سیزده بدر در روز ۱۳فروردین، یکی از جشن‌های نوروزی است. جشن‌هایی که با چهارشنبه‌سوری شروع شده بود و در آئینهای هفت‌سین و تحویل سال به اوج خود رسیده بود و حالا به آخرین روز آن رسیدیم.
آئینی ریشه‌دار ، تنوع و گوناگونی شیوه‌های برگزاری یک آیین و دامنه گسترش آن بر پایه قواعد مردم شناسی و فرهنگ عامه، نشان دهنده دیرینگی زیاد آن است. آیین‌های مشابهی که به موجب کتیبه‌های سومری و بابلی از آن اگاهی داریم، آیین‌های سال نو در سومر به نام «زگموگ» و در بابل با نام «اکتیو» دوازده روز به درازا می‌کشید و در روز سیزده در آغوش طبیعت برگزار می‌شد. بدین ترتیب تصور می‌شود که سیزده بدر سابقه‌ای دست کم چهارهزار ساله داشته باشد.
بر اساس فرهنگ دیرین، روز سیزده فروردین روز تیشتر است. خدای نیکی و باران که با خدای خشکسالی و نابودی درگیر می‌شود. این روز جشن آغاز نیمسال دوم زراعی است و مردمان ایرانی برای نیایش و گرامیداشت تیشتر ایزد باران آور و نوید بخش سال نیک، به کشتزار‌ها و مزارع خود می‌رفتند. در زمین تازه روئیده و سرسبز آکنده از انبوه گل و و گیاهان صحرایی به شادی و ترانه‌سرایی و پایکوبی می‌پرداختند. آنان از گردآوری سبزه‌های صحرایی و پختن آش و خوراکی های ویژه غافل نمی‌شدند.
روی آوردن به خدای باران و فراوانی
بخشی از آئینهای سیزده بدر نیز به باورهایی مربوط می‌شوند که به نوعی با تقدیر و سرنوشت در پیوند است. بازی‌های گروهی، ترانه‌ها و رقص‌های دسته جمعی، گردآوری گیاهان صحرایی، خوراک‌پزی‌های عمومی، بادبادک‌پرانی، سوارکاری، نمایش‌های شاد، همآوردجویی جوانان، آب پاشی و آب بازی بخشی از این آیین‌هاست که ریشه در باورها و فرهنگ اساطیری دارند. از جمله شادی کردن و خندیدن به معنی فروریختن اندیشه‌های پلید و تیره، روبوسی نماد آشتی، به آب سپردن سبزه‌ی سفره‌ی نوروزی نشانه‌ی هدیه دادن به ایزد آب «آناهیتا» و گره‌زدن علف برای شاهد قرار دادن مادر طبیعت در پیوند انسان‌ها، ایجاد مسابقه‌های اسب دوانی که یادآور کشمکش ایزد باران و دیو خشک سالی است.
روز سیزدهم نوروز گویا روز رسمی همه مردم برای طلب باران و شتافتن به کمک خدای باران یعنی تیشتر بود. در باره آئین سیزده بدر روایت دیگری هم وجود دارد. گویا ستاره‌ای دنباله‌دار در فضای زمین درخشیدن گرفته بود. طوری‌که در افق ایران هم آن ستاره دیده شد. بر اثر برخورد این ستاره با زمین، آتشفشان‌ها فعال شدند و زمین لرزه‌ی سهمگینی زمین را لرزاند. کاخ‌ها ویران شدند. از همین رو است كه مردم به طور سنتی در هر سال به هنگام روز سیزدهم فروردین منتظر واقعه‌ای سهمگین بوده‌اند.از این جهت خانمان خود را رها می‌كردند و در این روز زیر سقف و بام نمی‌ماندند، تا اگر زمین لرزه‌ای رخ دهد در امان بمانند.
استبداد دینی رو در روی آئین‌ها
سیزده بدر با هر نقطه عزیمت و گذشته‌ای یک جشن زیبا و همسو با انسان و طبیعت است. این جشن، پایان سلسله جشن‌های نوروز و نشانه آغازی برای کار و فعالیت است. پناه بردن به طبیعت، در مسیر یگانگی انسان و طبیعت است.
اما حاکمیت استبدادی ایران از همان آغاز بنیانگذاری‌اش با این آئین یگان‌ساز سر جنگ داشته است. طی ۴۲سال حاکمیت دینی این استبداد، تلاش بسیاری کرد که این آئین و دیگر آئینهای نوروزی فراموش شوند. اما ضمیرخردمند جامعه در مقابل این دیو ایستادگی کرد. دیوی که یادآوری خشکسالی و نحوست و پلیدی است. مردم برای گرامیداشت این آئین پاک هر ساله به دامن مام طبیعت پناه می‌برند. به امید روزی که نحوست و پلشتی این استبداد از وطن زیبای ما برای همیشه پاک شود.
🌹# بر اندازیم #تيك_تاك_سرنگوني #قیام_تنها_جوانه
️❣️ # ️ ️️️ مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی
🌳# MaryamRajavi #IranRegimeChange
🌻 پیوند با حساب توئیتری BaharIran@7
