اعتراضات گسترده مردم چهارمحال و بختیاری علیه غارت آب و سدسازی بیرویه
روز پنجشنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴، خیابانهای چهارمحال و بختیاری صحنه خروش مردمی بود که در اعتراض به پروژههای انتقال آب و سدسازیهای بیرویه، با فریادهای رسا علیه سیاستهای مخرب و غارت منابع آب این استان به پا خاستند. این تجمع عظیم که با حضور گسترده اقشار مختلف مردم برگزار شد، نهتنها نمایانگر عمق بحران آب در این منطقه، بلکه نشانهای از خشم فروخفته مردم نسبت به بی لیاقتی و سیاستهای ضد مردمی حاکمیت بود.
فریاد مردم علیه مافیای آب
معترضان با شعارهایی چون «ما آب میخواهیم، نه غارت» و «چهارمحال تشنه است، آبش را پس دهید»، خشم خود را از پروژههای انتقال آب به مناطق صنعتی و سدسازیهایی که به خشک شدن منابع آبی استان منجر شده، ابراز کردند. این طرحها که به گفته مردم محلی، بیش از آنکه توسعه پایدار را به ارمغان بیاورند، به نابودی کشاورزی، معیشت و زیستبوم منطقه دامن زدهاند، سالهاست که مورد انتقاد ساکنان چهارمحال و بختیاری قرار دارند. پروژههایی نظیر تونل گلاب و انتقال آب به مناطق صنعتی، بهویژه در استانهای همجوار، به کاهش شدید منابع آبی این استان منجر شده و زندگی صدها هزار نفر را در معرض تهدید قرار داده است.
یکی از معترضان در گفتوگو با رسانههای محلی اظهار داشت: «چهارمحال و بختیاری روزگاری سرچشمه رودخانههای بزرگ ایران بود، اما حالا به دلیل سیاستهای غلط و غارت آب، حتی آب شرب روستاهای ما با تانکر تأمین میشود. تا کی باید قربانی منافع پشتپرده شویم؟».
بی لیاقتی و ناتوانی حاکمیت در حل بحران آب
چهارمحال و بختیاری که زمانی با تأمین ۱۰درصد آب مورد نیاز کشور، یکی از پرآبترین مناطق ایران به شمار میرفت، اکنون با بحران بیسابقهای در تأمین آب شرب و کشاورزی مواجه است. گزارشها نشان میدهد که بیش از ۵۰۰روستا در این استان با تانکر آبرسانی میشوند و بسیاری از چشمههای تاریخی مانند چشمه مروارید به دلیل پروژههای انتقال آب خشک شدهاند.
حاکمیت که درگیر بحرانهای متعدد داخلی و خارجی، از جمله پروژههای پرهزینه اتمی و موشکی است، نهتنها نتوانسته به مطالبات بحق مردم پاسخ دهد، بلکه با ادامه سیاستهای غیرکارشناسی و غارت منابع طبیعی، خشم عمومی را تشدید کرده است. معترضان معتقدند که تمرکز دولت بر منافع گروههای خاص و مافیای آب، به جای حل مشکلات اساسی مردم، ریشه اصلی این بحران است.
اعتراضات؛ گامی به سوی تغییرات بزرگ
اعتراضات مردم چهارمحال و بختیاری که با شعارهای ضد حکومتی مانند «مرگ بر مافیا» و «وای اگر ایلمان برنو بهدست بگیرد» همراه بود، نشاندهنده عمق نارضایتی مردم از عملکرد حاکمیت است. برخی تحلیلگران معتقدند که این تجمعات، فراتر از یک اعتراض محلی به بحران آب، نشانهای از آغاز یک حرکت گستردهتر برای مطالبه حقوق پایمالشده و رهایی از سیاستهای سرکوبگرانه است که تنها با سرنگونی این حاکمیت محقق خواهد شد.
حضور زنان و جوانان در خط مقدم این اعتراضات و همچنین حمایت گسترده در شبکههای اجتماعی، از جمله پستهای منتشرشده در پلتفرم ایکس، حاکی از همبستگی اجتماعی و عزم مردم برای تغییر وضعیت موجود است. به گفته یکی از فعالان محیطزیست در شهرکرد: «این اعتراضات فقط برای آب نیست؛ برای دفاع از حیثیت، معیشت و آینده ماست».
از بحران آب تا بحران مشروعیت
اعتراضات ۲۸فروردین ۱۴۰۴در چهارمحال و بختیاری را میتوان نقطه عطفی در سلسله اعتراضات مردمی علیه سوءمدیریت منابع طبیعی و سیاستهای ضد مردمی دانست. این حرکت، ریشه در دههها غفلت و غارت منابع آبی دارد که با عواملی مانند تغییرات اقلیمی، حفر بیرویه چاههای عمیق و پروژههای انتقال آب تشدید شده است. اما فراتر از مسائل زیستمحیطی، این اعتراضات نشاندهنده شکاف عمیق میان مردم و حاکمیت است که توانایی خود را برای حل ابتداییترین نیازهای شهروندان از دست داده است.
ناتوانی حاکمیت در پاسخگویی به مطالبات مردم، همراه با سرکوب معترضان و بیتوجهی به هشدارهای کارشناسان، این اعتراضات را به جرقهای برای تحولات بزرگتر که سرنگونی حکومت تبهکار ولایت فقیه را هدف قرار میدهد، تبدیل کند. همانطور که شعارهای معترضان نشان میدهد، خشم مردم نهتنها علیه مافیای آب، بلکه علیه کل ساختاری است که به گفته آنها، «منافع ملت را قربانی مطامع خود کرده است».
این اعتراضات باید علیه حکومت ستمگر ولایت فقیه تداوم یابه و حمایت سایر استانها میتواند به یک جنبش فراگیر برای احقاق حقوق مردم و قیام برای رهایی از ستم آخوندی منجر شود. آنچه مسلم است، مردم چهارمحال و بختیاری با این حرکت عظیم نشان دادند که دیگر حاضر به پذیرش وضعیت موجود نیستند و عزم خود را برای تغییر و سرنگونی جزم کردهاند.
🌴براندازیم #تيك_تاك_سرنگوني #قیام_تنها_جوابه
🍏# مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی
🌳# MaryamRajavi # IranRegimeChange
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7
