سایت تاونهال – پرفسور ایوان ساشا شیهان : ترامپ در خاورمیانه نیاز به شرکایی دارد

                    سایت تاونهال – پرفسور ایوان ساشا شیهان : ترامپ در خاورمیانه نیاز به شرکایی دارد

هشدار رئیس جمهور منتخب دونالد ترامپ در 6 ژانویه مبنی بر اینکه اگر گروگان های آمریکایی و اسرائیلی که توسط حماس در اولین روز ریاست جمهوری او آزاد نشوند، " در خاورمیانه جهنم به پا خواهد شد" شاید تهدید بیهوده ای نباشد.با این وجود، در حالی که منتخب ترامپ برای نمایندگی ویژه خاورمیانه، استیو ویتکاف، نشان می‌دهد که مذاکره‌کنندگان آمریکایی در حصول اطمینان از یک معامله گروگان‌ها پیشرفت می‌کنند، طیفی از مسائل پیچیده و مناقشه‌برانگیز منطقه‌ای به چشم می‌خورد.

اگرچه دولت آتی امیدوار است که مجبور نباشد با جنگ غزه مقابله کند، اما وضعیت شکننده سوریه پس از فروپاشی اخیر رژیم دیکتاتوری بشار اسد و موضوع حتی مبرم تر کارزار خطرناک ایران برای عبور از مرز حساس هسته ای، توجه متمرکز آمریکا را میطلبد.

رئیس جمهور منتخب به وضوح ترجیح می دهد با مسائل مربوط به نیمکره غربی (یعنی مکزیک، کانادا، پاناما و گرینلند) بپردازد، اما این مسائل اجتناب ناپذیر در خاورمیانه است که به دوستان، متحدان، شرکا و طرفین منطقه ای نیاز دارد.

من بیش از دو دهه است که با فرکانس خاورمیانه کار کرده ام. هرگز لحظه ای کسل کننده وجود ندارد. اما وقایع سال گذشته درگیری های همیشگی را به سطح کاملاً جدیدی رسانده است.

تنها چند هفته قبل از اینکه ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا، دومین دوره ریاست جمهوری خود را آغاز کند، خاندان 50 ساله اسد در سوریه مانند دسته ای ورق بازی بر خورد و زمینه را برای تحولات منطقه ای فراهم کردند و دولت آینده را با چالش مواجه کرد.

تشدید نابسامانی‌های خاورمیانه در شرایطی رخ داد که جنگ در اوکراین بدتر شده بود، چین جسورانه قدرت نظامی خود را در غرب اقیانوس آرام نشان می‌داد و حمله ای الهام گرفته از داعش به سرزمین آمریکا [انجام میشود].

اگر واشنگتن قصد دارد در سال پیش رو به منافع حیاتی امنیت ملی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا توجه کند، به همکاری متحدان مختلف به ویژه قطر نیاز دارد.

رئیس جمهور آینده آمریکا در حالی بالاترین مقام را به عهده میگیرد که تعهد به پایان دادن به جنگ ها و اجتناب از درگیری های خارج از کشوررا داده است. عمل به این تعهد مستلزم پرداختن به تهدید ناشی از تهران در لحظه ای است که جمهوری اسلامی جایگاه ژئوپلیتیکی خود را در منطقه از دست داده و ممکن است در آستانه یک انتقال سیاسی تاریخی در داخل باشد.

ایران آسیب‌پذیر احتمالاً رفتاری تکان‌دهنده دارد - هم در جبهه هسته‌ای و هم در عراق همسایه - اگر فقط اهرم‌های فشاری را در برابر آنچه مسلماً موضع سخت‌گیرانه آمریکا در دوران ترامپ است، به دست آورد.

اما ایران تنها چالش در منطقه نیست. ظهور ترکیه به عنوان بزرگترین منفعت کننده از تضعیف تسلط ایران بر شام و موقعیت آن به عنوان حامی اصلی هیئت تحریر الشام (HTS)، همراه با شبه نظامیان دیگری که دولت 50 ساله سوریه را سرنگون کردند، به این معنی است که آنکارا اکنون درجه نفوذ نامتناسبی را در شکل دادن به نظم پس از اسد در این کشور [سوریه] حفظ می کند. این امر آن را با دشمن خود، نیروهای دموکراتیک سوریه که تحت تسلط کردها تحت حمایت ایالات متحده است، در تضاد قرار می دهد، که بخش های وسیعی از خاک را در شرق کشور - که از مرز ترکیه و سوریه تا رودخانه فرات امتداد دارد - کنترل می کند. این شرایطی است که دولت اسلامی از آن بهره برداری کرده و دوباره خواهد کرد.

در همین حال، تلاش های اسرائیل برای عقب انداختن نفوذ ایران در جناح شمالی خود در پی حمله حماس در 7 اکتبر 2023، پیامد ناخواسته توانمندسازی جهادی های سنی را به همراه داشته است. این توضیح می دهد که چرا نیروهای دفاعی اسرائیل برای ایجاد یک منطقه حائل برای مدت نامعلومی در شمال بلندی های جولان تا کوه هرمون در امتداد مرز سوریه و لبنان حرکت کردند. این وضعیت پتانسیل ایجاد اصطکاک بین نخبگان حاکم جدید سوریه تحت سلطه اسلام گرایان سنی را دارد و به تبع آن، روابط ترکیه و اسرائیل را که در حال حاضر در وضعیت بدی قرار دارند، تشدید می کند.

با این پویایی های جدید، درگیری ها در لبنان و غزه ادامه دارد. به نظر می رسد آتش بس شکننده ای در لبنان برقرار است، اما خشونت هنوز پایان نیافته است. به همین ترتیب، رژیم حماس در غزه به طور کامل برچیده نشده است و گروه اسلامگرای فلسطینی همچنان تعداد زیادی گروگان را در اختیار دارد. در جاهای دیگر، در یمن، حوثی‌ها توانایی مختل کردن ترافیک دریایی و حمله به اسرائیل، عربستان سعودی و امارات متحده عربی را حفظ می‌کنند. در یک یادداشت جداگانه اما مرتبط، سعودی‌ها و اماراتی‌ها، در حالی که از کاهش به اصطلاح محور مقاومت ایران خوشحال هستند، از نفوذ فزاینده ترکیه در سوریه از طریق توانمندسازی اسلام‌گرایان در آنجا نگران هستند.

دولت ترامپ باید با هر یک از این بازیگران منطقه ای کار کند. اما یک وجه مشترک وجود دارد: کشور غنی از انرژی قطر در خلیج فارس، کشوری که با همه ذینفعان فوق الذکر پیوند دارد. دوحه روابط کاری مثبتی را با دولت اول ترامپ حفظ کرد، همانطور که میانجیگری واشنگتن نشان داد که باعث ایجاد یک توافق بین امارت قطر در هنگام مواجهه با محاصره عربستان، امارات و بحرین شد.

مهمتر از آن، قطر نقش مهمی در توافقنامه 2020 بین دولت ترامپ و طالبان ایفا کرد که به ایالات متحده اجازه داد تا خروج نظامی خود از افغانستان را تکمیل کند. به همین ترتیب، قطر (همراه با مصر) بر حماس نفوذ دارد که برای آزادی گروگان‌هایی که در غزه نگهداری می‌شوند، حیاتی خواهد بود. به همین ترتیب، دوحه نفوذ قابل توجهی بر HTS دارد و متحد اصلی دولت عرب ترکیه است.

اگر کاخ سفید ترامپ بخواهد از درگیری ها در سوریه جلوگیری کند، این روابط مفید خواهد بود. قطری ها همچنین رابطه ای با ایران دارند که می تواند برای ایجاد تغییر رفتار توسط رژیم متخاصم استفاده شود یا حداقل برای مقاومت ایران وقت بخرد تا آخوندها را از درون سرنگون کند.

دولت آینده ترامپ در لحظه تشدید تنش های جهانی و افزایش چالش های سیاست خارجی وارد واشنگتن می شود. اگر بخواهد موفق شود در باتلاق خاورمیانه غوطه ور نشود، به متحدان و واسطه هایی نیاز خواهد داشت تا به ماموریت آمریکا اول خود کمک کنند.

🌴براندازیم  #تيك_تاك_سرنگوني    #قیام_تنها_جوابه  

🍏# مجاهدین_خلق ایران #ایران  #  کانونهای شورشی

🌳# MaryamRajavi  # IranRegimeChange   

🌻 پیوند این بلاک  با  توئیتر BaharIran@ 7