مروری بر خونین‌ترین و غیرانسانی‌ترین جنگ کلاسیک معاصر- در ۲۷تیرماه سال ۱۳۶۷ خمینی سرانجام قطعنامه ۵۹۸ ملل متحد در مورد آتش بس در جنگ بین ایران و عراق را پذیرفت و به این ترتیب با پایان جنگ ایران و عراق،رؤیای امپراتوری منطقه‌یی خمینی در فاز نخست آن به شکست انجامید.
پایان جنگ ایران و عراق پایان جنگی بود که تنها در طرف ایران ۱میلیون کشته و ۲میلیون معلول و مجروح و۴میلیون آواره و بیش از هزارمیلیارد دلار خسارت برجای گذاشته بود، این جنگ در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹آغاز شد و ۸ سال به طول انجامید.
وزیر آموزش و پرورش خمینی در سال ۶۷ اعلام کرد که در این جنگ،۴۵۰هزار دانش‌آموز به جبهه‌ها فرستاده شدند.این دانش‌آموزان در تاکتیک «حمله با امواج انسانی» با عنوان «سربازان یک بار‌مصرف» مورد استفاده قرارگرفتند.
رفسنجانی در نماز جمعه روز ۹ آبان سال ۱۳۷۶ اعتراف کرد که ۳۶۰۰۰ تن از این کودکان دانش‌آموز در جبهه‌ها جان خود را از دست دادند.
رفسنجانی هم‌چنین اعتراف کرد که یک قرن درآمد نفت ایران یعنی متجاوز از ۱۰۰۰میلیارد دلار به تنور جنگ ایران و عراق ریخته شده است.
چرا خمینی یکباره قطعنامه آتش بس در جنگ را پذیرفت؟
جنگ ایران و عراق یکی از مهمترین اتفاقات و از طولانی‌ترین جنگ‌های قرن بیستم بود . شورای امنیت سازمان ملل متحد در واکنش به این جنگ عکس‌العمل‌های مختلفی داشت و چندین قطعنامه از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد برای خاتمه دادن به جنگ و دعوت طرفین به صلح صادر شد.
قطعنامه‌های صادر شده از سوی شورای امنیت بارها از سوی خمینی با این دستآویز که خواسته ما را برآورده نمی‌کند رد می شد. درحقیقت شعار اصلی خمینی استمرار جنگ به هر قیمت بود. سرانجام قطعنامه ۵۹۸ در تیرماه ۶۶ از سوی شورای امنیت صادر شد. خمینی به مدت یک سال در مقابل این قطعنامه سکوت کرد ولی به صورت ناگهانی در ۲۷ تیرماه ۶۷ آن را پذیرفت.
به اعتقاد کارشناسان دو عامل عمده در تحمیل این وضعیت به خمینی نقش داشتند: حکومت ایرا در سال‌های پایانی جنگ وضعیت اقتصادی چندان مناسبی نداشت. وضعیت بد اقتصادی به‌شدت سیاست‌های اقتصادی دولت را تحت تأثیر مخرب خود قرار داده بود. زیرساخت‌های اقتصادی به‌شدت چار آسیب و ضعف شده بودند. دولت در تأمین و مدیریت هزینه‌های جنگ و سایر هزینه‌های مربوط به سطح کشور و زندگی مردم دچار مشکل شده بود. وضعیت اقتصادی ایران سیاست نظامی کشور را نیز به شدت تحت تأثیر قرار داده بود و رژیم دیگر قدرت بسیج نیرو هم نداشت.
اما اتفاق مهمتری که در این سال افتاد، شروع عملیات کلاسیک و متمرکز ارتش آزادیبخش ایران از مرز عراق بود. این پارامتر جدیدی بود که در جنگ وارد شده بود. مهمترین این عملیات که از طرف مجاهدین خلق و ارتش آزادیبخش آن انجام شد، عملیات چلچراغ بود که با فتح شهر مهران همراه شده بود.
جام زهری که ارتش آزادیبخش ملی ایران با فتح شهر مهران و یک‌صد رشته عملیات دیگر به حلقوم خمینی و تنور جنگ ضدمیهنی او ریخت، اثر کرد و او را وادار به قبول قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت ملل متحد کرد.
خمینی، از ۶ سال قبل از آن، یعنی از سال ۱۳۶۱ قطعنامه‌های سالانه شورای امنیت ملل متحد برای آتش‌بس و خاتمه دادن به جنگ را پی‌درپی رد می‌کرد و می‌گفت: «اگر این جنگ ۲۰سال هم طول بکشد، ما آماده‌ایم».
۲۷تیرماه ۶۷ پایان رؤیای امپراتوری منطقه‌یی خمینی
اما ارتش آزادیبخش کار را به آن‌جا رساند که احمد خمینی بعداً گفت «امام وقتی در معادلات به این نتیجه رسیدند که قطعنامه را قبول کنند، گفتند من جام زهر قطعنامه را می‌نوشم، من کنار امام بودم. امام مرتب مشت‌شان را بر روی پایش می‌زدند و آخ می‌گفتند… بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ چند روز امام به‌درستی نمی‌توانستند راه بروند.»
جام زهر آتش‌بس
خمینی تشنه جنگ بود و تن‌دادن به صلح و آتش‌بس برایش دشوار بود. آتش‌بس علاوه بر خمینی برای کارگزارانش نیز بسیار تلخ بود.
علی‌اکبر ولایتی، وزیر خارجه وقت خمینی، در مورد پایان جنگ می گوید: «تلخ‌ترین روز، آن موقعی بود که بعد از قبول آتش‌بس از سوی امام و قبول قطعنامه ۵۹۸ برای برقراری آتش‌بس به نیویورک رفتیم. در نخستین جلسه‌یی که می‌خواستیم با آقای دکوئیار ملاقات کنیم، همین که نشستم، دیدم که یک تلکس به من دادند که در آن نوشته شده بود منافقین به ایران حمله کرده و کرند و اسلام‌آباد غرب را تصرف کرده‌اند و پشت دروازه‌های کرمانشاه هستند، در حالی که ما رفته بودیم تا برای آتش‌بس صحبت کنیم. خلاصه این تلخ‌ترین روز در طول ۱۶سال عمر کاری من بود.»
انکارها بعد از آتش‌بس
از فردای آتش‌بس و پایان جنگ ایران و عراق، مقام‌های حکومت ایران از قبیل رفسنجانی، در موضع رئیس مجلس وقت و موسوی اردبیلی، رئیس قوه قضاییه، که تا آن زمان برای ادامه جنگ یقه‌درانی می‌کردند، به‌شدت از آن فاصله گرفتند، و گناه ادامه ناموجه جنگ به مدت ۶ سال و پس از عقب‌نشینی نیروهای عراقی از خاک ایران را به گردن خمینی انداختند.
علی شمخانی، وزیر دفاع سابق حکومت ایران، روز ۴ مهر ماه ۱۳۸۴ اذعان کرد؛ «هیچ‌کس، هیچ‌کس، غیر از مجاهدین، داخل کشور وجود ندارد که بعد از خرمشهر، اطلاعیه‌یی یا بیانیه‌یی داده باشد که جنگ باید خاتمه پیدا کند».
در آن روزگاران که کسی را یارای در افتادن با خمینی و مقابله با جنگ ایران و عراق نبود، چون می‌ترسیدند مارک وطن‌فروش! بخورند، در حالی که خمینی وطن را نابود کرده بود، این فقط این مقاومت ایران بود که یک‌تنه در مقابل این جنگ ضدمیهنی ایستاد. [جنگ ایران و عراق «جنگ جنگ تا پیروزی یا صلح و آزادی؛ کدامیک؟»]
به این ترتیب، خمینی که رویای تصاحب عراق و کشورهای عربی را در سر می‌پروراند، در مقابل اراده رزمندگان مقاومت ایران به ناچار تسلیم شد، آتش‌بس را پذیرفت تا راه آتش مقاومت و رزمندگان آزادی را سد کند.
این همان واقعیتی بود که خمینی نمی‌توانست بر زبان بیاورد و زیر بار همین اندوه دق کرد و مرد.
# براندازیم #تيك_تاك_سرنگوني #قیام_تنها_جوابه
💞 # مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی
🌳# MaryamRajavi # IranRegimeChange
