسم در آسیای مرکزی، پاکستان، بنگلادش، سعودی، ترکیه و دیگر کشورهای اسلامی نیز وجود دارد. تروریسم حتی در کشورهای غربی از جمله بلژیک، فرانسه، ایتالیا و دیگر کشورهای غربی نیز موجود است و دلیل قرار نگرفتن مسلمانان این کشورها در لیست ممنوعیت ورود به آمریکا، وجود دولت‌های مرکزی و نهادهای امنیتی است که می‌توان در هماهنگی با آنها اطلاعات لازم را رد و بدل کرد و از تهدیدها کاست.
نبرد ترامپ با مسلمانان و مکزیکی‌ها نیست، او در حال نبرد در جامعه آمریکاست. او وعده‌های به رای‌دهندگان داده و می‌کوشد بخش اعظم وعده‌هایش که سبب پیروزی‌اش در انتخابات بوده‌اند را اجرا کند. به دلیل مخالفت‌های مردمی و موانع قانونی، او علیرغم تلاش‌هایش شاید نتواند پیروز شده و به وعده‌هایش جامعه عمل بپوشاند، با این حال این یک موضوع داخلی آمریکاست.
ایالات متحده آمریکا بیشترین کشور جهان است که از مهاجران و پناهجویان و حتی مهاجران غیرقانونی در به حرکت در آوردن چرخه عظیم اقتصادی‌اش سود برده است. آمریکا به الگوی مناسبی برای دیگرانی که قصد رقابت اقتصادی با ایالات متحده را دارند، تبدیل شده است، آن سود را معیار خود را قرار داده و فوائدی را که فرد برای دولت و اقتصاد آنها دارد، می‌سنجند و طبیعی است که احساس رانده‌شدن به بیکاران و افرادی که فرصت‌های اندکی در جامعه داشته‌اند، دست بدهد. با توجه به کاهش فرصت‌های شغلی و افزایش رقابت‌های حزبی که در هر انتخاباتی مورد استفاده قرار می‌گیرد و ترامپ نیز چنین کرد، مخالفت‌های محلی با خارجی در همه جوامع مختلف موضوعی است که دائما تکرار می‌شود.
رئیس جمهوری جدید آمریکا علیرغم همه قدرتی که دارد، توان منع تروریسم، اخراج همه مهاجران غیرقانونی و منع ورود غیرقانونی مهاجران از مرز مکزیک را ندارد؛ با این حال او می‌کوشد آنچه را می‌تواند در داخل جامعه آمریکا به دست بیاورد. دونالد ترامپ در همه نبردهای خارجی نیز پیروز نخواهد بود. مهم‌ترین تصمیم دونالد ترامپ که عدم همکاری با ایران است، عصبانیت تهران را بر انگیخته است و شاید تهران عروسک‌های دست‌نشانده خود در غزه، عراق، سوریه، یمن و همچنین گروه‌های تندرو که به دروغ پرچم اسلام را در دست گرفته‌اند به جان او بیاندازد.
نوشته
مترجم: ضیاء ناصر
منبع: الشرق الأوسط
تمام مقاله هاى منتشر شده تنها بازتاب دهنده نظر نويسنده آن است**
