و آندرانیک آساطوریان که دوست داشت او را " آندو" بنامند سخن بگفت: ما مجاهدین اسم دنیا را عوض خواهیم کرد و " اسم دنیا خواهد شد: کره آبی عشق و آزادی" .
آندرانیک آساطوریان که در آخرین نوارهای تصویریش خود را آندرانیک اشرفی می نامید پس از 50 سال هنرمندی در موسیقی و سالها همراهی با شورای ملی مقاومت ایران, در اولین ساعتهای بامداد سوم اسفند 1393دوستدارانش را وداع گفت. من بشدت با افسردگی توام با احترام قلبی با خبر درگذشتش مواجه شدم. دلم خیلی گرفت ولی وقتی دیدم او جاودانه شد درواقع کمی آرام شدم. قبول داریم که هنر خود یک اصل جاودانه است. هنر در ذات و سرشت انسانها جا دارد. آندرانیک نیز چون یک هنرمند مردمی بود و بقول خودش عاشق ایران و مردم بود و از اینها گذشته او چون به هنرمندی خودش متعهد بود و با همین تعهد, به مقاومت پیوست درواقع جاودانگیش را, هم محفوظ داشت و هم اثبات کرد. او یک موسیقیدان بود. هنر موسیقی نیز با ذات انسانها سرشته است. آندرانیک با موسیقی از زیباییها سخن می گفت. او زیبایی مقاومت را در اشعار, آهنگهایی که می ساخت و ترانه هایش نشان می داد. " آندو" همیشه زیبا سخن می گفت. ویل دورانت هرچند برای خیلیها نامی آشناست و او را یک مورخ می دانند اما او نیز از زیباییها و بر علیه زشتیها سخن می گفت. ویل دورانت می گوید:" هر عملی که نیک انجام شود و هر زندگی که مرتب باشد و هر خانواده ای که نیک بار آید و هر ابزاری که خوب کار کند, شایسته آن است که گفته شود: زیباست." نیچه هم می گوید: " هر چیز زیانبخش, زشت است و هرچیز مفید, زیبا". آندرانیک آساطوریان, عضو شورایملی مقاومت ایران, زشتی را به مبارزه بر علیه تمامیت رژیم ولایی ایران وصل کرد و بر علیه آن شورید. و چون تا آخرین نفس از شورایملی مقاومت و سازمان مجاهدین دفاع می کرد زشتیها را رژیم جمهوری اسلامی ایران و هم پیمانان آن دانست و زیباییها را هم با زیباترین لحن و کلام در مقاومت خلاصه کرد. او تا آخرین ساعات زندگیش به مقاومت و رزمندگان ارتش آزادیبخش ملی ایران و مخصوصا اشرفیان ساکن در لیبرتی وفادار ماند و بر علیه ولایت فقیه سخن و سخنها بگفت. این احساس را او در آخرین پیامها و نوارهایش نشان داد و من از او وفاداری به مبارزه بر علیه رژیم و حفظ حرمت مقاومت را به زیبایی گفتار و کلامش فرا گرفتم. 26 اسفند 1393 برابر با 25 فوریه 2015 |